Σε μια πρώτη ανάγνωση και εντελώς συνοπτικά: Η συμφωνία με την Αίγυπτο αμφισβητεί έμπρακτα την τουρκολιβυκή οριοθέτηση καθιστώντας δυσχερή την εφαρμογή του επίμαχου μνημονίου. Η έστω μερική οριοθέτηση θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί πριν από τον Σεπτέμβριο  του ’20, γιατί μετά θα ενεργοποιούταν ο προγραμματισμός των σεισμικών ερευνών από τα κρατικά σκάφη της Τουρκικής Εταιρίας Πετρελαίων. Σε μια μελλοντική δικαστική προσφυγή η Τουρκία δεν μπορεί να επικαλεστεί τη σιωπηρή αποδοχή του τουρκολιβυκού μνημονίου από την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Είναι επίσης σημαντικό ότι προβλέπεται ρήτρα μη παραίτησης από διεκδικήσεις ανατολικά του 28ου μεσημβρινού. Η συμφωνία χαρακτηρίζεται ως ισορροπημένη με βάση την αναλογία των ακτών και όχι μόνο της Κρήτης. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα αποδεικνύει ότι εναρμονίζεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και τη διεθνή νομολογία και εναντιώνεται σε κάθε μονομερή πράξη ή δημιουργία τετελεσμένων.   

Όσον αφορά την τουρκική αντίδραση, πέρα από τις διαρροές ότι προτίθεται να ακυρώσει την προγραμματισμένη πρώτη συνάντηση των διερευνητικών επαφών εντός του Αυγούστου, έχει ίδιαίτερη σημασία ότι αναγγέλθηκε NAVTEX, όχι για έρευνες, αλλά για στρατιωτικές ασκήσεις στα νότια της Ρόδου και του Καστελορίζου.