Στα μάτια μου προβάλλουν οι μακάριες όψεις των θεών κι οι ειρηνικές κατοικίες τους, που δεν τις ταράζουν αγέρηδες ούτε τις περιλούζουν τα σύννεφα ούτε τις ταλαιπωρεί το πηχτό παγωμένο χιόνι, παρά τις στεγάζει παντοτεινά ασυννέφιαστος αιθέρας και γλυκογελούν από άφθονο περίχυτο φως. Όλες τους τις ανάγκες η φύση τις επαρκεί και της ψυχής τους τη γαλήνη τίποτε δεν ταράζει.
Οι θεοί από τη φύση τους την ίδια χαίρονται την αθανασία μέσα στη μεγαλύτερη ειρήνη, ξένιαστοι και ξέμακροι από τις υποθέσεις μας. Γλιτωμένοι από κάθε πόνο, γλιτωμένοι από κάθε κίνδυνο, δυνατοί από μόνοι τους κι από δικά τους μέσα, δε χρειάζονται εμάς, δεν παίρνουν από καλοπιάσματα ούτε αγγίζονται από θυμό.
Titus Lucretius Carus, De rerum natura, III 18-24 & II 646-651. Στο Χ. Θεοδωρίδη, Επίκουρος: Η Αληθινή Όψη του Αρχαίου Κόσμου, Σελ.341.
The metakosmia (Greek: μετακόσμια, Latin: intermundia), according to Epicurean philosophy were the relatively empty spaces in the infinite void where worlds had not been formed by the joining together of the atoms through their endless motion. Epicurus held that the metakosmia were the abode of the gods, whom he considered to be immortal and blissful living beings made of atoms. (Academic Dictionaries and Encyclopedias)
Ο Τίτος Λουκρήτιος Κάρος, 94 π.Χ. - 55 π.Χ., υπήρξε Ρωμαίος ποιητής και φιλόσοφος. Το μόνο γνωστό του έργο είναι το εκτενές φιλοσοφικό ποίημα De rerum natura (Περί της φύσεως των πραγμάτων), 7.415 στίχων με επικούρεια θεματολογία.
Παρότι η άνθιση του λατινικού εξάμετρου συνήθως αποδίδεται στον Βιργίλιο, είναι αναμφισβήτητη η επίδραση του De Rerum Natura στον τελευταίο και σε άλλους, μεταγενέστερους ποιητές. Είναι επίσης σημαντικό για το ρόλο που έπαιξε στη μετάδοση των ελληνικών φιλοσοφικών ιδεών και στην εκλέπτυνση της λατινικής γλώσσας.
Η διάσωση όλων των κειμένων του ποιήματος είναι αξιοσημείωτο γεγονός, δεδομένης της εχθρότητας της χριστιανικής Εκκλησίας, η οποία και ήταν το μόνο μέσο μετάδοσης για λατινικά κείμενα σχετικά με τον Λουκρήτιο και τον Επίκουρο.
#2022NewYear #life #philosophie