Ο κόσμος είναι γεμάτος αινίγματα που μόνον οι νεκροί μπορούν να λύσουν¹.

Γιατί το βλέπω, φαντάσματα είμαστε, τίποτα άλλο, όσο επιζούμε, κούφια σκιά².

Ποιος μπορεί να ονειρεύεται έναν καλό δρόμο και ύστερα να ζήσει για να ταξιδέψει σ’ αυτόν; Ποιος μπορεί να γεννήσει τον εαυτό του κι ύστερα να ’ναι ο ίδιος του ο πατέρας, κι ίδια του η μάνα; Ποιος μπορεί να ζει στο μέλλον και να ζει στο παρόν και να μην τρελαθεί; Ποιος μπορεί να ζήσει ανάμεσα στα πνεύματα και ανάμεσα στους ανθρώπους χωρίς να πεθάνει; Ποιος μπορεί να τρώει και να κοιμάται με την ίδια του τη μοίρα και να εξακολουθεί να γνωρίζει την ευτυχία ενός όμορφου πράγματος;

Αντήχησε το ίδιο γέλιο κι ύστερα έσβησε³.

1 & 3: Μπεν Όκρι, Ο Αδηφάγος Δρόμος, Σελ. 109 & 515.

2. ῾Ορῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν ὄντας ἄλλο πλὴν εἴδωλ', ὅσοιπερ ζῶμεν, ἢ κούφην σκιάν. Σοφοκλής, Αίας, 125-126. Μετάφραση Δ. Ν. Μαρωνίτης, 2012.

 ΕΝΩΣΗ
ΔΙΚΑΣΤΩΝ   &   ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Για τον κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα, 24 Φεβρουαρίου 2021.

Η Δικαιοσύνη είναι έννοια σύμφυτη με την επιείκεια και τον ουμανισμό. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων απευθύνει έκκληση στην Πολιτεία να αναθεωρήσει τη στάση της στο ζήτημα της μεταχείρισης του κρατουμένου Δ. Κουφοντίνα, του οποίου η ζωή κινδυνεύει άμεσα μετά από πολυήμερη απεργία πείνας και δίψας και να λάβει όλα τα νόμιμα μέτρα για την προστασία της ζωής και της υγείας του. Τα εγκλήματα που διέπραξε καταδικάστηκαν τόσο από τα Ελληνικά Δικαστήρια όσο και από την συλλογική συνείδηση. Η Δημοκρατία έχει σταθερά θεμέλια και ισχυρούς θεσμούς που της επιτρέπουν να συνδυάζει την απαίτηση συμμόρφωσης στους νόμους με την τήρηση των αρχών του ανθρωπισμού.

 ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με την ΚΔ΄ συντακτική πράξη στις 28-5-1968 "περί εξυγιάνσεως της Τακτικής Δικαιοσύνης" είχε ανασταλεί για τρεις ημέρες η ισοβιότητα των δικαστικών λειτουργών. Στις τρεις αυτές ημέρες και με βασιλικό διάταγμα ύστερα από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου "κατόπιν ερεύνης των περί τούτων στοιχείων", απολύονται όσοι δικαστές "δεν κέκτηνται το απαιτούμενον διά την άσκησιν του λειτουργήματός των ηθικό κύρος" ή όσοι "δεν εμφορούνται υπό υγιών κοινωνικών αρχών". Απολύονται επίσης δικαστές "εάν η καθόλου εν τη κοινωνία ή τω Δικαστικώ Σώματι συμπεριφορά των δεν δύναται να θεωρηθή ως συμβιβαζομένη προς τα καθήκοντα και την αξιοπρέπειαν του λειτουργήματός των, με αποτέλεσμα την μείωσιν του κύρους των μεταξύ των συναδέλφων των και των πολιτών". Σύμφωνα με τα προηγούμενα είχαν κριθεί ως ακατάλληλοι και απολύθηκαν 31 δικαστές. Ανάμεσα τους κάποια από τα επιφανέστερα μέλη του Δικαστικού Σώματος της εποχής: Τούσης, Μαυρομιχάλης, Σαρτζετάκης, Φλώρος, Δελαπόρτας κ.α. Στους παράνομα απολυθέντες απαγορεύτηκε, επίσης παράνομα, και η άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος.  Όταν ακόμη και η διορισμένη από τη Χούντα διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου διαμαρτυρήθηκε στον Παττακό και του εξήγησε ότι η απαγόρευση ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος θα οδηγήσει στη φυσική εξόντωση των απολυθέντων δικαστών πήρε την απάντηση: Αυτοί είναι κακοί Έλληνες. Να πεθάνουν. (Γιάννης Κάτρης, Η Γέννηση του Νεοφασισμού στην Ελλάδα 1960-1974, Παπαζήσης, Αθήνα 1974, Σελ. 397.)

Και ενώ η αντιπαράθεση γίνεται στο πεδίο της ανταλλαγής νομικών επιχειρημάτων, κακεντρεχών ύβρεων και συγκαλυμμένων απειλών κάποια άλλα, σίγουρα σατανικά, μυαλά σκέφτονται ανάποδα. Η εξοντωτική και ανυποχώρητη κυβερνητική μανία κατά της ζωής του Δημήτριου Κουφοντίνα δεν είναι προϊόν εκδικητισμού ή δεν εξυπηρετεί μόνο αυτόν το σκοπό. Ο θάνατος του πολυ-ισοβίτη κρατούμενου μέσα σ' ένα ήδη εκρηκτικό και πολιτικά ακηδεμόνευτο κοινωνικό κλίμα θα μπορούσε να αποτελέσει το φυτίλι που θα πυροδοτούσε ακραίες μορφές λαϊκής αντιβίας. Για συγκεκριμένες κατηγορίες συμπολιτών μας μια τέτοια εξέλιξη δημιουργεί αναμφισβήτητες ευκαιρίες: ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Όπως ανέφερα σε μια εκτενή ανάρτηση πριν ένα μήνα*, πέρα από τους επίσημους δημοσιογραφικούς μηχανισμούς προπαγάνδας που πλούτιζαν, λειτουργούσε κι ένας ολόκληρος αφανής κόσμος πληροφοριοδοτών, πολιτικών, αστυνομικών και αξιωματούχων που θησαύριζε από τους πακτωλούς των μυστικών κονδυλίων για την παροχή “κρίσιμων” και “αξιοποιήσιμων” πληροφοριών που θα οδηγούσαν στην εξάρθρωση της τρομοκρατίας. Όπως θα αποκαλύπτονταν στη δίκη της 17Ν στα μέσα Δεκεμβρίου του 2003, για εξαγορά πληροφοριών που αφορούσαν το φιάσκο στην οδό Λουΐζης Ριανκούρ, στις 27 Μαρτίου 1992, είχαν καταβληθεί ένα δισεκατομμύριο δραχμές ή 2.934.702,86 ευρώ της εποχής, σημερινής αξίας 4.930.884,97** ευρώ. Αλλά όπως είπα πιο πάνω, όλα αυτά δεν πρέπει να είναι παρά διεστραμμένα αποκυήματα της φαντασίας ψυχωτικών συνανθρώπων μας. Η πλειοψηφία των φιλήσυχων και καλοκάγαθων πολιτών, που διατηρεί την επαφή με την πραγματικότητα, πρέπει να τα αποστρέφεται και να μην τα πιστεύει.

(* Η 17 Νοέμβρη - Η Αριστερά - Οι Κοινωνικές Συνθήκες, 29.1.2021, Φάκελος Ιστορία). (** FV = PV (1 + i)ⁿ = €2934703 * (1 + 0.02)²⁹ = €4,931,830.93)      

Στο μεταξύ στο Βερολίνο η Αστυνομία συνέλαβε εννιά άτομα που είχαν προσπαθήσει να εισβάλουν στο Ελληνικό Προξενείο, διαμαρτυρόμενοι υπέρ του απεργού πείνας και δίψας Δημήτριου Κουφοντίνα:

Police detained nine people who occupied the #Greek consulate in #Berlin on Wednesday, to protest for the liberation of revolutionary figure #DimitrisKoufontinas, who's been on a #hungerstrike for the last 48 days. pic.twitter.com/ee4M2F8DfO

— Ruptly (@Ruptly) February 24, 2021

Παραθέτω τη νομική άποψη της δικηγόρου GioDim_@tou_diaolou για την περίπτωση του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα:

1.Ο Κουφοντίνας είναι 18χρ στη φυλακή εκ των οποίων 16 στον Κορυδαλλό κ 2 Κασσαβέτεια (αγροτικές)

2. Με νόμο ΝΔ (απολύτως φωτογραφικό περί μη έκτισης ποινής από πολύ-ισοβίτες σε αγροτικές) αποφασίστηκε να μεταφερθεί στις φυλακές Δομοκού

3. Με τον ίδιο νόμο περί προστασίας απ τη διάδοση κόβιντ, ο Κ. έπρεπε να μεταχθεί στον Κορυδαλλό κ αντ αυτού πήγε Δομοκό

4. Η σωφρονιστική νομοθεσία δεν εξαρτά τα δικαιώματα των κρατουμένων απ την πράξη, και ορθώς, γιατί δεν καταδικάζεται το φρόνημα και δεν αλλάζει.

5. Η Κούρτοβικ [δικηγόρος υπεράσπισης του Δημήτρη Κουφοντίνα] είπε ότι δεν τους δίνουν τις αποφάσεις μεταγωγής για να προσφύγουν

6. Η ΓΓ κα Νικολάου προανήγγειλε χωρίς αρμοδιότητα ότι ο Κ. δεν θα βγει ποτέ απ τη φυλακή

7. Ο Κ. είναι ΜΕΘ και κινδυνεύει να πεθάνει, αν δεν επιλέγει η υποχρεωτική σίτιση (βασανισμός)

για το οποίο υπάρχει εισαγγελική εντολή κ αποφασίζουν οι γιατροί (αντί για ΜΑΦ που αποφασίζει ο ίδιος)

8. Αν πεθάνει ο Κ. -εν μέσω διεθνούς κατακραυγής πολιτικών και Διεθνούς Αμνηστίας- θα είναι ό,τι χειρότερο θα σκάσει στα χέρια του Μητσοτάκη. [θα πρόκειται για τον πρώτο νεκρό από απεργία πείνας στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες]

Κλείνω με το απόφθεγμα του Κομφούκιου που λέει: Προτού ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δυο τάφους. Ως διευκρίνιση στην επικεφαλίδα παραθέτω τη διαφορά μεταξύ κολασμού και τιμωρίας, όπως την ορίζει ο Αριστοτέλης (Ρητορική, 1.10, 17), όπου το πρώτο (κολάζω) αποσκοπεί στην τιμωρία εκείνου που αδίκησε και το δεύτερο (τιμωρέομαι) στην ικανοποίηση εκείνου που αδικήθηκε.

Όσον αφορά το επίσημο ενδιαφέρον των αριστερών ηγεσιών, σημειώνω ότι το θεωρώ επίπλαστο. Εκτιμώ ότι εξυπηρετεί τη γενικότερη στάση, κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να εξελιχτεί πολιτικά στην πάπια με τα τρία πόδια*. Περισσότερα για την 17 Νοέμβρη τη σχέση της με την Αριστερά και τις Κοινωνικές Συνθήκες που γέννησαν την τρομοκρατία στην Ελλάδα μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.crashnews.gr/history/item/495.

* Η πάπια με τα τρία πόδια υπήρξε ένας από τους χαρακτηρισμούς που είχαν αποδοθεί στον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος είχε προσπαθήσει να συσπειρώσει και να ομογενοποιήσει πολιτικά δυνάμεις της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς. Οι επικυρίαρχοι, με την καθοδήγηση και επιστασία του τότε (1962-1968) Σταθμάρχη της CIA στην Ελλάδα Τζον Μ. Μόρι, και αιχμή του δόρατος το παρακάτος των ανακτόρων και τους εξαγορασμένους** αποστάτες υπό τον Κων. Μητσοτάκη και κύριους σκοπούς τη διευθέτηση του κυπριακού προς όφελος της Τουρκίας και τις αποικιοκρατικές συμβάσεις, όπως της Esso Papas, δεν το επέτρεψαν.

** Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Κάτρης υπολόγισε το κόστος της εξαγοράς των βουλευτών στα 10 εκ. δολάρια. Το τεράστιο για την εποχή (1965) ποσό είχε καταβληθεί κυρίως από τους Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι στη συνέχεια αποζημιώθηκαν στο πολλαπλάσιο. Με τις χαριστικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων των αποστατών που ακολούθησαν, το όφελος των εφοπλιστών έφτασε αθροιστικά τα 200 εκ. δολάρια.

Ο Σπ. Μαρκεζίνης επικαλείται έγγραφα του Foreign Office, σύμφωνα με τα οποία: Η ακεραιότητα του [Κων. Μητσοτάκη], ειδικά σε οικονομικά θέματα έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Άκρως φιλόδοξος και σκληρός αντιβασιλικός [1963], αποβλέπει να εκτοπίσει τον Σοφοκλή Βενιζέλο από την ηγετική θέση μεταξύ των Κρητών βουλευτών και, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, να αποσπάσει πό τον Γ. Παπανδρέου την ηγεσία της Ένωσης Κέντρου.

Την πρώτη χειμερινή ανάβαση στην κορυφή του K2, γνωστή ως το "άγριο βουνό"  στο Πακιστάν και η δεύτερη υψηλότερη κορυφή στον κόσμο, κατάφεραν 10 Νεπαλέζοι και Σέρπα ορειβάτες το Σάββατο στις 16 Ιανουαρίου 2021, λίγα λεπτά πριν τις 5 μμ. Η ανάβαση είχε ξεκινήσει στη 1 πμ και στις δεκαέξι ώρες της διάρκειάς της δεν έγινε χρήση οξυγόνου. Όταν το απόγευμα έφτασαν στην κορυφή το θερμόμετρο έδειχνε - 40 °C.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το Κ2 με ύψος 8.611 μέτρα κατατάσσεται ως πιο επικίνδυνο κι από το Έβερεστ (8,848.86 m) και είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα κατορθώνει να αναρριχηθεί ως την κορυφή - επαναλαμβάνω - στη διάρκεια της χειμερινής περιόδου: η θερμοκρασία πέφτει μέχρι και τους - 65°C και οι άνεμοι τρέχουν έως και με 200 χλμ την ώρα.

Το υψηλότερο σημείο που είχαν φτάσει κάποιοι χειμώνα ήταν τα 7,650 και το είχε πετύχει η 14-μελής πολωνική ομάδα Netia K2 Polish Winter Expedition το 2002-3.

Ο Nirmal Purja, που ήταν μέλος της αναρριχητικής ομάδας, μίλησε για μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Όταν οι προπορεύομενοι έφτασαν στα 10 μέτρα πριν την κορυφή σταμάτησαν και περίμεναν τα μέλη που ακολουθούσαν. Μόλις συμπληρώθηκε η ομάδα ανέβηκαν μαζί τραγουδώντας τον εθνικό τους ύμνο. Στα μέλη δεν περιλαμβάνονταν άτομα από άλλες εθνικότητες, επειδή οι Νεπαλέζοι και οι Σέρπα είχαν αγνοηθεί στις προσπάθειες των ομάδων που είχαν προηγηθεί.

Στο video σύντομη εικονική περιήγηση στο Κ2:

Στην Ασφάλεια, οδηγήθηκαν δύο ανήλικοι με την κατηγορία του άγριου ξυλοδαρμού σταθμάρχη του Μετρό, στον σταθμό της Ομόνοιας  Πρόκειται για δύο αδέλφια, 15 και 17 ετών, που εντοπίστηκαν στο Περιστέρι και οδηγήθηκαν στην Ασφάλεια. Παράλληλα, συνελήφθη και αστυνομικός της Ομάδας ΔΙΑΣ, ο οποίος, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, διευκόλυνε τη διαφυγή των δύο ανηλίκων και τους βοήθησε να κρυφτούν. Στη σύλληψή τους, βοήθησε και το υλικό από τις κάμερες γύρω από την περιοχή.

Χτές το βράδυ σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος των δύο ανηλίκων, αφού σύμφωνα με αστυνομικές πηγές έχουν ταυτοποιηθεί ως δράστες της επίθεσης. Σήμερα αναμένεται να οδηγηθούν στον Εισαγγελέα Ανηλίκων. Για το θέμα ήδη είχε παρέμβει ο εισαγγελέας ενώ ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη είχε  χαρακτηρίσει τους δύο δράστες "κτήνη".

Ο άτυχος υπάλληλος δέχθηκε την απρόκλητη επίθεση δύο  νεαρών όταν τους ζήτησε να φορέσουν μάσκα και να κατεβάσουν τα πόδια τους από το κάθισμα. Οι νεαροί αρχικά του επιτέθηκαν φραστικά  και όταν εκείνος αποβιβάστηκε στην Ομόνοια, τον ακολούθησαν και στην αποβάθρα του σταθμού τον γρονθοκόπησαν με βιαιότητα και τον χτύπησαν με κλωτσιές. Όπως διαπιστώθηκε από τους γιατρούς του Ερυθρού Σταυρού ο 53-χρονος εργαζόμενος υπέστη κατάγματα: Μου έκαναν εξετάσεις: δύο κατάγματα στη μύτη, ένα κάταγμα στην κάτω γνάθο δεξιά και τρεις ραγισμένους σπονδύλους και μώλωπες και όλα τα υπόλοιπα στο πρόσωπο. Θυμάμαι ότι φώναζα "φτάνει".

Αν και η παράγραφος 3 του άρθρου 22 του Ποινικού Κώδικα προσδιορίζει πως “το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από το βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις”, έχουμε φτάσει στην εποχή που επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση: καλύτερα χωροφύλακες παρά παπάδες. Δηλαδή είναι προτιμότερο να σε κατηγορήσουν ή και να σε συλλάβουν για υπέρβαση των ορίων της άμυνας, παρά να σε πάρουν ο παπάς κι ο νεκροθάφτης. 

Θυμάμαι ένα περιστατικό που πριν μερικά χρόνια είχε προκαλέσει αίσθηση στη γερμανική κοινή γνώμη και είχε μάλιστα δημοσιευτεί εκτενώς και στα μέσα ενημέρωσης. Ήταν βράδυ και ένας μεσήλικας που έκανε τον περίπατό του και θεωρήθηκε εύκολη λεία δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση από τρείς νεαρούς επίδοξους ληστές. Τους έδειξε το μαχαίρι που είχε και τους προειδοποίησε. Υποτίμησαν τον κίνδυνο και επιτέθηκαν. Τραυμάτισε τον έναν θανάσιμα, τον δεύτερο ελαφρύτερα, ο τρίτος διέφυγε προσωρινά. Ο δικαστής αθώωσε τον μεσήλικα με το σκεπτικό ότι αφού τους έδειξε το μαχαίρι και τους προειδοποίησε καλώς έκανε και αμύνθηκε. Είχε δηλώσει μάλιστα ότι: στη Γερμανία κανείς δεν πρέπει να τιμωρείται επειδή προστάτεψε τη ζωή και την ακεραιότητά του.