Οι νόμοι χάριν των σοφών* κείνται, ουχ όπως μη αδικώσιν , αλλ' όπως μη αδικώνται1 . Ἐὰν δὲ νόμον θῆταί τις, μὴ ἀποβαίνῃ δὲ κατὰ τὸ συμφέρον τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας, οὐκέτι τοῦτο τὴν τοῦ δικαίου φύσιν ἔχει2.
Η διανοητική και ψυχική καλλιέργεια κάνει μερικούς να βρίσκουν σαν το πιο απλό και το πιο ακόπιαστο να είναι φιλόνομοι. Οι ανώτεροι μάλιστα άνθρωποι κάνουν για το κοινό καλό περισσότερα από κείνο που απαιτούν οι νόμοι. Γι' αυτούς οι νόμοι έχουν το νόημα να μην παθαίνουν κακό από άλλους, αφού οι ίδιοι δεν κάνουν κακό.
Οι νόμοι λοιπόν έχουν σκοπό να προφυλάγουν τους ανθρώπους από την αδικία. Όταν πάψουν να προσφέρουν αυτήν την υπηρεσία χάνουν τη φύση του δικαίου και πρέπει να πάψουν να υπάρχουν ή να αντικατασταθούν από άλλους.
Η πρόταση για την αστική επανάσταση του John Locke, 1632 - 1704, σύμφωνη με το πολιτικό κλίμα της Αγγλίας την εποχή της Ένδοξης Επανάστασης (1688), είχε τις ρίζες της στην επικούρεια φιλοσοφία. Οι θεωρίες του έδιναν ένα σαφές επιχείρημα για το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα όχι μόνο αντικατάστασης, αλλά αντίστασης και επανάστασης των λαών εναντίον των κυβερνήσεων, όταν αυτές δεν προστάτευαν τα απαράγραπτα φυσικά δικαιώματα ζωής, ελευθερίας και περιουσίας των πολιτών.
Πίστευε ότι η πρόοδος των ανθρώπων είναι βέβαιη, εφόσον οι άνθρωποι χρησιμοποιήσουν το δρόμο της λογικής τους, αδέσμευτοι από προκαταλήψεις και φανατισμό. Πολέμιος της άποψης για την έμφυτη φύση των ιδεών ο Τζoν Λοκ θεμελίωσε φιλοσοφικά τον πολιτικό φιλελευθερισμό και το νεότερο εμπειρισμό. Όπως όλοι οι Διαφωτιστές ήταν βαθιά επηρεασμένος από τον Επίκουρο και κατ' επέκταση αταλάντευτα υλιστής. Στο έργο του Δοκίμιο για την ανθρώπινη νόηση (1690), ένα από τα πιο ονομαστά της νέας φιλοσοφίας, περιόριζε την κρατική εξουσία, τόνιζε την κυριαρχία του λαού και έκανε τη θρησκεία ατομική υπόθεση.
* Στα δημοκρατικά πολιτεύματα ως σοφός εννοείται ο μέτριος. Δηλαδή ο συναινετικός, ο συγκρατημένος, ο μετριοπαθής. Μια παραλλαγή της συγκεκριμένης κύριας δόξας αναφέρει: Οι γαρ έγγραφοι νόμοι χάριν των μετρίων κείνται, ουχ όπως μη αδικώσιν , αλλ ' όπως μη αδικώνται. (The written laws exist for the sake of the moderate. Not because they will do the wrong themselves, but more not to be wronged.)
1 & 2. Επίκουρος 530 & XXXVII στο Χ. Θεοδωρίδη, Επίκουρος: Η Αληθινή Όψη του Αρχαίου Κόσμου. Σελ. 314-315.