Δεν μας ταιριάζει, Έρμιππε, εμάς τους φιλοσόφους
να μοιάζουμε σαν κάτι μικροβασιλείς μας
(θυμάσαι πώς γελούσαμε με δαύτους σαν επισκέπτονταν τα σπουδαστήριά μας)
που κάτω απ’ το εξωτερικό τους το επιδεικτικά 20
ελληνοποιημένο, και (τί λόγος!) μακεδονικό,
καμιά Αραβία ξεμυτίζει κάθε τόσο
καμιά Μηδία που δεν περιμαζεύεται,
και με τί κωμικά τεχνάσματα οι καημένοι
πασχίζουν να μη παρατηρηθεί.25
Α όχι δεν ταιριάζουνε σ’ εμάς αυτά.
Σ’ Έλληνας σαν κι εμάς δεν κάνουν τέτοιες μικροπρέπειες.
Το αίμα της Συρίας και της Αιγύπτου
που ρέει μες στες φλέβες μας να μη ντραπούμε,
να το τιμήσουμε και να το καυχηθούμε.
Κ.Π.Καβάφης, Τα Ανέκδοτα Ποιήματα, 1914.
* Οι τελευταίοι στίχοι από το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη: Από την σχολήν του περιωνύμου φιλοσόφου. 