Γίνεται μάλιστα αναφορά στις ομάδες hackers με εξωτικές ονομασίες, όπως Cozy Bear και Fancy Bear, οι οποίες φέρονται ότι έδρασαν για λογαριασμό των Ρώσων. Ως γνωστόν οι αμερικανικές Covert Operations3 προήγαγαν σταθερά την αθώα δημοκρατία ανά τον κόσμο. Ούτε καν ψίθυροι αυτοκριτικής για την εκ βαθέων αποστροφή των μεσαίων τάξεων στο πρόσωπο της υποψήφιας των δημοκρατικών και όσων αυτή εκπροσωπούσε, ύστερα από μια εκδικητική ήττα, για την υλοποίηση της οποίας συνωμότησε ακόμη και το ίδιο το εκλογικό σύστημα. Ο Donald Trump εκλέχτηκε με διαφορά 80 χιλ ψήφων σε τρείς πολιτείες, υστερώντας παρόλα αυτά κατά 3 εκατομμύρια ψήφους σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Η παράνοια φτάνει μάλιστα μέχρι του σημείου να θεωρείται ο Vladimir Putin ο πραγματικός νικητής των αμερικανικών εκλογών, ιδίως μετά την επιλογή του Rex Tillerson στο Υπουργείο των Εξωτερικών. Ενός ανθρώπου που τουλάχιστον διατηρούσε στενές επαφές με τη ρωσική ηγεσία. Ο στενός συνεργάτης του Ρώσου Προέδρου Igor Setschin είχε πανηγυρίσει την ανάδειξη του χαρακτηρίζοντάς την ως sensational. Και βέβαια δεν είναι όλοι οι φόβοι του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ψυχροπολεμικού κατεστημένου παράλογοι. Οι θέσεις του εκλεγέντος Προέδρου, ειδικά στο ουκρανικό ζήτημα, αποδομούν το γεωπολιτικό δόγμα ενός Νέστορα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στο χώρο του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Zbigniew Brzezinski στο έργο του Η μεγάλη σκακιέρα υποστήριζε μεταξύ άλλων ότι χωρίς την Ουκρανία η Ρωσία παύει να αποτελεί αυτοκρατορία της Ευρασίας. Τότε από το Μάιο του 2009 στην Πράγα οι Βρυξέλλες αναλάμβαναν να υλοποιήσουν το προαναφερθέν σχέδιο και δημοσιοποιούσαν ένα πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα με τίτλο Ανατολική Εταιρική Σχέση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναλάμβανε να στηρίξει τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπως Μολδαβία, Λευκορωσία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία και Ουκρανία, ώστε να αποκτήσουν ελευθερία, δημοκρατία και ευημερία. Δηλαδή πολιτικών αγαθών και οικονομικών συνθηκών, ομοίων με εκείνα που απολαμβάνει και η χώρα μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Η προϋπόθεση ήταν να συμπεριφερθούν ανάλογα, τηρώντας τις απαραίτητα αυστηρές οδηγίες του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, με δέλεαρ την ενδεχόμενη ένταξή τους στην ΕΕ. Εκείνο που αποκαλύπτονταν, ωστόσο σε δεύτερη ανάγνωση, ήταν ο καθορισμός του σημείου της Ανατολής που έφτανε η Ευρώπη. Εν ολίγοις η μελλοντική θέση της Ουκρανίας στον πολιτικό χάρτη και κυρίως ο περιορισμός της επιρροής της Ρωσίας σ’ αυτήν. Της περιοχής δηλαδή, η οποία στα γερμανικά σημαίνει παραμεθόριος και πέραν της γεωπολιτικής της βαρύτητας, που τα τελευταία χίλια και πλέον χρόνια, από την εποχή του Βλαδίμηρου Α΄ του Κιέβου, αποτελούσε τον πυρήνα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας4.
Αυτά όμως είναι ή θα έπρεπε να είναι αρκετά γνωστά. Σύντομα όμως θα έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε, κυρίως όμως να ζήσουμε, τις επιπτώσεις καθώς θα δημιουργούνται οι νέες ισορροπίες.
Εκείνο όμως που σίγουρα δεν είναι γνωστό και κατά μια έννοια έχει τις ομοιότητές του μ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα αφορά μια άλλη κολεγιά και την εκτίμηση του Franklin Delano Roosevelt στο πρόσωπο του Joseph Vissarionovich Stalin. Όπως αναφέρεται στο έργο του Henry Kissinger Παγκόσμια Τάξη ο 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θεωρούσε ότι ο Σοβιετικός Ηγέτης έβλεπε τον κόσμο περίπου όπως και ο ίδιος και ακόμη ότι η εχθρική στάση και η δυσπιστία του οφειλόταν στην αγνόηση της Σοβιετικής Ρωσίας για χρόνια μετά την Επανάσταση. Ο J Stalin ανταπέδιδε την αναγνώριση στο πρόσωπό του, όταν σε συνέντευξή του στο περιοδικό Time το Δεκέμβριο του 1943 δήλωνε χωρίς περιστροφές ότι εκείνη την εποχή η κοινωνία των δημοκρατικών χωρών δεν θα μπορούσε να επικρατήσει της Ναζιστικής Γερμανίας χωρίς την κινητοποίηση του κολοσσιαίου παραγωγικού δυναμικού της Αμερικής. Αντιθέτως και σύμφωνα με τον Raymond Cartie στο έργο του Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο F D Roosevelt χαρακτήριζε τον Winston Churchill αναχρονιστικό, μοναρχικό, αντικομουνιστή και αποικιοκράτη. Ο Αμερικανός Πρόεδρος πίστευε ακόμη ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ενσάρκωνε την πεμπτουσία της καταπίεσης και δεν έπρεπε να επιζήσει μετά τον πόλεμο. Από μια άλλη σκοπιά ο ρωσικής καταγωγής Βρετανός διανοητής και συγγραφέας Isaiah Berlin αναφερόμενος στον εμβληματικό Αμερικανό Πρόεδρο έλεγε ότι είχε το χαρακτήρα, τη θέληση και την επιδεξιότητα των δικτατόρων, μόνο που ήταν με το μέρος μας5.
Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι οι πραγματικοί ηγέτες προχωρούν μόνοι. Η μοναδικότητά τους πηγάζει από την ικανότητα που έχουν να διακρίνουν προκλήσεις τις οποίες δεν μπορούν να δουν ακόμη οι σύγχρονοί τους. Οψόμεθα.
Παραπομπές:
1. Κολεγιά: Ετυμολογείται από τη λατινική λέξη collegium. Σημαίνει την αδελφότητα, το σύλλογο, την κοινότητα και δηλώνει τη σύμπραξη ατόμων υπό κοινό νόμο (cum+lex). Κάνει κολεγιά κάποιος με κάποιον, όταν τον συναναστρέφεται, πέρα από τα καθιερωμένα πλαίσια της φιλίας, δημιουργώντας τις παραμέτρους της συναντίληψης με σκοπό την εν δυνάμει συνεργασία.
2. Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω: Πρόκειται για το χρησμό που έδωσε το Μαντείο των Δελφών το 480 π.Χ. απαντώντας σε ερώτημα των Αθηναίων σχετικά με το τι θα έπρεπε να κάνουν έναντι της επελαύνουσας περσικής απειλής. Αργότερα, στα τέλη του καλοκαιριού εκείνης της χρονιάς, ελάμβαναν χώρα δύο από τις σημαντικότερες αναμετρήσεις στην ιστορία του, δυτικού τουλάχιστον, κόσμου. Αυτές ήταν η Μάχη των Θερμοπυλών στις 11 Αυγούστου και η Ναυμαχία της Σαλαμίνας στις 22 Σεπτεμβρίου.
3. Covert operation: According to the U.S. Department of Defense Dictionary of Military and Associated Terms, a covert operation (also as CoveOps or covert ops) is "an operation that is so planned and executed as to conceal the identity of or permit plausible denial by the sponsor." It is intended to create a political effect which can have implications in the military, intelligence or law enforcement arenas affecting either the internal population of a country or individuals outside of it. Covert operations aim to secretly fulfill their mission objectives without any parties knowing who sponsored or carried out the operation.
Under United States law, the Central Intelligence Agency (CIA) must lead covert operations unless the president finds that another agency should do so and properly informs the Congress. Normally, the CIA is the US Government agency legally allowed to carry out covert action. (Executive Secrets: Coved the Presidency, William J. Daugherty, University of Kentucky Press, 2004, page 25.)
4. Χούμπερτ Ζαΐπελ, Πούτιν-Η εξουσία εκ των έσω, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016, Σελ 248-9.
5. Χένρι Κίσινγκερ, Διπλωματία, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 1995, Σελ 414.