Η επαφή κι ακόμα περισσότερο η ζωή στην απομακρυσμένη και αμόλυντη φύση προφυλάσσει από τον ψυχοφθόρο και εξουθενωτικό σκεπτικισμό και τον διαρκή αποπροσανατολισμό που αυτός προκαλεί και στον οποίο υποκύπτουν συνήθως και κυρίως οι άνθρωποι των πόλεων. Η ζωή όμως στη φύση όμως εκτός από ειδυλλιακή είναι απαιτητική. Η βασικότερη προϋπόθεση είναι να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου. Η πορεία προς την εκπλήρωση αυτής της προϋπόθεσης αρχίζει όταν κατορθώσεις να βγάλεις τον εαυτό του από το κέντρο του κόσμου. Στην απεραντοσύνη της φύσης και στον κολοσσαίο όγκο των βουνών τίποτα δεν περιστρέφεται γύρω από εσένα και τα αστεία όριά σου. Ο αρχάριος έχει τη θέση ενός εκτεθειμένου θηράματος. Όποιος αντέξει και περάσει αυτό το στάδιο μετατρέπεται σε θηρευτή που βρίσκεται σε κατάσταση εγρήγορσης. Είναι η διαδικασία που μαθαίνεις να διαισθάνεσαι και να διακρίνεις την απειλή ανάμεσα στις συνήθεις και θορυβώδεις διδικασίες της φυσικής ζωής. Είναι το στάδιο που αφυπνίζεται και οξύνεται η έκτη αίσθηση. Στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας αντιλαμβάνεσαι ότι τις περισσότερες φορές οι κίνδυνοι και οι απειλές στα βουνά είναι αθόρυβοι και αδιόρατοι. Στο τέλος αυτού του σταδίου έχεις μάθει να "ακούς" στη σιωπή και να "βλέπεις" στο σκοτάδι. Όταν συμβαίνουν αυτά έχεις ενσωματωθεί στο περιβάλλον. Η αγωνία ελέγχεται, οι παλμοί πέφτουν, η καρδιά ηρεμεί. Τα αγρίμια αισθάνονται την ήρεμη σιγουριά και την απουσία κινδύνου που αποπνέεις. Κινείσαι χωρίς να διαταράζεις. Είσαι ένας ουδέτερος παρατηρητής, που γνωρίζει να φυλάγεται και να προσέχει χωρίς να τον εξαντλούν η εγρήγορση και ο φόβος. Μπροστά σου ανοίγεται ένας κόσμος άγριας, ανόθευτης και γαλήνιας ωραιότητας. Ακολουθεί ο εσωτερικός διάλογος και η ενατένιση. Η ψυχή απελευθερώνεται. Αναθυμάται την προέλευσή της και αναστοχάζεται τον  προορισμό της.          

Δείτε ένα σύντομο σχετικό video της Food and Agriculture Organization of the United Nations: