Από το κόμμα που δίδασκε στα μέλη του την δεκαετία του 80 ότι αρχηγός της 17 Νοέμβρη ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, αφού πρώτα οι τοπικές της πρόβαλαν την τελευταία βιντεοκασέτα του Καρατζαφέρη, δεν περιμέναμε βέβαια κάτι καλύτερο. Τέτοια είναι η ελληνική αστική τάξη, τέτοιο και το κόμμα της.

Όμως, οι αθλιότητες για τη “βίλα” του Τσίπρα είναι εμετικές γιατί προέρχονται από το ίδιο το Μαξίμου, σε μια περίοδο που κάθε μέρα έχουμε τριψήφιο αριθμό νεκρών από την πανδημία. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ψηφοφόρος του Τσίπρα – κι εγώ δεν είμαι – για να του κόβει την ανάσα αυτός ο νεοδημοκρατικός βόθρος. Χρειάζεται να είναι απλώς ένας νηφάλιος και εχέφρων πολίτης αυτής της χώρας.

Μαζευτείτε, γιατί θα φύγετε νύχτα.

Στο πρώτο μισό της ανάρτησης εφαρμόζεται η αρχή της captatio benevolentiae (fishing for good will). Πρόκειται για μια ρωμαϊκή ρητορική τεχνική που αποσκοπεί στη διέγερση και στον εγκλωβισμό της θετικής προδιάθεσης και της καλής θέλησης του ακροατηρίου στην αρχή μιας ομιλίας ή έκκλησης.

Στην προκειμένη περίπτωση επιχειρείται η αφύπνιση των αντιδεξιών αντανακλαστικών ενός μέρους της κοινωνίας. Ωστόσο για οποιονδήποτε “νηφάλιο και εχέφρονα πολίτη” αυτά αφυπνίζονται επαρκώς από την ανεκδιήγητη πρακτική της ίδιας της Κυβέρνησης.

Στη συνέχεια επισείεται το σκιάχτρο “του κόμματος που δίδασκε στα μέλη του την δεκαετία του 80 ότι αρχηγός της 17 Νοέμβρη ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου”. Μ’ αυτό το κόμμα όμως, και μάλιστα υπό τον αδίστακτο αμοραλιστή Κων. Μητσοτάκη, συνέπραξαν το 1989, δημιουργώντας τον Συνασπισμό. Η ΕΑΡ που έπαιρνε δάνεια από την τράπεζα του Γ. Κοσκωτά και το ΚΚΕ που κατέθετε τα κεφάλαιά του στην τράπεζα του Γ. Κοσκωτά. Του “ εκδότη – τραπεζίτη” τον οποίο είχε αναδείξει και ξεπλύνει ο Παύλος Μπακογιάννης¹.

Κι αυτά σε μια ηθικά κατάπτυστη συγκυρία, ενδεικτική της ψυχικής τους ποιότητας και του πολιτικού τους καιροσκοπισμού, όταν στα τέλη Αυγούστου του 1988 είχαν πληροφορηθεί ότι ο βαριά ασθενής Ανδρέας Παπανδρέου θα έπρεπε να παλέψει για τη ζωή του.

Ακόμη και σήμερα θιασώτες εκείνης της περιόδου, επιφανή στελέχη του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, χειροκροτούν συγκινημένοι εκείνη την πολιτική επιλογή, που για χρόνια τους είχε καταδικάσει στο περιθώριο.

Όσον αφορά τις αιτιάσεις “Τέτοια είναι η ελληνική αστική τάξη, τέτοιο και το κόμμα της” το συγκεκριμένο είδος των νωχελικών αριστερών και των κομμουνιστών των σαλονιών, μπορεί να περιμένει στωικά, σιτιζόμενο στο πρυτανείο, τα επόμενα αδιέξοδα του εγχώριου αστικού λουμπεναριού και κυρίως της λματ (λούμπεν μεγαλοαστική τάξη) για να κληθεί να συμπράξει στην άρση τους.

Στο μεταξύ οι αντιπροτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης “στον οικονομικό Αρμαγεδώνα που επελαύνει”, πέρα από διάφορες εύηχες, κενές περιεχομένου γενικολογίες, στη παρούσα κατάσταση συμποσούνται, και είναι ενδεικτικές για τις προτεραιότητές της, στη μισθολογική ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας. Και εννοείται ότι δεν στρέφομαι εναντίον των συγκεκριμένων λειτουργών, που δεν είναι παρά μια ακόμα κατηγορία φτωχών εργαζομένων.

Κι ένα ρητορικό ερώτημα. Η αγωνιώδης και απειλητική προειδοποίηση “Μαζευτείτε, γιατί θα φύγετε νύχτα” σε ποιους απευθύνεται; Σ’ αυτούς που επέλεξε αβίαστα και με ανοιχτά μάτια η πλειοψηφούσα τάση της ελληνικής κοινωνίας; Σ’ αυτούς, που πέρα από το πόσο στήνονται οι δημοσκοπήσεις, συνεχίζουν να προηγούνται; Αυτή η πλειοψηφούσα τάση που είναι ίδια ή και χειρότερη από τους ηγήτορές της; Από την άλλη μεριά όσο χειρότερα τα κάνουν, τόσο περισσότερο θα διευκολύνουν την ανάδειξη του έργου εκείνων που θα τους διαδεχτούν. Κατά ένα μακάβριο τρόπο, ίσως η καταστροφή να μην είναι ακόμη αρκετή.

Λύσεις υπάρχουν. Και θα βρεθούν. Όχι όμως από τον παρασιτικό πολιτικό μηχανισμό του εγχώριου μεταπρατικού αστικού και μεγαλοαστικού λουμπεναριού των κρατικοδίαιτων νεοφιλελεύθερων. Όποιος μελετάει την σύγχρονη ελληνική ιστορία γνωρίζει ότι όποτε χρειάστηκαν αποτελέσματα αυτά τα έφερε το λεγόμενο πολιτικό κέντρο. Οτιδήποτε άλλο επέφερε κοινωνικές και εθνικές ήττες ή και τραγωδίες.

Τα σχετικά με τη “βίλα Τσίπρα” και οι χαρακτηρισμοί “κατσαρίδες και τρωκτικά” που προηγήθηκαν φυσικά και είναι αποπροσανατολιστικά και χυδαία. Δεν ξενίζουν όμως: έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν (στους Κλαζομένιους συνηθίζεται να διαπράττουν απρέπειες). Όσοι όμως στοιχειωδώς παρακολουθούν τις γενικότερες εξελίξεις, γνωρίζουν ότι καμία ευρηματικότητα, όσο προκλητικά αισχρή κι αν είναι, όσο κι αν διατυμπανίζεται, δεν μπορεί να αποκρύψει την κατάρρευση του -11,7% του τρίτου τριμήνου του 2020, που είναι σχεδόν τριπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ούτε και την ανέμελη αποδοχή των δεκάδων νεκρών κάθε μέρα.

Όσον αφορά το απόσπασμα στην επικεφαλίδα, κάποιος παρευρισκόμενος διαβεβαίωνε αργότερα ότι ο Γιώργος Γεννηματάς συμπλήρωσε την πρότασή του χαμηλόφωνα και μελαγχολικά, λέγοντας: Προσπαθώ να γίνω αριστερός!.. Προσπαθώ κάθε μέρα και κάθε ώρα…τριάντα χρόνια…και δεν μπορώ!..

Τέσσερα χρόνια αργότερα η ιστορία του Βρώμικου ’89 θα δικαίωνε θλιβερά και κραυγαλέα τις επιφυλάξεις του.

Φωτεινή εξαίρεση στο χώρο της Αριστεράς υπήρξε ο Κώστας Κάππος και μια σχετικά ισχνή μειοψηφία στελεχών και μελών του τότε προοδευτικού λεγόμενου χώρου. Η τοποθέτησή του, ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ στην Βουλή, είχε προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση. Είχε δηλώσει ότι θα καταψηφίσει την κυβέρνηση Τζανή Τζαννετάκη: Ψήφισα λευκό γιατί είμαι αντίθετος στη συνεργασία του Συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία (...) Πιστεύω επίσης ότι η συνεργασία αυτή είναι ολέθρια για το ΚΚΕ (...) Το ΚΚΕ τείνει να υποταχτεί σε μικροαστικές και αστικές "εκσυγχρονιστικές θέσεις" (...) Αποκορύφωμα αυτής της στάσης υποταγής είναι η στήριξη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας από τον Συνασπισμό (...)

Παραπομπή:

1. Σύμφωνα με το πόρισμα του Εισαγγελέα Εφετών, ∆ηµήτρη Ευθυµιάδη, ο Παύλος Μπακογιάννης είχε εμφανίσει ως δικό του το ιδρυτικό κεφάλαιο της Γραμμή ΑΕ, που είχε υπεξαιρέσει ο Γ Κοσκωτάς από την Τράπεζα Κρήτης. Ναυτεμπορική, Ανεπίσημα πρακτικά δίκης 17Ν, Τετάρτη, 02 Απριλίου 2003, Μέρος 5/9.