Αν και δεν θέλω να προσθέσω κάποια εσχατολογική¹ διάσταση στο σχολιασμό της διεθνούς κατάστασης, θεωρώ ότι το γενικότερο πολιτικό κλίμα ανασύρει στην επικαιρότητα μια δήλωση του Egon Bahr από τον Δεκέμβριο του 2013. Σε μια επίσκεψή του τότε στη Χαϊδελβέργη ο Αρχιτέκτονας της Ostpolitik² απευθυνόμενος στους μαθητές του Bunsen-Gymnasium είχε επισημάνει: Εγώ, ένας γέρος άνθρωπος, σας λέω ότι ζούμε σε μια προπολεμική περίοδο. Το 1933 μου είχε πει ο πατέρας μου ότι Χίτλερ σήμαινε πόλεμο. Νεαρός τότε δεν τον είχα πιστέψει. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Η διεθνής πολιτική δεν περιστρέφεται ποτέ γύρω από τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αφορά μόνο τα κρατικά συμφέροντα. Να το έχετε υπόψη σας αυτό, άσχετα με το τι σας διδάσκουν στο μάθημα της Ιστορίας³.

Ο Egon Bahr, 1922-2015, υπήρξε από τους σπουδαιότερους γνώστες και πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Διατέλεσε μεταξύ άλλων Υπουργός Ειδικών Καθηκόντων (1972-1974) και Οικονομικής Συνεργασίας (1974-1976) στις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις του Willy Brandt και του Helmut Schmidt

Παραπομπές:

1. Εσχατολογία: Θρησκευτική διδασκαλία σχετικά με το τέλος του κόσμου και τη μεταθανάτια ζωή του ανθρώπου.

2. Ostpolitik: Διπλωματικός όρος που περιγράφει τη γερμανική εξωτερική πολιτική που αποσκοπούσε στην Αλλαγή μέσω της Επαναπροσέγγισης (Wandel durch Annäherung) και αφορούσε τις σχέσεις της τότε Δυτικής Γερμανίας με τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας και κυρίως με τη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Γερμανία. Είχε εγκαινιαστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από τον τότε Γερμανό Καγκελάριο Willy Brandt.

3. Rhein-Neckar-Zeitung, 13 Dezember 2013.

Στην επικεφαλίδα το έργο του Άγγλου Ρομαντικού Ζωγράφου William Turner,1775-1851, Το Καράβι των Σκλάβων.

Ο τίτλος προέρχεται από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, ιδ'38: Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμὸν.

Σε μια φερόμενη¹ ως διαρροή εγγράφου (Positionspapier) το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών, υπό τον κ Dr W Schäuble, παίρνει θέση προτείνοντας ή ορθότερα υποδεικνύοντας στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση μεταξύ άλλων και την άσκηση οικονομικών πιέσεων στην Ελλάδα, ώστε αυτή να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των επικυρίαρχων και στο θέμα των προσφύγων, σε περίπτωση που η Τουρκία θα υπαναχωρούσε από την αρχική συμφωνία. Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός ας επιχειρήσουμε μια σύντομη ανασκόπηση στην καθόλου τυχαία ιστορία του κτηρίου που στεγάζει το πολυθρύλητο Bundesfinanzministerium. Η γερμανική λέξη die Kommandozentrale δηλώνει την έδρα του Κέντρου Επιχειρήσεων απ’ όπου καθοδηγείται και συντονίζεται η δράση των δυνάμεων, οι οποίες εντέλλονται να υλοποιήσουν τα επιτελικά σχέδια που έχει εγκρίνει η ανώτατη διοίκηση. (Το πανώ των δαιδηλωτών έξω από το Υπουργείο αναφέρει: Ευχαριστούμε Wolfgang! Οι δουλειές μας με την πείνα μπορούν να συνεχιστούν. Δική σου, Deutsche Bank.)

Μπορεί στην εποχή του Karl Marx (1818-1883) το όπιο του λαού να ήταν η θρησκεία. Στο μεταξύ η πολιτική επιστήμη, αν δεχτούμε ότι υπάρχει τέτοια, προόδευσε. Το σύγχρονο υπνωτικό στη φαρέτρα των κατεστημένων μηχανισμών είναι οι εκλογές. Από το συγκεκριμένο υπερόπλο δεν λείπει μάλιστα ούτε η μεταφυσική διάσταση. Εσύ μπορεί να ψηφίζεις ότι θέλεις. Τις περισσότερες φορές και κυρίως σε θεμελιώδη ερωτήματα με κάποια (δήθεν) ακατάληπτη άνωθεν επέμβαση η επιλογή σου στηρίζει το κεντρικό και ανομολόγητο σχέδιο των ηγέτιδων ομάδων.

β´

῾Σ τὸ μέτωπόν σου πάντοτε

ἄσβεστος λάμπει ἀστέρας,

ὦ Νίκη, συσσωρεύονται

τριγύρω σου ματαίως

νύκτες αἰώνων.

ιγ´

Ὦ Νίκη, διὰ τοὺς Ἕλληνας

στεφάνους πλέξε· ἀλλ᾿ ὄχι

῾σὰν κείνους ποὺ χαρίζεις

εἰς βασιλέα κενόδοξον

αἱματοπότην·

ιδ´

῾Σὰν κείνους ὄχι. Ἐπάνω τους

τὰ δάκρυα τῶν λαῶν

στάζουσι, καὶ μαραίνονται

ὀγλήγορα ὡς ἀπ᾿ ὄφιν

χόρτα καϊμένα.

Για την Άννα Κορακάκη και τον Προπονητή της.

Αποσπάσματα από την Όγδοη ᾨδὴ του Ζακυνθινού ποιητή και carbonaro Ανδρέα Κάλβου, 1792-1869. Η δικτατορία Ι Μεταξά είχε λογοκρίνει το έργο του, επιτρέποντας μόνο δύο από τις είκοσι Ωδές του να περιληφθούν στα σχολικά εγχειρίδια. Αυτές ήταν Ο Φιλόπατρις και Εις Ιερόν Λόχον. Ωστόσο και από αυτές είχαν αφαιρεθεί συνολικά 14 στροφές. (Μ Γ Μερακλή, Ανδρέα Κάλβου Ὠδαί 1-20. Βιβλιοπωλείον της Εστίας Ι. Δ. Κολλάρου & Σίας Α.Ε. 3η Ερμηνευτική Έκδοση, 1994. Σελ 37 & 51) Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οδυσσέας Ελύτης τον θαύμαζε. (᾿Εν λευκῷ, Ίκαρος, 1993, Σελ 45) Ο πινδαρικός Ανδρέας Κάλβος είναι εκείνος που συνέθεσε τον αφοριστικό και υπέρτερο στίχο: Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται, ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι· θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία. (ᾨδὴ Τετάρτη, Εἰς Σάμον, α΄)

Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιοι, πότε και για ποιους λόγους μας προσέφεραν δακρύβρεκτη ψυχική ανάταση.

Κάτω οι προπονητικές εγκαταστάσεις σκοποβολής στη Δράμα.

Το Δείπνο των Οκτώ και τα Όνειρα Θερινής Νύχτας των παρακμιακών εκπροσώπων της κλεπτοκρατίας μου θύμισαν ένα ανέκδοτο: Σε μια παραλία γυμνιστών εμφανίζεται ένας σωματαράς φορώντας μόνο τα αιθέρια έλαιά του και τα cool γυαλιά ηλίου του. Επιθεωρεί το χώρο και επιλέγει ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να τον θαυμάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι -ες λουόμενοι -ες.

Οι εκατό επόμενες ημέρες έως τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές προοιωνίζονται ενδιαφέρουσες. Και μάλλον με έναν ανατριχιαστικό τρόπο. Οι παρατηρητές του προεκλογικού αγώνα των δύο μονομάχων τον χαρακτηρίζουν ήδη ως τον πλέον αδυσώπητο ή και βρώμικο των τελευταίων δεκαετιών. Η ποικιλία των αλληλοκατηγοριών καλύπτει ένα εντυπωσιακό, όσο και πρωτοφανές, εύρος χαρακτηρισμών. Εκτοξεύονται ύβρεις όπως διεφθαρμένη σατανίστρια ή εγωμανής πράκτορας ξένης δύναμης και είναι ενδεικτικές ως προς τα προηγούμενα. Η σύγκρουση του βαθέος κράτους και του παραδοσιακού κατεστημένου με την οργισμένη δυσαρέσκεια της απαξιωμένης μεσαίας τάξης παγιώνει τη ρηγμάτωση στην αμερικανική κοινωνία. Η απογοήτευση από τη διάψευση του Αμερικανικού Ονείρου παίρνει πολιτική υπόσταση.

Το ότι σε κάποιες περιπτώσεις η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία είναι ένα αναντίρρητο γεγονός. Η παραδοχή όμως μιας τέτοιας κατάστασης προϋποθέτει έστω ένα ελάχιστο σε ταπεινοφροσύνη, που να αναγνωρίζει τους περιορισμούς των αντιληπτικών δυνατοτήτων μας και τα παρεπόμενα σφάλματα στις εκτιμήσεις. Οι αρετές αυτές, ενδεικτικές των πολιτισμένων ατόμων, σπανίζουν μεταξύ άλλων και στο είδος των ανθρώπων που αυτοανακηρύσσονται σε αναλυτές. Όταν συμβαίνει αυτό, και συμβαίνει συχνά, τη θέση της ανάγνωσης των δεδομένων την παίρνει η μυθοπλασία.

Είχαν κατακτήσει τα πάντα, κηρύσσοντας έναν ατέλειωτο, ύπουλο πόλεμο, είχαν διαφθείρει τα πάντα, διότι, μόλις άγγιζαν κάτι-κι εκείνοι άγγιζαν τα πάντα-το διέφθειραν, κι αυτό συνέβαινε μέχρι να πετύχουν την απόλυτη νίκη, κατακτούσαν και διέφθειραν, διέφθειραν κι μετά κατακτούσαν, έτσι προχωρούσαν μέχρι το τέλος, μέχρι τον ολοφάνερο θρίαμβό τους, έτσι, ή, για να είναι πιο ακριβής: άγγιζαν, διέφθειραν κι έτσι κατακτούσαν ή, μάλλον, άγγιζαν, κατακτούσαν και έτσι διέφθειραν, δρώντας είτε κρυφά είτε στο φως της μέρας, είτε με δεξιοτεχνία είτε απροκάλυπτα.

Οι επίκαιρες πολιτικές εξελίξεις δημιουργούν εφιαλτικούς ιστορικούς συνειρμούς. Σημαντικοί δυτικοί διανοητές, και του συντηρητικού χώρου πλέον, ανησυχούν εκτιμώντας ότι διανύουμε την προοιμιακή περίοδο μιας σύγχρονης εκδοχής του Μεσοπολέμου. Δηλαδή των ετών μεταξύ του Πρώτου και Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

What is Europe?

A rubble-heap, a charnel house, a breeding ground for pestilence and hate.

Winston Churchill, Mai 1947.

(Τι είναι η Ευρώπη; Ένας σωρός μπάζα, ένα οστεοφυλάκιο, ένα εκκολαπτήριο αρρώστιας και μίσους. Ουίνστων Τσώρτσιλ, Μάιος 1947. Στο The Economist, June 18th– 24th2016, Σελ 46) Ο αφορισμός που περιέχεται στη φωτογραφία του ενός από τους τρείς Ήρωες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και αποτελεί κορυφαίο δείγμα αυτοσαρκαστικού αγγλικού humor υποστηρίζει: Επιτυχία είναι η ικανότητα να προχωράς από τη μία αποτυχία στην άλλη χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου.