Με την πίεση εντόπιων επιχειρηματιών και εκδοτών, κυρίως όμως με την παρέμβαση της Αμερικανικής Πρεσβείας, ο Γεώργιος Α Παπανδρέου συμπεριλήφθηκε ως συνεργαζόμενος στα ψηφοδέλτια του Ελληνικού Συναγερμού. Στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου 1952, που ύστερα από σχετική συμφωνία των Πλαστήρα-Παπάγου διεξήχθησαν με το πλειοψηφικό σύστημα, το κόμμα του Αλέξανδρου Παπάγου κατέλαβε τις 240 από τις 300 έδρες. Ο Γεώργιος Α Παπανδρέου, που στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 είχε αποτύχει να εκλεγεί με το προσωπικό του κόμμα (Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου), επανέκαμπτε στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Η παρασκηνιακή δράση που οδήγησε στην υποψηφιότητα του Γεωργίου Α Παπανδρέου και εξασφάλισε την επανεκλογή του έχει το ενδιαφέρον της.
Οι Αμερικάνοι προβλέποντας την εντυπωσιακή επικράτηση του Στρατάρχη Αλ Παπάγου και προκρίνοντας τον Γεώργιο Παπανδρέου έναντι του Σοφοκλή Βενιζέλου, μετέφεραν την επιθυμία τους στην Ελένη Βλάχου της Καθημερινής και στον τότε πανίσχυρο2 επιχειρηματικό παράγοντα Πρόδρομο (Μποδοσάκη) Αθανασιάδη. Η προσπάθεια της Ε Βλάχου προς τον Αλ Παπάγο απέτυχε.
Ο Μποδοσάκης κάλεσε τον Σπύρο Μαρκεζίνη, ο οποίος την περίοδο εκείνη ήταν ο ιθύνων νους του Ελληνικού Συναγερμού, να τον επισκεφτεί στο Ψυχικό: Ήταν εκεί ο Δημήτρης Λαμπράκης, ο Βύρων Καραπαναγιώτης4, ο Ιωάννης Διάκος5 και ο Memminger από την Αμερικανική Πρεσβεία. Μου εζήτησαν να μεσολαβήσω στον Στρατάρχη προκειμένου να συμπεριλάβει στον συνδυασμό Αχαΐας τον Γεώργιο Παπανδρέου, ως Ανεξάρτητο και ο Δημ Λαμπράκης προσέθεσε ότι ούτε ο ίδιος ούτε οι περισσότεροι των παρισταμένων έτρεφαν ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον Παπανδρέου, αλλά ‘‘ η ανάγκη των πραγμάτων, όπως την βλέπουν οι Αμερικανοί, επιβάλλει να πεισθεί ο Στρατάρχης.’’
Έσπευσα στην Εκάλη. Εξήγησα το θέμα στον Παπάγο, ο οποίος δεν εφάνη πρόθυμος. Μου έδειξε μάλιστα επιστολή του Γ Παπανδρέου, με την οποία ζητούσε να συμπεριλάβει τον ίδιο και δώδεκα φίλους του στους συνδυασμούς του Ελληνικού Συναγερμού ως ανεξαρτήτους και χωρίς συμμετοχή στον εκλογικόν αγώνα. Προ της επιμονής μου υπεχώρησε, αλλά μόνον για τον Γ Παπανδρέου.
Στο Καστρί ανέμενε, προφανώς ενημερωμένος για το διάβημά μου, ο Γ Παπανδρέου. Του εξιστόρησα τα συμβάντα. Παρεκάλεσε να γίνει τουλάχιστον εξαίρεση για τον Θεμιστοκλή Τσάτσο.
Περπατούσαμε στον κήπο, έκανε ζέστη. Εσταμάτησε και μου είπε: ‘‘ Πράγματι, όταν υπερέχεις είτε εις το θέατρο είτε εις την τέχνην είτε εις την πολιτικήν, τότε όλοι, εχθροί και φίλοι, λησμονούντες τας διαφοράς των, συμμαχούν και λέγουν: Κεφαλή ενόψει, πυρ ομαδόν.6
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών ο Α Τσίπρας απέδειξε ότι τουλάχιστον στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και μπορεί και θέλει. Η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εγκλωβισμένη στην ομφαλοσκοπία7 που προκαλεί η αντιφατική8 της αντίληψη για την ιστορία, θα ήθελε, αλλά δεν μπορεί.
Η τόλμη και η αποφασιστικότητα του Α Τσίπρα και της ομάδας του δημιούργησαν παρακαταθήκες έστω και για τη μερική διευθέτηση πιο απαιτητικών και περίπλοκων θεμάτων στην περιοχή. Σ' αυτό θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμος ο Γ Α Παπανδρέου. Και πάντως περισσότερο από την όποια εκλογική του απήχηση. Να θυμίσω ότι στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959 βρίσκεται η αφετηρία της πολιτικής σταδιοδρομίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Η ικανοποίηση των ισχυρών της δύσης φυσικά και δεν θα περιοριστεί στις απονομές βραβείων. Θα συνεχίσει να εκφράζεται με την αναβάθμιση της αξιοπιστίας της ελληνικής κυβέρνησης. Έτσι θα εξασφαλιστούν και οι οικονομικοί πόροι προς όφελος διάφορων κοινωνικών ομάδων. Τα προηγούμενα αποτελούν τις προϋποθέσεις που θα μπορούσαν ακόμη και να ανατρέψουν την εκλογική τάση, αν δεχτεί κάποιος την αμφιλεγόμενη εγκυρότητα των δημοσκοπήσεων.
Παραπομπές:
1: William Blake, 1757-1827. Ποιήματα, Εκδ Καστανιώτη 1983, Σελ 56.
2: Η επιχειρηματική δραστηριότητα του Πρόδρομου Μποδοσάκη Αθανασιάδη (1890-1979) από τη Νίγδη της Κεντρικής Ανατολίας την περίοδο εκείνη κάλυπτε το 35% του βιομηχανικού δυναμικού της χώρας.
3: Το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου είχε προέλθει από τη μετονομασία του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος που είχε ιδρύσει ο ίδιος το 1946. Όταν ο απόγονος του Γεωργίου Α Παπανδρέου ίδρυσε το δικό του πολιτικό φορέα στις αρχές του 2015, απλώς άλλαξε τη λέξη Κόμμα με τη λέξη Κίνημα (Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών) για τον προφανή συνειρμό με το ΠΑΣΟΚ.
4-5: Ο Βύρων Καραπαναγιώτης υπήρξε στενός συνεργάτης του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο Ιωάννης Διάκος υπήρξε ιδιαίτερος γραμματέας και ο εξ' απορρήτων σύμβουλος του Ιωάννη Μεταξά.
6: Σπ Β Μαρκεζίνης, Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Εκδ Πάπυρος 1994, Τόμος 3, 1936-1975, Σελ 5-7.
7: Ομφαλοσκοπία: Το αποκλειστικό ενδιαφέρον κάποιου για τον εαυτό του, η αποξένωση από τον έξω κόσμο και η αδιαφορία γι' αυτόν. Η μοιρολατρία, η αδράνεια. Η ομφαλοσκοπία των πολιτικών και πνευματικών ταγών εμποδίζει την πρόοδο του τόπου. (Γ Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, 1998, Σελ 1271.)
8: Ο Κ Μητσοτάκης είχε διερωτηθεί γιατί να ενδιαφέρεται ένας δεκαεφτάχρονος για το τι έγινε το 1965 (Αποστασία Κωνσταντίνου Μητσοτάκη). Τότε γιατί αυτός ο δεκαεφτάχρονος να ενδιαφέρεται για το τι έγινε το 1959 (Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου για την Κύπρο) ή το 1923 (Συνθήκη της Λωζάνης για τα ελληνοτουρκικά).