Αποφασίζει να πάει να βρει τον Ουτναπίστιμ τον Μακρινό, τον ήρωα του Κατακλυσμού και να μάθει το μυστικό του. Ο Ουτναπίστιμ και η γυναίκα ήταν οι μόνοι άνθρωποι που σώθηκαν από τον Κατακλυσμό και πήραν, ως δώρο από τους θεούς, την αθανασία. Ο Γκιλγκαμές ξεκίνησε κι αφού περιπλανήθηκε σε βουνά και κάμπους και σκότωσε λιοντάρια κι άλλα άγρια ζώα και μ’ όλο που όλοι όσους συνάντησε τον προειδοποίησαν πως η αναζήτησή του ήταν μάταιη, κατάφερε τελικά να φτάσει στον προορισμό του.
Ο Ουτναπίστιμ του επαναλαμβάνει πως τίποτα δεν είναι μόνιμο αλλά όλα για τους ανθρώπους πρέπει να έχουν ένα τέλος, και του διηγείται την ιστορία του Κατακλυσμού και πως αυτός κέρδισε την αθανασία. Για να τον δοκιμάσει, τον προκαλεί να μείνει ξυπνητός για μια βδομάδα. Ο ήρωας όμως που προσπαθεί να ξεφύγει το θάνατο, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον ύπνο.
Η γυναίκα του Ουτναπίστιμ, που τον λυπήθηκε, παρακαλεί τον άνδρα της να του αποκαλύψει το μυστικό ενός φυτού που βρίσκεται στο βυθό της θάλασσας και ξανανιώνει τους ανθρώπους.
Ο Γκιλγκαμές φεύγοντας βουτά στη θάλασσα και παίρνει το φυτό, με σκοπό να το φάει, όταν γεράσει. Στο δρόμο όμως, ενώ πάει να πλυθεί σε μια πηγή, ένα φίδι αρπάζει το φυτό, το τρώει και αλλάζει αμέσως το δέρμα του! Έτσι η αναζήτηση του Γκιλγκαμές αποδεικνύεται άκαρπη.
Γυρίζει στην Ουρούκ με τον βαρκάρη του Ουτναπίστιμ όπου του δείχνει τα καταπληκτικά τείχη της πόλης και το έπος κλείνει.
Η Όψιμη Απόδοση του ποιήματος εκφράζει την τελική παραδοχή της θνητότητάς του και καλεί τον αναγνώστη να βρει την επιγραφή που έχει θαφτεί στα τείχη, και επικαλείται την πηγή πληροφορίας των γεγονότων που αποτελούν το έπος. Έτσι προβάλλει την έμμεση αθανασία σε αντίθεση με την Παλαιοβαβυλωνιακή Απόδοση, η οποία δίνει έμφαση μόνο στις χαρές της ζωής.
Απόσπασμα από: Το Έπος του Γκιλγκαμές, Εισαγωγή – Απόδοση: Αύρα Ward, Σελ. 18-19.
Το Έπος του Γκιλγκαμές γράφτηκε στην ακκαδική γλώσσα στα τέλη της δεύτερης χιλιετίας π. Χ. Το ποίημα αποτελείται από περίπου τρείς χιλιάδες στίχους και αναφέρεται στη ζωή και τη δράση του Γκιλγκαμές, ο οποίος ως ιστορικό πρόσωπο υπήρξε βασιλιάς και ανώτατος ιερέας της Ουρούκ. Ο Γκιλγκαμές ήταν ο πέμπτος βασιλιάς της πρώτης δυναστείας της Ουρούκ που είχε διάρκεια από το 2700 έως το 2500 π.Χ. Στη μυθική του υπόσταση περιγράφεται ως κατά τα δύο τρίτα θεός και κατά το ένα τρίτο άνθρωπος, ακατανίκητος στη μάχη.
Η Ουρούκ (σουμεριακή Unug, βιβλική Erech, ελληνική Ορχόη ή Ωρύγεια και αραβική وركاء Warka), ήταν αρχαία πόλη των Σουμερίων κι αργότερα της Βαβυλωνίας ανατολικά του ποταμού Ευφράτη, περίπου 230 χλμ. νοτιοανατολικά της Βαγδάτης. Στην περίοδο ακμή της, η Ουρούκ είχε έκταση 6 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ήταν περιφραγμένη με μεγάλα τείχη κι είχε 80.000 κατοίκους, αποτελώντας τη μεγαλύτερη πόλη του τότε γνωστού κόσμου.
Το Έπος του Γκιλγκαμές έχει επηρεάσει την ελληνική, αραμαϊκή και συριακή λογοτεχνία. Ο απόηχός του βρίσκεται στη Βίβλο, στα Ομηρικά Έπη και στην Ινδο-Γερμανική φιλολογία.