06:52  Παρασκευή, 22  Νοεμβρίου  2024 
elendetr

Η πόλη μου

Κυριακή, 05 Μαϊος 2019 12:25
Διαβάστηκε 6767 φορές

Τη νύχτα, που τα φώτα σβήνουν, η πόλη μου είναι

ένας άνθρωπος που σηκώνεται απ’ το κρεβάτι

για ν’ ατενίσει το σκοτάδι.

Τη μέρα η πόλη μου είναι ο γιός ενός ονειροπόλου.

Που έγινε ο σύντροφος για τους κλέφτες και τις

πόρνες.

Που απαρνήθηκε τον πατέρα του.

Η πόλη μου είναι ένας αδύνατος, μικροσκοπικός

γεροντάκος, που μένει σε μια κάμαρα σ’ ένα βρώμικο

σοκάκι. Φοράει μασέλες που δεν εφαρμόζουν κι όταν

τρώει, ένα ανατριχιαστικό κροτάλισμα ακούγεται.

Δεν μπορεί να βρει γυναίκα και μαζεύει απ’ το δρόμο

γόπες και πούρα.

Η πόλη μου ζει στις στέγες των σπιτιών.

Μια γυναίκα ήρθε στην πόλη μου και την πέταξε κάτω

απ’ τις στέγες σ’ ένα σωρό κοτρώνες.

Όσοι μένουν στην πόλη μου λένε πως από μόνη της

έπεσε.

Ένας οξύθυμος άντρας που έχει μια άπιστη γυναίκα.

Αυτός είναι η πόλη μου. Η πόλη μου βρίσκεται στα

μαλλιά του, στην ανάσα του, στα μάτια του.

Όταν αναπνέει, η ανάσα του είναι και δική του ανάσα.

Υπάρχουν πολλές πόλεις στη σειρά.

Πόλεις που κοιμούνται, πόλεις βουτηγμένες στο βούρκο.

Η πόλη μου είναι πολύ παράξενη. Είναι κουρασμένη

και νευρική. Η πόλη μου κατάντησε σαν τη γυναίκα

που ο εραστής της αρρώστησε. Τριγυρίζει στους διαδρόμους

ενός σπιτιού, κρυφακούγοντας στις πόρτες.

Η πόλη μου είναι ένα φιλί, που βγαίνει απ’ τα παθιασμένα

χείλη πολλών κατάκοπων ανθρώπων.

Η πόλη μου είναι μουρμουρητό από φωνές, που βγαίνει

μέσα από ’να πηγάδι.

Σέργουντ Άντερσον, Μαύρο Γέλιο, Εκδόσεις Οδυσσέας 1984, Σελ 89-90.

Στην επικεφαλίδα: The entrance to the subway. Mark Rothko. 1938.

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Οι Συνεργοί του Θεού Ξαστεριά »
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis