11:08  Παρασκευή, 29  Μαρτίου  2024 
elendetr

Η Διαρκής Nτροπή και Η Μόνιμη Kατάντια

Τρίτη, 19 Ιανουαρίου 2021 05:04
Διαβάστηκε 1033 φορές
Η Διαρκής Nτροπή και Η Μόνιμη Kατάντια Λέσβος,Καρά Τεπέ, Ιανουάριος 2021.

είμαι ένας ξένος εδώ, κι έγινα (υποθέτω) κάτι σαν κάθαρμα…

Henry Charles Bukowski, Οι Δίδυμοι.

Η ντροπή και η κατάντια του πολιτισμού της ανατολής και της δύσης, του βορά και του νότου· των διαπιστώσεων, των καταγγελιών και των σκοπιμοτήτων. Παρόμοιες συνθήκες επικρατούν και στη Βοσνία. Στην Υεμένη συμβαίνουν και χειρότερα. Επαναλαμβανόμένα συλλογικά εγκλήματα που, όπως έλεγε ο Ναπολέων, δεν αφορούν κανέναν.  

Το είχα αναφέρει και άλλη φορά και το επαναλαμβάνω για τους αδιόρθωτους ρομαντικούς και τους απελπιστικά αφελείς που στη νωχελική θαλπωρή των συγκυριακά ασφαλών σπιτιών τους νομίζουν ότι η πολιτική, κυρίως η εξωτερική πολιτική, ενδιαφέρεται γι αυτούς, επειδή η καταστροφή δεν τους χτύπησε ακόμη την πόρτα. 

Ο γηραιός τότε Egon Bahr, 1922-2015, ένας Grandmaster της ευρωπαϊκής διπλωματίας, δήλωνε στις 13 Δεκεμβρίου 2013 στη Rhein Neckar Zeitung και στους μαθητές του ιστορικού Bunsen Gymnasium στη Χαϊδελβέργη ότι: η διεθνής πολιτική δεν ασχολείται ποτέ με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ασχολείται με τα κρατικά συμφέροντα. Να το θυμάστε αυτό άσχετα με το τι σας λένε στο μάθημα της ιστορίας.

Η περίπτωση της Angela Merkel,που το 2015 έσωσε προσωρινά το πρόσωπο της Ευρώπης, αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση, που δεν βρήκε μιμητές. Θυμίζω ότι τότε στη σύσκεψη των Αρχηγών Κρατών αρνήθηκε τους φράχτες του Ούγγρου Viktor Orbán απαντώντας του: έζησα αρκετά πίσω από συρματοπλέγματα! και επέτρεψε την είσοδο σε σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες στη χώρα της, λέγοντας: θα τα καταφέρουμε! 

Κι αν οι πολιτικοί είναι σκληροί και αδιάφοροι, υπάρχουν και οι πιο χειρότεροι. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας ή οι άνθρωποι που ξεκίνησαν από τη διπλανή πόρτα και το ξέχασαν και που στον πόνο και την απελπισία των κατατρεγμένων βλέπουν ευκαιρίες για περισσότερο πλουτισμό και περαιτέρω εξέλιξης.

Κλείνω με μερικούς στίχους από το ποίημα του Τσαρλς Μπουκόφσκι της επικεφαλίδας. Ο καθένας και η καθεμία που έχει βολευτεί μεταξύ μιας άκακης μηδαμινότητας που μπορεί ακόμη και καταλαβαίνει και μιας περήφανης ηλιθιότητας που δεν παραδέχεται ούτε ακούει τίποτε, ας το παραφράσει όπως θέλει:

…μαντεύω πως τούτα τα πράγματα έχουν συμβεί επανειλημμένα, μα δεν μπορώ να μην το σκέφτομαι:

να πεθαίνεις στο πάτωμα μιας κουζίνας στις 7 το πρωί

καθώς άλλοι τηγανίζουν αυγά

δεν είναι τόσο σκληρό

εκτός κι αν συμβαίνει σε σένα…

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis