Αν διατηρηθεί η μέχρι στιγμής ασύλληπτη μεταδοτικότητα της Botswana Variant, που ενσωματώνει 32 μεταλλάξεις και έρχεται καταπάνω μας, θα έχουμε κακά έως πολύ κακά ξεμπερδέματα.
Αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, μοιραία θ' αλλάξουν και οι ρόλοι. Πλέον δεν θα είμαστε εμείς που από προσωπική ανευθυνότητα, κοινωνική κούραση ή συλλογική παράκρουση θα φλερτάρουμε με τον Θάνατο. Θα είναι ο Θάνατος που θα φλερτάρει με μας. Και θα το κάνει με τους δικούς του όρους και μάλιστα ιδιαίτερα επιθετικά.
Σίγουρα οι επιστήμονες δεν τα ξέρουν όλα. Άλλωστε το παραδέχονται και οι ίδιοι. Γνωρίζουν όμως πολύ περισσότερα από μας. Και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι οι αρνητές, οι θρησκόληπτοι και οι συνωμοσιολόγοι είναι πιο ήρωες από τον ίδιο τον Χριστό που λύγισε μπροστά το σταυρικό μαρτύριο. Το αρχαίο ελληνικό ρητό:Ἢν ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος, οὐδεὶς βούλεται θνῄσκειν, έχει διαχρονική και πανανθρώπινη εγκυρότητα.
Αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, μοιραία θα έχουμε κι άλλες εξελίξεις. Ποιός και τι θα εμποδίσει κάποιον που έχασε τον πατέρα ή τη μάνα ή τον αδελφό ή το φίλο και υπέφερε και ο ίδιος να ξεσπάσει στον αδιάφορο και στον δεισιδαίμονα που με τις πράξεις και τις παραλήψεις του προκάλεσε τις απώλειες και τα βάσανά του. Είναι γνωστό, το έχω ξαναπεί και θα το επαναλάβω και τώρα: πάντα και παντού η ασφάλεια της κοινότητας έχει προτεραιότητα έναντι της ατομικής ελευθερίας. Οι κοινωνίες θεμελιώνονται στον καταναγκασμό. Όταν η αγέλη κινδυνεύει συσπειρώνεται και γίνεται λιγότερο παρά ποτέ ανεκτική στην εκκεντρική γνώμη.
Αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, τότε αν δεν ζούμε ήδη, θα ζήσουμε πολύ σύντομα καταστάσεις όπου πραγματικά πλέον η κόλαση θα είναι οι άλλοι. Και την κόλαση θέλουν να την αποφύγουν όλοι και με κάθε τρόπο. Αν κάποιοι θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να διασπείρουν τον ιό, το ίδιο αναφαίρετο δικαίωμα έχω κι εγώ να αμυνθώ.
Αρρώστιες και πανδημίες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Κατά καιρούς μάλιστα οι ιοί επέδρασαν καταλυτικά στις ιστορικές εξέλιξεις. Ο Λοιμός των Αθηνών το 429 π.Χ. και τον χειμώνα του 427/426, που είχε σαν συνέπεια και το θάνατο του Περικλή, συνέβαλε σημαντικά στο τέλος της Αθήνας. Μετά το 1803 η ελονοσία στην Αϊτή οδήγησε στον διπλασιασμό των εδαφών των ΗΠΑ. Το 1812 η δυσεντερία αποδεκάτισε τη στρατιά του Ναπολέοντα στη Μόσχα. Γιατί αυτά θα πρέπει να ενταθούν από τη στάση μας.
Και υπάρχει και ένας επιπρόσθετος λόγος: ποιός μας διαβεβαιώνει ότι πίσω από τους υποκινητές και οργανωτές των αρνητών δεν κρύβονται τα πολιτικά και άρα και οικονομικά συμφέροντα που ευνοούνται από την ένταση και την παράταση της κρίσης.