Άεργος και παρασιτικός, επαναλαμβάνει απειλές, που δεν πραγματοποιεί ποτέ και παράπονα, επειδή δεν του δίνεται η ευκαιρία να αποδείξει την αξία του: Να είχε η γης ένα χαλκά να τηνε φέρω τούμπα! Εκείνη τη στιγμή του κολλάει τη στράκα ο Καραγκιόζης για να τον συνεφέρει. Ο Σταύρακας, ως θρασύδειλος, αντιμετωπίζει την πρόκληση με μάγκικη διαλεκτική, γιατί γνωρίζει ότι αν συνεχίσει θα τις φάει κανονικά. Αν και οι αστοί ένιωθαν αισθητική φρίκη μπροστά στους κουτσαβάκηδες και οι φτωχοί απλώς ταξική περιφρόνηση, ο Σταύρακας είχε αγαπηθεί από το κοινό. Ίσως επειδή οι περισσότεροι από εμάς κρύβουμε κάπου μέσα μας έναν Σταύρακα. Οι γεροντόμαγκες του Πειραιά τον παρακολουθούσαν και τον συμπαθούσαν. Εμείς ή αρκετοί από εμάς, μικρομεσαίοι προοδευτικοί ηθικολόγοι, παρακολουθούμε και συμπαθούμε σήμερα ξεπεσμένους πολιτικούς. Οι περισσότεροι από εμάς κρύβουμε κάπου μέσα μας και έναν τέτοιο πολιτικό.

Κύρια Πηγή: Ηλίας Πετρόπουλος, Υπόκοσμος και Καραγκιόζης, Σελ 107.