16:23  Παρασκευή, 29  Μαρτίου  2024 
elendetr

fata morgana

Παρασκευή, 07 Αυγούστου 2020 11:21
Διαβάστηκε 811 φορές
fata morgana G. J. Lang und G. C. Eimmart, Nuremburg: J.L. Buggel, 1688. Η μάντισα Σίβυλλα συγκρατεί τον Αινεία, ο οποίος ετοιμάζεται να σκιαμαχήσει με τις άυλες μορφές του Κάτω Κόσμου.

καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς,

καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν (1)

Κατά Ματθαίον, 24,11-12.

 

Όταν ο Πατέρας των Θεών αποφάσιζε να προειδοποιήσει τους θνητούς άμεσα, χρησιμοποιούσε τον κεραυνό, τον αετό και τα όνειρα. Τα όνειρα που έστελνε ο Δίας ήταν αληθινά. Τα όνειρα χρησιμοποιούσαν και οι καταχθόνιες δυνάμεις για να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους. Αυτά τα όνειρα ήταν μάταια και απατηλά.

Στα πρόθυρα του Κάτω Κόσμου, μπροστά από τις Αβύσσους του Άδη έχουν τοποθετήσει τις κλίνες τους το Πένθος και οι εκδικητικές Μέριμνες. Εκεί κατοικούν οι χλωμές Αρρώστιες, τα θλιβερά Γηρατειά, η εγκληματική σύμβουλος Πείνα, ο Φόβος και η αποτρόπαια Ένδεια. Μορφές φρικτές στην όψη, και ο Θάνατος και ο Πόνος. Επίσης ο αδελφός του Θανάτου, ο Ύπνος, οι ένοχες Ηδονές της ψυχής και ο θανατηφόρος Πόλεμος στο απέναντι κατώφλι και οι σιδερένιοι θάλαμοι των Ευμενίδων και η παράφρων Διχόνοια, η οποία έχει πλεγμένους τους φιδίσιους βοστρύχους της με ματωμένες ταινίες.

Στη μέση του προθύρου δασιά φτελιά ανοίγει τα κλαδιά της και τους πολυετείς βραχίονες, πελώρια, την οποία λένε ότι την κρατούν στην έδρα της τα μάταια όνειρα που είναι προσκολλημένα κάτω απ’ όλα τα φύλλα της (2).

Οι αποτρόπαιες μορφές που κατοικούσαν στα πρόθυρα του Άδη έστελναν αυτά τα απατηλά όνειρα. Οι άνθρωποι, που όλοι τους γεννιούνται τυφλοί και λίγοι μαθαίνουν κάποτε να βλέπουν, παρασύρονταν.

Αυτοί οι λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν να αναγνωρίσουν και τις δικές τους ευθύνες για την κατάστασή τους. Και είναι ακόμα πιο λίγοι όσοι έχουν το σθένος να τις αντιμετωπίσουν. Όλοι οι άλλοι αναζητούν την παρηγοριά στις απατηλές φαντασιοκοπίες. Στις θεωρίες των συνωμοσιών, που με την άνετη ασφάλεια της ύστερης γνώσης μαντεύουν το παρελθόν, περιγράφοντας το παρόν. Και που αποκαλύπτουν και ερμηνεύουν τα πάντα, χωρίς ποτέ να χρειάζεται να αποκαλυφθούν και να ερμηνευτούν οι ίδιες. Αλλιώς τι συνωμοσίες θα ήταν.

Η ανάγκη για υπερβατικότητα είναι πρωταρχική. Η δύναμη της αυθυποβολής είναι καθοριστική. Και δεν κάνουν διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς, ηγέτες και υπηκόους, έξυπνους και χαζούς. Ακόμη και η εξασκημένη κριτική σκέψη, όπως και η άσκηση στη διανοητική πειθαρχία ωχριούν μπροστά στις δεισιδαιμονίες και ασθενούν μπροστά στη γητεία του ανερμήνευτου και του εξωλογικού. Κανένας πραγματικά καλλιεργημένος και άρα ενδόμυχα υποψιασμένος άνθρωπος δεν πιστεύει ότι ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στα όρια του μυαλού του. Η ερμητική γνώση ούτε απευθύνεται, ούτε και είναι προσβάσιμη σ’ οποιονδήποτε: Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων. Κατά Ματθαίον, 7,6. (Μην προσφέρεται τα αγνά και τα ιερά στους αχρείους, που είναι αναιδείς σαν σκυλιά. Μη ρίχνετε τα μαργαριτάρια της αλήθειας σας μπροστά στα πόδια των ακάθαρτων, που είναι βρώμικοι σαν γουρούνια).

Αλήθεια, πόση αμετροέπεια, εθελοτυφλία και έπαρση υπήρχε στην πρόταση του René Descartes (1591-1650), που διακήρυττε ότι δέχεται ως αληθινό μονάχα ότι παρουσιαζόταν με τρόπο πειστικό στη σκέψη του; Και κάπως έτσι, με την ακλόνητη και τυφλή εμπιστοσύνη στη λογική του, οδηγήθηκε στο άθλιο και απαράδεκτο συμπέρασμα ότι τα ζώα είναι animata machina - Bête machine (έμψυχες μηχανές), ανίκανα για σκέψεις και αισθήματα. Παρόλα αυτά ο ίδιος υπήρξε ευφυής ή τουλάχιστον πολυτάλαντος και πολυπράγμων. Εκείνοι όμως που υιοθέτησαν δογματικά τη συγκεκριμένη πρότασή του, δεν είχαν το σθένος του René Descartes ή την οξυδέρκεια του Baruch Spinoza (1632-1677). Οι πολιτικές προτάσεις των θαμώνων των παρισινών Cafè - Bistort και των σαλονιών της Marquise de Pompadour και της Madame Geoffrin του 18ου αιώνα, που αποκρυσταλλώθηκαν στις ιδεοληπτικές χίμαιρες του 1793: Liberté, Egalité, Fraternité (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη), παραγνώριζαν τη σκληρή, πεζή και αδιάφορη πραγματικότητα που διακρίνει το χαρακτήρα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων. Αυτήν που περιέγραφε απλά, καίρια και σοφά ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας τον 6ο αιώνα π.Χ. Ήταν ο Βίας ο Πριηνεύς που έλεγε: Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κακοί (Οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι κακοί) Ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος για να αντισταθώ και να μην επαναλάβω εκείνο που έλεγε ο κορυφαίος των beatnik: ό, τι υποστηρίχτηκε μετά τους Έλληνες είναι λάθος (Jack Kerouac, Στο Δρόμο, Πλέθρον 1981, Σελ 147)

Από τη συνειδητή ταπεινότητα όμως μέχρι την άρνηση της γνώσης που κατακτήθηκε με τους κόπους και τις θυσίες ορισμένων ελάχιστων και που εξηγεί, όσο εξηγεί, την πραγματικότητα ή έστω ένα μέρος της, υπάρχει μια ρευστή άβυσσος. Οι περισσότεροι παραδέρνουμε στα ταραγμένα και θολά νερά της. Η πιεστική ανάγκη για προσανατολισμό βιάζει τη φαντασία. Εκείνη ανταποκρίνεται, κατασκευάζοντας οπτασίες. Η fata morgana που τελικά εμείς δημιουργούμε μας παρασέρνει, μας οδηγεί, μας τρομάζει: Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας, τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι, τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς, ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει. Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας, τὸν ἄγριο Ποσειδώνα δὲν θὰ συναντήσεις, ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου, ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου. (Κ. Π. Καβάφης, Ἰθάκη,1911)

Οι τεκτονικές αλλαγές που προκαλεί η πανδημική κρίση δημιουργούν ανασφάλεια και άγχος. Η παγκόσμια τάξη διασαλεύεται. Οι κοινωνίες δοκιμάζονται. Ακόμη και για το άμεσο μέλλον μόνο εικασίες, κι αυτές θολές, μπορούν να γίνουν. Οι προφήτες, τα προικισμένα άτομα δηλαδή που η αντίληψή τους υπερβαίνει τα συμβατικά όρια της εποχής τους, δεν μιλάνε. Γνωρίζουν ότι δεν έχει νόημα. Τίποτε δεν μπορεί να αποτρέψει τους περισσότερους ανθρώπους από το να ακολουθούν τις αυτοκαταστροφικές έξεις τους. Εξάλλου γνωρίζουν ότι η ανταμοιβή τους θα ήταν το φρενοκομείο ή ο σταυρός. Ή κι αν ακόμη μιλάνε, ποιος τους καταλαβαίνει ή τους δίνει σημασία; Αν το γενικό αίσθημα της εποχής έπρεπε να συνοψιστεί σε μια λέξη, η πιο αρμόδια θα ήταν η γερμανική έκφραση Angst (έντονος τρόμος, παραλυτικός φόβος). Αυτή η λέξη έχει επικρατήσει στη διεθνή ορολογία.  

Οι συνθήκες αυτές αποτελούσαν και αποτελούν τον ιδανικό βιότοπο για την ανάπτυξη κάθε είδους παράνοιας. Οι ψευτοπροφήτες θριαμβεύουν. Είναι οι εποχή τους.  

Αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί continental shift (ηπειρωτική μετατόπιση) και σε μια πρώτη φάση αποτυπώνεται στην οικονομία, προβάλλεται στη διπλανή εικόνα και αποκαλύπτει έναν μετα-πανδημικό κόσμο για τον οποίο δεν απαιτούνται επεξηγήσεις: το παγκόσμιο κέντρο βάρους μετακινείται ανατολικά. Εκεί δεσπόζει η Κίνα (3). continental shift

Η χώρα σύμφωνα με το ΔΝΤ ακόμη και το 2020 θα έχει μια ανάπτυξη έστω από 1,5 έως 2,5%. Παράλληλα έχει αρχίσει να υποκαθιστά τα δολάρια στο εξωτερικό της εμπόριο με χώρες όπως η Ρωσία σε ποσοστό έως και 50% με το νόμισμά της. Η αλματώδης αύξηση της τιμή του χρυσού, κατά 34% από τις αρχές της χρονιάς, μόνο συγκυριακή δεν είναι. Στις 5 Αυγούστου 2020 στις αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας και συγκεκριμένα στη Σιγκαπούρη έφτασε τα 2.031 δολάρια/ουγκιά, με τα συμβόλαια μελλοντικής παράδοσης στα 2.049 δολάρια/ουγκιά. Στα συμβόλαια παράδοσης πετρελαίου αρκετών χωρών ήδη περιλαμβάνονται ρήτρες για εξοφλήσεις σε ποσοστό τουλάχιστον 20% σε ευρώ.

Η σταδιακή φυγή από το δολάριο είναι πλέον μια πραγματικότητα. Η τάση είχε προβλεφθεί και προδιαγράφονταν τουλάχιστον από το 2019. Αν ο εμπορικός πόλεμος που είχε κηρύξει ο Αμερικανός Πρόεδρος στην Κίνα είχε σηματοδοτήσει την αρχή, η πανδημία, που αποκάλυψε πόσο εύθραυστη και εξαρτημένη ήταν η αμερικανική οικονομία, επισφραγίζει και επιταχύνει την εξέλιξη.

Από την άλλη πλευρά του Ειρηνικού οι ΗΠΑ, χάνοντας 32,9% του ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο με σχεδόν το μισό πληθυσμό έστω και προσωρινά άνεργο, φαίνεται να επιβεβαιώνουν εκτός από τα προηγούμενα και την εκτίμηση του Mao Tse-tung από τις 14 Ιουλίου 1956. Τότε πριν 64 χρόνια σε συνέντευξή του στην Αμερικανίδα δημοσιογράφο Anna Louise Strong ο Κινέζος Πρόεδρος υποστήριζε ότι: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι ένας χάρτινος τίγρης (U.S. imperialism is a paper tiger).

Στην καρδιά της Ευρώπης, στη Γερμανία, παγκόσμια πρωταθλήτρια στα έσοδα από τις εξαγωγές, η μείωση το δεύτερο τρίμηνο έφτασε στο 10,1%. Το ποσοστό ισοδυναμεί με το άθροισμα της ανάπτυξης της χώρας τα τελευταία έντεκα χρόνια! Στη Ζώνη του Ευρώ η εξέλιξη είναι χειρότερη: η μείωση έφτασε στο 12,1%. Και πρέπει να σημειωθεί ότι η ανάκαμψη θα είναι αργή και βασανιστική. Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο περιβόητος Nouriel Roubini. Ο μοναδικός ίσως οικονομολόγος που είχε προβλέψει με ακρίβεια τον χρόνο και την έκταση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-2008.

Κλείνοντας να υπενθυμίσω επιγραμματικά ότι τίποτε το εκπληκτικό ή το ανεξήγητο δεν υπάρχει στην οικονομική κατάρρευση που βιώνει ο κόσμος. Σε μια ανάρτηση στις 8 Φεβρουαρίου 2016 που επιγράφονταν: Absit Omen ή Βαρομετρικό Χαμηλό και έχει αναζητηθεί 3988 φορές μέχρι τώρα, συνόψιζα τις προβλέψεις διαφόρων μεγαλόσχημων της παγκόσμιας οικονομίας, συμπεριλαμβανομένου και του περιβόητου George Soros. Μόνιμη επωδός και κοινός παρονομαστής των εκτιμήσεων τους ήταν ότι η παγκόσμια οικονομική ισορροπία ήταν εύθραυστη και ένα οποιοδήποτε τυχαίο γεγονός θα μπορούσε να πυροδοτήσει την καταστροφή. Η πανδημία υπήρξε το τυχαίο αυτό γεγονός. Και να επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι στα τέλη του 2019 το παγκόσμιο α ε π έφτανε στα 87 τρισεκατομμύρια δολάρια και το παγκόσμιο χρέος κρατών, επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων τα 188 τρισεκατομμύρια. Χωρίς να συνυπολογίζεται η χρηματιστηριακή φούσκα, με την οποία το άθροισμα έφτανε στα 246 τρισεκατομμύρια.

Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις που τρέφουν τις κερδοφόρες και παραπλανητικές θεωρίες συνωμοσίας για αποκαρδιωμένους και ευκολόπιστους.

Παραπομπές:

1^. Θα εμφανιστούν πολλοί ψευτοπροφήτες, που θα εξαπατήσουν και θα παρασύρουν πολλούς. Και επειδή θα επικρατήσουν η φαυλότητα και η διαφθορά, στους περισσότερους θα ψυχρανθεί το ενδιαφέρον ακόμη και για τους δικούς τους ανθρώπους. Και εξαιτίας της πνευματικής κατάπτωσης που γεννά η ιδιοτέλεια θα απομακρυνθούν κι από τον Θεό, που σημαίνει αγάπη.

 2^. Vestibulum ante ipsum primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae, pallentesque habitant Morbi tristisque Senectus, et Metus et malesuada Fames ac turpis Egestas, terribiles visu formae, Letumque Labosque; tum consanguineus Leti Sopor et mala mentis Gaudia, mortiferumque adverso in limine Bellum, ferreique Eumenidum thalami et Discordia demens vipereum crinem vittis innexa cruentis. In medio ramos annosaque bracchia pandit ulmus opaca, ingens, quam sedem Somnia vulgo vana tenere ferunt, foliisque sub omnibus haerent.

Publius Vergilius Maro, 70-19 BC. Aeneidos, Liber VI, verses 273-284. Μετάφραση Δημοσθένη Γεωργοβασίλη. Στα ορφικά μυστήρια, στις ρωμαϊκές παραδόσεις όπως και στις σκωτικές αντιλήψεις για τον θάνατο η φτελιά θεωρείται το δέντρο του πένθους και του Κάτω Κόσμου.  

3^. Στους ανήσυχους ενδιαφερόμενους, που θα ήθελαν να σχηματίσουν μια δική τους εικόνα για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η σύγχρονη Κίνα την έννοια της παγκόσμιας τάξης, προτείνω τη μελέτη του σύντομου βιβλίου: Tianxia. A Possible World of All-under-heaven System (Citic Press Group. 2016) του σύγχρονου Κινέζου φιλοσόφου Zhao Tingyang. Ο συγγραφέας προτείνει την κινέζικη εκδοχή της πρότασης για αιώνια ειρήνη του Immanuel Kant (1724-1804). Σε σχόλιό του το περιοδικό Der Spiegel σημείωνε ότι θα ήταν πολύ απλοϊκό να παραγνωριστεί και να απαξιωθεί ο Zhao Tingyang ως φιλόσοφος-φερέφωνο του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος, ο οποίος απλώς συνθέτει λογοτεχνικά όσα σκέφτεται ή θα θελε να σκεφτεί η κομματική ηγεσία. Είναι πολύ έξυπνος, ευρυμαθής και κριτικός για κάτι τέτοιο. Η The Washington Post υπογράμμιζε ότι ο Zhao Tingyang είναι ένας από τους σημαντικότερους και με τη μεγαλύτερη επιρροή σύγχρονους Κινέζους φιλοσόφους.    

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Περί Μωυσέως Οι Ναυαγοί »
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis