Όταν "η μαγεία της φύσης συναντά την ψυχολογία της ύλης" πέρα από αισθητική τάση δημιουργεί και σχολή πολιτικής "σκέψης". Στην προκειμένη περίπτωση αποτυπώνεται η συνάντηση της απέραντης κενότητας του περιεχομένου με την αβάσταχτη λεκτική ασυναρτησία.  

*Αδολεσχία σημαίνει την ακατάσχετη, αμετροεπή, φλύαρη, απερίσκεπτη και κουραστική ομιλία. Σημαίνει επίσης την κενολογία, την πολυλογία, η περιττολογία και τη μωρολογία. Συνεκδοχικά μπορεί να δηλώνει επίσης και την οξύνοια, τη λεπτολογία αλλά και την πανουργία. 

Ήδη από την Αρχαιότητα οι Έλληνες σοφοί στο σύνολό τους καυτηρίαζαν την ακατάληπτη και επιδεικτική κενολογία με την οποία ο ομιλιτής αναζητούσε απεγνωσμένα αλλά  μάταια την προσοχή και την αποδοχή. Αντιθέτως επαινούσαν τη σαφήνεια και τη λακωνικότητα. Οι Πατέρες της Εκκλησίας την καταδίκαζαν με οξύτητα. Ο Απόστολος Παύλος την απαγορεύει αυστηρά.

Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι  η ανεξέλεγκτη και ακατάπαυστη ομιλία παρατηρείται στα μανιακά επεισόδια της διπολικής διαταραχής. Η παθολογική λογόρροια (logorrhea) συγγενεύει με τα σχιζοφρενικά συμπτώματα της καταφασίας (λεκτική στερεοτυπία), της ασυναρτησίας, της απώλειας συνειρμού (loosening of associations) και του  πιεσμένου λόγου (pressured speech). Ο λογοκόπος φαίνεται ότι παρουσιάζει καθήλωση (fixation) στο στοματικό στάδιο. Επίσης, ο φλύαρος, θέλοντας με την πολυλογία του να αγαπηθεί - γιατί αυτό ψυχολογικά είναι το βαθύτερο αίτιο της προσκόλλησης στους άλλους (J. Lacan) - προκαλεί τη χλεύη και την αποστροφή. Νομίζοντας, εξάλλου, ότι τον θαυμάζουν, γίνεται, στην πραγματικότητα, περίγελως.