Του Ραμαντάνη τ’ άρματα δεν πρέπει να φοριούνται.

Μόνο στα δικαστήρια τους πρέπει να κρεμιούνται,

να τα τηράν οι δικαστές να βγάζουν αποφάσεις.

Δημώδες Ανωνύμου Έλληνος.

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι —
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Ο λήσταρχος Γεώργιος Καραθανάσης, καταπατώντας κάθε άγραφο νόμο εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και συντροφικότητας, δολοφόνησε στις 20 Ιουνίου 1923 στην περιοχή βλαχόλακος της Αράχοβας, τρείς επικηρυγμένους, όπως και ήταν και ο ίδιος, συντρόφους του προκειμένου να εξασφαλίσει την αμνήστευσή του βάσει του άρθρου 34 του νόμου ΤΟΔ΄ του 1871 περί ληστείας. Ο ειρηνοδίκης της Αράχοβας Ζάγκας και ο διευθυντής της αστυνομίας Λειβαδιάς Τζάντζιμος υποδέχτηκαν τον δολοφόνο με ανοιχτές αγκάλες. Η σκηνή αποθανατίστηκε σε φωτογραφία, που δημοσιεύτηκε τις επόμενες μέρες στις εφημερίδες, μαζί με τα κομμένα κεφάλια των ληστών Παπαϊωάννου, Κηρύκου και Φαρμάκη. Κατ’ απαίτησιν του ενθουσιώδους πλήθους, που είχε σωρεύσει για να παρακολουθήσει την τελετή της παράδοσης- αποκατάστασης , ο Γ Καραθανάσης αναγκάστηκε να εκφωνήσει λόγο, όπου μεταξύ άλλων τόνισε: Ένεκα η περίστασις, το οποίον δηλαδή ήτο καθήκον μου και έτσι εφόνευσα τους τρείς ληστάς δια να ησυχάσει ο τόπος και οι συμπατριώται μου.

Όταν μετά από είκοσι χρόνια οι ίδιοι πολιτικοί, με άλλα ονόματα, θα επιλύουν τα ίδια προβλήματα στους ίδιους τόπους, η τεχνολογία θα έχει πραγματοποιήσει ένα ακόμη τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα: θα έχει μεταφέρει τη ματαιοδοξία, το φθόνο και την αρπακτικότητά μας στον Άρη. Θα έχει μεταφέρει και την περιέργειά μας. Ας επιχειρήσουμε μια φανταστική απόδραση ως περίεργοι.

Την ώρα που ο προβληματισμός για τη θεμελιακή κρίση του καπιταλισμού υιοθετείται και από τη μη αριστερή ρητορική και η αμηχανία για τα δήθεν παράδοξα των φαινομένων Marine Le Pen, Viktor Orbán, Donald Trump δείχνει να παραλύει τη δυτική πολιτική σκέψη, στη χώρα μας η ανθοφορία της φαιδράς πορτοκαλέας δίνει το σύνθημα για την ανασύνταξη των κοινωνικών τάξεων και πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες ακριβώς μας οδηγήσαν στα σημερινά, επίσης δήθεν, αδιέξοδα. Με τον χαρακτηριστικό ιστορικό αναχρονισμό που τους διακρίνει, λες και ο χρόνος σταμάτησε στην εποχή της ασύδοτης κλεπτοκρατικής κυριαρχίας τους, οι εγχώριοι κοτζαμπάσηδες¹ και τα ελεεινά τσογλάνια² τους ετοιμάζονται να αναπαράξουν τα εξουσιαστικά πρότυπα, που θα τους εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη διαιώνιση των προνομίων τους.

Σύντομο αφιέρωμα στους κατοίκους του Ανατολικού Βασιλείου¹ και μια αξιολόγηση Γερμανού Δημοσιογράφου για τους συμπολίτες και την κοινωνία του.

I. Αλλά οι Γερμανοί όλοι κολλάνε στο αναγκαίο, και γι’ αυτό υπάρχει ανάμεσά τους τόσο πολύ το κακότεχνο και τόσο λίγο το ελεύθερο, το γνήσια ευχάριστο. Αυτό όμως μοιραία θα υποφερόταν, αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι αναίσθητοι για κάθε ομορφιά ζωής, αν δεν βάραινε τέτοιο λαό παντού, η κατάρα του θεομίσητου αφύσικου.

Οι αρετές των Γερμανών δεν είναι παρά λαμπερό κακό. Δεν είναι παρά καταναγκαστικά έργα δειλού φόβου, δουλικού μόχθου, αποσπασμένα από μια ρημαγμένη καρδιά, και αφήνουν απαρηγόρητη κάθε αγνή ψυχή, που της αρέσει να τρέφεται με την ομορφιά, και που, χαϊδεμένη από την ιερή αρμονία των ευγενικότερων κράσεων, δεν αντέχει την κραυγαλέα κακοφωνία στη νεκρή τάξη αυτών των ανθρώπων. Friedrich Hölderlin², Hyperion an Bellarmin.

II.Οι περισσότεροι Γερμανοί επίσης και σήμερα δεν είναι ούτε ξενοφοβικοί, ούτε ρατσιστές. Δεν θα σταματούσαν ποτέ ένα λεωφορείο για να βρίσουν τρομοκρατημένους πρόσφυγες. Υπάρχει όμως μια συνάφεια ανάμεσα στη σιωπή των πολλών και τους εμπρησμούς των λίγων. Δύσκολα θα πυρπολούσε³ κάποιος σήμερα καταλύματα προσφύγων, αν δεν ένιωθε τη σιωπηλή επιδοκιμασία εκατομμυρίων άλλων και αν δεν ήταν σίγουρος για την αδιαφορία ακόμη περισσότερων εκατομμυρίων. Markus Feldenkirchen⁴. Nie wieder!

Παραπομπές:

1. Ανατολικό Βασίλειο. Το γνωστό σήμερα ως Österreich ή Austria μεσόγειο κράτος της Κεντρικής Ευρώπης, των 84 χιλ Km² και των 8,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Γενέτειρα του Wolfgang Amadeus Mozart, ο οποίος έγραψε μουσικές που δεν είναι αυτού του κόσμου και του Adolf Hitler, ο οποίος έκανε εγκλήματα, που επίσης δεν ήταν αυτού του κόσμου. Είχε μετονομαστεί σε Ostmark μετά την προσάρτησή της (Anschluss) στο Τρίτο Ράιχ.

2. Johann Christian Friedrich Hölderlin, 20 Μαρτίου 1770 – 7 Ιουνίου 1843. Μείζων και Εθνικός Γερμανός λυρικός ποιητής. Το έργο του γεφυρώνει την κλασική σχολή στη λογοτεχνία με τη ρομαντική. Αγάπησε την ποίηση της ελληνικότητας σε όλες τις δυνατές εκφάνσεις της.

3. Bundeskriminalamt. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Εγκληματολογική Υπηρεσία της Γερμανίας (BKA) το έτος 2015 σημειώθηκαν 924 επιθέσεις, μεταξύ αυτών και 65 εμπρησμοί, κατά προσφυγικών καταλυμάτων και καταγράφηκαν, μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του ίδιου έτους, 1.610 αδικήματα προερχόμενα απο δεξιούς (rechtsmotiviert), που σχετίζονταν με τη διαμονή αιτούντων άσυλο. (Πηγές: https://de.wikipedia.org/wiki/Liste von Angriffen in Deutschland, faz.net)

4. Markus Feldenkirchen, 25.02.2016, SPIEGEL ONLINE. #Zivilcourage. http://spon

Ο Μέγας Ναπολέων έκπληκτος στη θέα της Κωνσταντινούπολης σχολίασε: Αν ο Όλος ο Κόσμος ήταν ένα Κράτος, τότε αυτή η Πόλη θα έπρεπε να είναι η Πρωτεύουσά του. Η διαχείριση τόσης γοητείας είναι από μόνη της απαιτητική υπόθεση. Όταν μάλιστα κατέχει και μια κομβική γεωπολιτική θέση, τότε γίνεται και επικίνδυνη. Σε μία πολύπλοκη σύγκρουση ρευστών μετώπων, όπου επιχειρείται η διευθέτηση εκκρεμοτήτων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η γειτονική χώρα ακολουθεί μια ολοένα και πιο μοναχική πορεία.

Η φτηνιάρικη δήθεν σύγκρουση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης αποσκοπεί στην παγίδευση των όποιων πολιτών συνεχίζουν ακόμη να θεωρούν ως επιλογή τη δυνατότητα εκλογής ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και την αυταπάτη. Με κοινό παρονομαστή τη στοχευμένη πολιτική ασυναρτησία, ώστε να επικαλύπτεται η απουσία υλοποιήσιμων θέσεων, οι σημερινοί πρωταγωνιστές διαγκωνίζονται για τις προνομιακές θέσεις στο πλούσιο τραπέζι της νέας διαπλοκής, που στήνουν οι εγχώριοι κλεπτοκράτες και η εξωχώρια αποικιοκρατία. Στο μεταξύ η αδύναμη χώρα και οι απηυδισμένοι πολίτες της, άσχετα αν το συνειδητοποιούν ή όχι, ετοιμάζονται να υποστούν τη μοίρα των αδυνάτων.

Ελπίδα δεν είναι η βεβαιότητα στην αίσια έκβαση μιας προσπάθειας. Ελπίδα είναι η πίστη στο ότι ένας αγώνας έχει νόημα.

Václav Havel,1936-2011, Τσέχος πολιτικός και δραματουργός. Τελευταίος Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας και πρώτος Πρόεδρος της Τσεχίας.

Στην επικεφαλίδα: Η Ανθισμένη Αμυγδαλιά. Ο θρίαμβος της ελπίδας απέναντι στον παγωμένο βοριά. Δημιουργία του Vincent van Gogh, 1853-1890. Στην εποχή του ο καλλιτέχνης, που αυτοκτόνησε στα 37 του μόνος, φτωχός και παραγνωρισμένος, έχοντας πουλήσει όλο κι όλο ένα έργο ως τότε, είχε δεχθεί επικριτικά σχόλια για την υπερβολική φωτεινότητα των έργων του. Οι σπουδαιογέλοιοι κριτικοί στην πλειοψηφία τους αγνοούσαν, όπως και συνεχίζουν να αγνοούν, ότι το φως είναι η άλλη λέξη για την αλήθεια, η αποκάλυψη της οποίας αποτελούσε πάντα τον τελικό στόχο της πραγματικής τέχνης.