Αυτοί που αναρωτιούνται αν, που και πότε μπορεί να έχει συμβεί κάτι παρόμοιο δεν χρειάζεται να πάνε μακριά. Ας κοιτάξουν δίπλα. Και μάλιστα σε μια σχετικά κοντινή απόσταση. Μόνο 143,57 χλμ ανατολικά από το χωριό του κ. Δ. Δημητρακόπουλου, στο Ναύπλιο της Αργολίδας.

Μια και γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της εθνικής παλιγγενεσίας, ας θυμηθούμε κι αυτό το θλιβερό και προγραμματικό επεισόδιο από τις απαρχές του ελληνικού κράτους. Αν μη τι άλλο τονίζει την αίσθηση της πολιτικής συνέχειας στη χώρα. Ταυτόχρονα μας υπενθυμίζει ότι στην ιστορία δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Υπάρχει ο υπερκαθορισμός των αναπόφευκτων εξελίξεων.  

Από τις αρχές Φλεβάρη [1826] η διευθυντική επιτροπεία του Μεσολογγίου, προβλέποντας το αδιέξοδο, είχε φυγαδεύσει κρυφά μια αντιπροσωπεία να πάει στο Ανάπλι [Ναύπλιο] και να ζητήσει άμεση βοήθεια από την κυβέρνηση, διεκτραγωδώντας της την φοβερή κατάσταση. Έφτασαν στην περίφοβη και πτοημένη πρωτεύουσα της επανάστασης, που σπαρασσόταν από εσωτερικές πολιτικές διενέξεις και το πρώτο που τους ρώτησαν ήταν: “Με ποιόν είσαστε κει κάτω; Με τον Κωλέτη ή τον Μαυροκορδάτο” Έμειναν εμβρόντητοι οι μπαρουτοκαπνισμένοι Μεσολογγίτες: “Εμείς τέτοια πράγματα δεν ξέρουμε κει πάνω. Πολεμάμε μονάχα τον εχθρό”, αποκρίθηκαν με οργή και αγανάκτηση.

Τις μέρες που η επιτροπή έμεινε στ’ Ανάπλι μάζεψε πολλές υποσχέσεις βοήθειας από μέρους της κυβέρνησης, αλλά ουσιαστικά δεν έγινε απολύτως τίποτε. Ο καιρός περνούσε και το Μεσολόγγι χαροπάλευε. Οργισμένοι οι αντιπρόσωποι αποφασίζουν να πάνε στο Άργος, όπου είχε συγκληθεί η Εθνοσυνέλευση για να βάλουν το ζήτημα απ’ ευθείας μπροστά στην εθνική αντιπροσωπεία. Αλλά η Εθνοσυνέλευση ήταν εικόνα και ομοίωση της κυβέρνησης των Υδραίων κοτζαμπάσηδων. “Έχετε δίκαιο” είπαν αδιάφοροι στους Μεσολογγίτες. Τότε δεν βάσταξαν κι αυτοί κι άρχισαν τις φωνές. “Φεύγουμε” λένε “και βροντοφωνάζουμε να τ’ ακούσει το έθνος πως η κυβέρνηση αφήνει αβοήθητο το πολιορκημένο και πεινασμένο Μεσολόγγι.”

Η καταγγελία είχε τον αντίχτυπό της. Η κυβέρνηση τρέμοντας την μελλοντική οργή του έθνους δίνει αφειδώς υποσχέσεις στους Μεσολογγίτες και βγάζει από την κάσσα της 200.000 γρόσια και τους παραδίνει. Τα παίρνει ο Σπυρομήλιος, που μετείχε στην επιτροπή, κι φεύγει βιαστικά για την Ύδρα για να ναυλώσει υδραίικα καράβια να μεταφέρουν εφόδια στο Μεσολόγγι. Όμως οι ελεεινοί κι απάτριδες έδειξαν για άλλη μια φορά ότι το συμφέρον τους το έβαζαν πιο πάνω από τον κίνδυνο της πατρίδας. “Είναι λίγα τα λεφτά” λένε “δεν μπορούμε.” Με τα πολλά ο Σπυρομήλιος κατάφερε να κινήσει λιγοστά καράβια με πολεμοφόδια κι ένα καράβι φορτωμένο με παξιμάδια. Ωστόσο ποτέ δεν έφτασαν τα φορτία αυτά στο πολιορκημένο Μεσολόγγι. Ήταν τόσο στενός ο ναυτικός αποκλεισμός του εχθρού ώστε δεν μπόρεσαν να ζυγώσουν τα υδραίικα καράβια. (Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, Τόμος Α΄, Σελ. 172-173.)

#Πυρκαγια #ΠυρκαγιαΓορτυνια #Γορτυνια  

Αυτό το βίντεο θα παίζει στο ριπιτ. Για όλους μας. Αυτή είναι η Ελλάδα. Ή την αλλάζουμε ή την βουλιάζουμε. pic.twitter.com/GXSNFfuCI6

— Apolwlos (@apolwlos) August 8, 2021