11:54  Παρασκευή, 3  Μαϊου  2024 
elendetr

In May.

Κυριακή, 01 Μαϊος 2022 13:27
Διαβάστηκε 681 φορές

Yes, I will spend the livelong day
With Nature in this month of May;
And sit beneath the trees, and share
My bread with birds whose homes are there;
While cows lie down to eat, and sheep
Stand to their necks in grass so deep;
While birds do sing with all their might,
As though they felt the earth in flight.
This is the hour I dreamed of, when
I sat surrounded by poor men;
And thought of how the Arab sat
Alone at evening, gazing at
The stars that bubbled in clear skies;

And of young dreamers, when their eyes
Enjoyed methought a precious boon
In the adventures of the Moon
Whose light, behind the Clouds' dark bars,
Searched for her stolen flocks of stars.
When I, hemmed in by wrecks of men,
Thought of some lonely cottage then
Full of sweet books; and miles of sea,
With passing ships, in front of me;
And having, on the other hand,
A flowery, green, bird-singing land*.

William Henry Davies, 1871 - 1940, άστεγος και περιπλανώμενος Ουαλός ποιητής και λογοτέχνης.
 
*Ναι, θα περάσω όλη τη μέρα με τη Φύση αυτόν τον Μάη. Θα κάτσω κάτω από τα δέντρα και μοιράσω το ψωμί μου με τα πουλιά που έχουν τις φωλιές τους εκεί.

Τότε που οι αγελάδες θα ξαπλώνουν για να φάνε, τα πρόβατα θα χώνουν το λαιμό τους βαθιά στο γρασίδι και τα πουλιά θα κελαηδούν με όλη τους τη δύναμη σαν να νιώθουν τη γη να πετάει.

Αυτή είναι η ώρα που ονειρευόμουν, όταν κάθισα περιτριγυρισμένος από φτωχούς άντρες. Και σκέφτηκα πώς έκατσε ο Άραβας μόνος το βράδυ, κοιτάζοντας τ’ αστέρια που τρεμόπαιζαν στον καθαρό ουρανό.

Σκέφτηκα τους ονειροπόλους νέους, όταν τα μάτια τους απόλαυσαν ένα πολύτιμο δώρο στις περιπέτειες της Σελήνης, που με το φως της φυλακισμένο πίσω από τα σκοτεινά κάγκελα της Συννεφιάς, έψαχνε για τα κλεμμένα κοπάδια των αστεριών της.

Όταν εγώ, τριγυρισμένος από ανθρώπινα συντρίμμια, φαντάστηκα ένα μοναχικό εξοχικό σπιτάκι γεμάτο με αξιαγάπητα βιβλία και μίλια θάλασσα με πλοία* που περνούν από μπροστά μου, έχοντας δίπλα μια ολάνθιστη, καταπράσινη γη γεμάτη κελαηδισμούς.

(*Εδώ που ζω δεν περνάνε πλοία. Περνάνε αεροπλάνα. Ο ανεπαίσθητος κυματιστός αντίλαλός τους στη σιγαλιά της νύχτας είναι από τους πιο κατευναστικούς ήχους. Τα φώτα τους που παιχνιδίζουν με τ’ άστρα προσκαλούν σε αιθέρια ονειροπόληση.)
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Copyright Κυριάκος Παράσογλου - CrashNews.gr © 2020. Design by Kostas Tsampalis