“Bayrak bir milletin özgürlük alâmetidir.”
Mustafa Kemal, 10 Eylül 1922, İzmir.
Στις 19 Αυγούστου 1922 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Χατζανέστης ή Χατζηανέστης τηλεγραφούσε από τη Σμύρνη στον Υποστράτηγο Φράγκου στο πολεμικό μέτωπο που είχε αρχίσει να καταρρέει: Ως να μη ήρκει η ακατάσχετος υποχώρησις, ήτις τείνει να μετατραπή εις φυγήν, εμπρησμοί, ατιμώσεις, βιασμοί, σφαγαί συμπληρούσι την απαισίαν εικόνα…οι δειλοί, οι άνανδροι, οι φυγάδες ας απέλθωσι συναποφέροντες μετ’ αυτών το αίσχος και την ατίμωσιν, αλλ’ οι πιστοί εις τον όρκον των, οι αληθείς άνδρες, οι Έλληνες, όσοι κι αν είναι, να παραμείνωσιν εκεί ακλόνητοι1…
Την ίδια εκείνη ημέρα σε ραδιοφωνικό διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Στρατό ο Μουσταφά Κεμάλ έλεγε: Έλληνες θυμηθείτε την Ιστορία σας και σταθείτε να δώσετε μια μάχη2!
Σε συνομιλία του με τον Σπύρο Μαρκεζίνη στην Άγκυρα το 1971 ο Ισμέτ Ινονού παραδέχονταν ότι: ο Ατατούρκ ‘‘έβγαζε το καπέλο του’’ στους Έλληνες Στρατιώτες3.
Στις 30 Μαΐου 1921 ( ν. η. 12 Ιουνίου 1921) ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ έφτανε στη Σμύρνη για να αναλάβει την ονομαστική αρχιστρατηγία του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία. Η ελληνική ηγεσία είχε τοποθετήσει μια τουρκική σημαία στο δάπεδο της εισόδου του Διοικητηρίου, την οποία ο Έλληνας Βασιλιάς δεν δίστασε να πατήσει για να εισέλθει.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1922 το σκηνικό επαναλήφθηκε. Τώρα όμως ήταν η τουρκική ηγεσία που είχε τοποθετήσει μια ελληνική σημαία στο δάπεδο της εισόδου του Διοικητηρίου για να περάσει από πάνω της ο Μουσταφά Κεμάλ. Ο Μουσταφά Κεμάλ αρνήθηκε. Είπε - αυτό που αναφέρεται στην επικεφαλίδα - : η σημαία είναι το σύμβολο της ελευθερίας ενός λαού. Ύστερα διέταξε να την μαζέψουν.
Παραπομπές:
1-2. Βασίλης Ι. Τζανακάρης, Δακρυσμένη Μικρασία, Μεταίχμιο 2013, σελ 767-768.
3. Σπύρος Β. Μαρκεζίνης, Πολιτική Ιστορία της Συγχρόνου Ελλάδος, Πάπυρος 1973, τόμος Ι, σελ 84-86.