Το Χαλιφάτο - Τα Φαντάσματα - Ο Κυκεώνας

Αν στη γνωστή θέση του πρώσσου στρατηγού Carl von Clausewitz (Vom Kriege) : ‘ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα’, συμπληρώναμε, τη λιγότερο γνωστή, αλλά διαρκώς επαληθευομένη άποψη του άγγλου φιλοσόφου John Gray (Black Mass) : ‘ η πολιτική είναι η συνέχιση της θρησκείας με άλλα μέσα’ θα είχαμε μια σχετικά ικανοποιητική περιγραφή του επίκαιρου φαινομένου στη Μέση Ανατολή. Τα φαινόμενα όμως συχνά απατούν, γιαυτό δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στην επιφάνεια. Η ερμηνεία τους τις περισσότερες φορές, όσο περίπλοκα κι αν φαντάζουν, μπορεί και να είναι αναπάντεχα απλή και προφανής. Αρκεί κάποιος να αφαιρέσει τους παραμορφωτικούς φακούς της πολιτικής δεισιδαιμονίας, η οποία περιβεβλημένη με το μανδύα της προστασίας των παραδοσιακών αξιών, υπόγεια και σε μεγάλο βαθμό, πηγάζει από τη θρησκευτική μισαλλοδοξία. (Το κείμενο στη σημαία του I S σημαίνει: Δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός του Αλλάχ)

Με αφορμή άρθρο σχετικό με τη φοροδιαφυγή στην χώρα ‘μας’, που δημοσιεύεται στον έγκριτο Der Spiegel, αναγκάζομαι να κάνω ορισμένες επισημάνσεις: ο συμπαθής αρθρογράφος δεν τα λέει όλα. Και δεν είμαι σίγουρος αν τα βλέπει όλα. Το τελικό συμπέρασμα είναι η γνωστή απλοϊκή, αλλά και βολική folklore προσέγγιση, ‘οι ιθαγενείς’ ευθύνονται για την κατάστασή τους. Η πραγματικότητα όμως εκτός του ότι είναι πιο πολύπλοκη, είναι και διαφορετική.

Η αναπόφευκτη πτώση και οι πειρασμοί του αρχηγού.

   Οι σπουδαιογέλοιες “καρικατούρες” (The Economist) της Σιδηράς Καγκελαρίου με την αυτιστική προσήλωσή τους στη δημιουργία οικονομικών δεικτών στα πρότυπα της παρωχημένης φιλελεύθερης αντίληψης για την οικονομία, αναλαμβάνουν την ευθύνη της αποσύνθεσης της κοινωνίας και κατ’ επέκταση της χώρας. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, M Draghi, που κάτι ξέρει από οικονομικά, επαναπροσδιόρισε τις προτεραιότητές του και οργανώνει (18 09) δράσεις, ύψους 400 δις €, για την αναστροφή του κλίματος της επικίνδυνης στασιμότητας, κυρίως όμως για να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς τις κυβερνήσεις για την ανάγκη αλλαγής στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική.

Η ανοησία είναι ο μανδύας της πανουργίας.

                                                               W Blake.

‘Με δύναμη αλεπούς και πείνα αρκούδας’

Η Μεγάλη Ιδέα - Η Αναίτια Καταστροφή

Τέτοιες μέρες πριν 92 χρόνια έπεφτε η αυλαία της απρόκλητης τραγωδίας του μικρασιατικού ελληνισμού. Στο χρονικό που ακολουθεί αποκαλύπτεται το μέγεθος της υποκρισίας και της αρπακτικότητας των κυρίαρχων τάξεων της ελληνικής κοινωνίας εκείνης της περιόδου. Οι ‘αλύτρωτοι αδελφοί μας, που στέναζαν κάτω από τον τούρκικο ζυγό’, έγιναν μετά το Σεπτέμβρη του 1922 ‘η ζημιογόνος αγέλη των προσφύγων και οι τουρκόσποροι που θα μόλυναν την Ελλάδα και τους αληθείς Έλληνας’. Σίγουροι ότι δεν είχαν τίποτε να χάσουν οι ίδιοι και οι προστατευόμενοί τους, οι ηγέτες της περιόδου επέδραμαν στα οικονομικά πιο ανεπτυγμένα ανατολικά παράλια του Αιγαίου και στην Ανατολική Θράκη, με σκοπό την οικονομική του ενοποίηση του χώρου.(Στη φωτογραφία η πρώτη σελίδα της εφημερίδας του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, της 15 Μαίου 1919, με τίτλο Ο λαός άφωνος και θλιμένος παρακολούθησε:Χτές καταλήφθηκε η Σμύρνη.)

Το Πλοίο των Τρελών.

Παρουσιάζω ένα εύγλωττο έργο του Ολλανδού Hieronymus Bosch (1450-1526), θεωρώντας το ως επαρκές σχόλιο της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. Ο λαός ή ένα σημαντικό μέρος του, βυθισμένο στη θρησκοληψία και το άγχος, βρίσκεται στην κατάλληλη ψυχική κατάσταση για εκμετάλλευση από τους αυτοαναιρούμενους εκπροσώπους της εξουσίας, που στην εφετινή έκθεση στη Θεσσαλονίκη μας εξηγούν τους λόγους, που απέτυχαν οι περυσινές τους εξαγγελίες. Πιστοποιημένα προϊόντα μιας άθλιας πολιτικής παράδοσης και μιας μισαλλόδοξης αγωγής, εμπαίζουν τη χώρα και το λαό της, όταν βασικότερο μέλημά τους παραμένει η παράταση της πτώσης και η διαχείριση της παρακμής. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσω τις απελπισμένες συνδιαλλαγές για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, το ιδιοκτησιακό του brand του junior partner της συγκυβέρνησης και τις απειλές για ακυβερνησία σε περίπτωση εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά όταν εκστομίζονται από ανθρώπους ωχρούς από το φόβο, παρά τους 4.000 αστυνομικούς, που τους φρουρούσαν ( οι αρχηγοί των τζιχαντιστών του ISIS φυλάσσονται από πολύ λιγότερους) και κίτρινους από το φθόνο για τον Α Τσίπρα, που προηγούμενος δημοσκοπικά, την ίδια ώρα άνετος συζητούσε με την ηγεσία της Ευρώπης. Υπενθυμίζω ότι η ιστορία εκτός από ‘καμίνι’ και ‘χρονοντούλαπο’ έχει και σκουπιδοφάγο, στο αδηφάγο στόμιο του οποίου οδηγούνται βασανιστικά αργά, σταθερά όμως, οι σημερινοί πρωταγωνιστές. Μια πιο τεχνική προσέγγιση των δηλώσεων της ακόμη κυβερνητικής εξουσίας, τη θεωρώ και περιττή και σουρεαλιστική. Μια ιστορική επισήμανση: Λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου πίνακα ξέσπασε στην Ευρώπη (1517) η Μεταρρύθμιση ή η Γερμανική λεγόμενη Επανάσταση και σάρωσε την τότε παπική εξουσία, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις της αστικής αφύπνισης. Οι ενδεχόμενες ομοιότητες είναι αναπόφευκτες.

Αισιόδοξοι είναι οι ανενημέρωτοι συνάνθρωποί μας.

JP Prisley,Άγγλος Συγγραφέας

Όποιος απελπίζεται απο τα γεγονότα είναι δειλός.Όποιος ελπίζει στο μέλλον είναι τρελός.

Albert Camus,1913 - 1960,Γάλλος Συγγραφέας,Νομπέλ Λογοτεχνίας 1957.

Ευρωπαϊκή Ισορροπία - Ρωσοφοβία - Κλιμάκωση

Όταν η Ρωσία διπλασίαζε τις αμυντικές της δαπάνες από το 2007 και μετά, προφανώς δεν το έκανε για να αντιμετωπίσει απειλές από το Αφγανιστάν ή την Υεμένη. Ούτε όταν η τιμή του πετρελαίου αποφασίστηκε να κατρακυλήσει στα χαμηλότερα ($ 95,8/barrel) εδώ και καιρό, έγινε για να πληγεί η οικονομία της Σαουδικής Αραβίας. Την ώρα που το πολιτισμικό χάσμα ανατολής – δύσης βαθαίνει, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ευρωπαίοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πολιτικό δίλημμα, στέλνοντας ήσσονος σημασίας μηνύματα, όπως οι πρόσφατες αλλαγές προσώπων (Τούσκ και Μοχερίνι) και ενδιαφέροντα, αν και απειλητικά, τελεσίγραφα, για ‘απόσυρση’ των ρώσων από τη νοτιοανατολική Ουκρανία.

Ουκ εν τω πολλώ τω ευ, Wellness Gulag, Αποχή, Κατανάλωση, Μέτρο.

Δεν σκοπεύουμε να υμνήσουμε τον ασκητισμό, ούτε και έχουμε κάνει όρκο πενίας. Ζώντας σε μια κοσμική κοινωνία δυτικού τύπου και μόνη η αναφορά σ’ αυτά τα θέματα είναι υποκριτική και γελοία. Επίσης θεωρούμε τις υστερικές οικολογικές αντιλήψεις και ενέργειες σοβαρά ύποπτες και τη δημόσια ευθύνη του μεμονωμένου πολίτη (να λες : αν καταστραφεί ο κόσμος εγώ φταίω) ως επικίνδυνο ιστορικό αναχρονισμό, που εξυπηρετεί εκείνους που επιδιώκουν να δεσμεύσουν ανθρώπους ηθικά και ψυχικά σε πολιτικές ιδεολογίες ή θρησκευτικές κοσμοθεωρίες, με σκοπό να συνεχίσουν να απολαμβάνουν οι ίδιοι τα προνόμια της καθοδήγησης και κυρίως της εκπροσώπησής τους. Μην ξεχνάτε ότι για την επικρατούσα γιάπικη αντίληψη το τρέχον πολιτικό και θρησκευτικό νόμισμα είναι ο, κατά τη γνώμη του, ‘συνειδητοποιημένος ηλίθιος’.