A few years ago, I tried to explain to our sons how good Diego was. Then I showed them this photo. They understood. Peter Frankopan, Professor of Global History at Oxford. (Πριν από μερικά χρόνια, προσπαθούσα να εξηγήσω στους γιους μας πόσο μεγάλος ήταν ο Ντιέγκο. Τότε τους έδειξα αυτήν τη φωτογραφία*. Κατάλαβαν.) Στο σύντομο video που επισυνάπτεται παρουσιάζονται δύο κορυφαίες στιγμές της αυτοκαταστροφικής, και όχι μόνο στην αθλητική του διαδρομή, αντιφατικότητας του μεγαλείου του Diego Maradona, που από πολλούς θεωρείται εφάμιλλος ή και ανώτερος ακόμη κι από τον Pelé. Ενός δοξασμένου αθλητικού ινδάλματος που συνόψισε μια ολόκληρη ποδοσφαιρική εποχή, δεν αρνήθηκε ποτέ την ταπεινή κοινωνική του προέλευση, δεν έκρυψε ποτέ τις κομμουνιστικές πολιτικές του προτιμήσεις και τελικά έπεσε πρόωρα από τις θανατηφόρες έξεις του. Η απήχηση του μέγεθους του Ντιέκγο Μαραντόνα αποκαλύπτεται στην απάντηση μιας ερώτησης, όπως: πόσων ανθρώπων ο (αναμενόμενος) θάνατος θα έριχνε στο πένθος και στην αναπόληση σχεδόν το σύνολο του πλανήτη;
Το αυτοβιογραφικό βιβλίο αυτού του ιδιότυπα θρήσκου μύστη της στρογγυλής θεάς: Εγώ, ο Ντιέγκο ( Διόπτρα, 2001), που τελικά το αφιερώνει στην ψυχή του κι στο Θεό, είναι σπουδαίο και διαφωτιστικό και δεν απευθύνεται μόνο στους λάτρεις του ποδοσφαίρου. (Κορυφαίες οι κρίσεις και τα σχόλιά του για όσους κατά τη γνώμη του θεωρεί τους εκατό σημαντικότερους ή αξιομνημόνευτους ποδοσφαιριστές.) * Δεν είναι μόνο ο απίστευτος αριθμός των έξι Βέλγων παικτών της εθνικής ομάδας στο Παγκόσμιο του 1982, που προσπαθούν περισσότερο σαν παραζαλισμένο μπουλούκι να τον περιορίσουν. Είναι η αφοπλιστική έκφραση της αμηχανίας, της έκπληξης και του θαυμασμού στα πρόσωπα επαγγελματιών ποδοσφαιριστών, που μερικοί από αυτούς έκρυβαν σίγουρα poster του Μαραντόνα στα δωμάτιά τους. Πρέπει και αξίζει να υπενθυμιστεί ότι παρ' όλα αυτά σ' εκείνο το παιχνίδι στις 14 ιουνίου 1982 το Βέλγιο είχε επικρατήσει με 1-0 επί της Αργεντινής, που θεωρούνταν η πληρέστερη και καλύτερη ομάδα της λατινικής Αμερικής. Ένας κεραυνός του Μαραντόνα στο δεύτερο ημίχρονο έξω απο την περιοχή από στημένη φάση είχε σταματήσει στο οριζόντιο δοκάρι με τον Βέλγο τερματοφύλακα να παρακολουθεί εμβρόντητος τη φάση.
( Κάποιοι, όπως ο Peter Shilton, που ήταν αρχηγός και τερματοφύλακας της εθνικής ομάδας της Αγγλίας στον συγκεκριμένο αγώνα του 1986, μάλλον δεν ξεπέρασαν ποτέ ούτε την ήττα, ούτε τον δημιουργό της. Εκτός κι αν πρόκειται για αποτυχημένη και εμπαθή επίδειξη μαύρου βρετανικού χιούμορ). Το συγκινητικό tweet των Κόκκινων Διαβόλων του Βελγίου απαντάει στον προηγούμενο.
It was an honour competing against you, Diego. ? pic.twitter.com/gc7JmBFyfy
— Belgian Red Devils (@BelRedDevils) November 25, 2020