Αὐτίκ᾽ ἔπειτ᾽ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο ἠδὲ γαλήνη
ἔπλετο νηνεμίη, κοίμησε δὲ κύματα δαίμων*.
Όμηρος, Οδύσσεια, μ 168.
(*Τότε μεμιάς έπεσε ο άνεμος, η νηνεμία άπλωσε
γαλήνη, κοίμισε ο δαίμονας τα κύματα.
Μετάφραση, Δ.Ν. Μαρωνίτης.
Then presently the wind ceased and there was a windless calm,
and a god lulled the waves to sleep.
Homer, The Odyssey, Book XII, 168.)