Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ερευνών της Διεύθυνσης Ιστορίας του Γερμανικού Στρατού (MGFA) στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η Σοβιετική Ένωση, των τότε 190,7 εκατομμυρίων, μετρούσε 13 εκατομμύρια νεκρούς στρατιώτες και 14 εκατομμύρια νεκρούς πολίτες, που αντιστοιχούσαν στο 14,1% του πληθυσμού της. Από το γενικό σύνολο των περίπου 65 εκατομμυρίων νεκρών στρατιωτών και πολιτών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα 27 εκατομμύρια ή το 41,5% υπήρξαν Σοβιετικοί. Τα αντίστοιχα μεγέθη απωλειών σε ανθρώπινες ζωές για τις ΗΠΑ ήταν 407 χιλ, για το Ηνωμένο Βασίλειο 333 χιλ και για τη Γαλλία 360 χιλ. Η Γερμανία μετρούσε συνολικά 6.355 χιλ νεκρούς, από τους οποίους 5.185 στρατιώτες και 1.170 πολίτες. Το μέγεθος των απωλειών, φτάνοντας στο 8% επί του συνολικού πληθυσμού των 79,4 εκατομμυρίων του 1939, δηλαδή συμπεριλαμβανομένων και των κατοίκων Αυστρίας και Σουδητίας, και ειδικά όσο αφορά τους άμαχους πολίτες, είναι σημαντικά χαμηλότερο από εκείνο των Πολωνών και των Σοβιετικών.

Αμοιβαία Βέβαιη Καταστροφή

Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Kim Jong-Un δήλωσε ότι: ολόκληρες οι ΗΠΑ είναι εντός της εμβέλειας των πυρηνικών όπλων μας, κι ένα κουμπί βρίσκεται πάντα πάνω στο γραφείο μου. Αυτό είναι η πραγματικότητα, δεν είναι απειλή.

Παρά την ωμότητά της η νηφάλια και μάλλον ειλικρινής αυτή δήλωση δεν ενδείκνυται για οργισμένες αντιδράσεις, ηθικολογικές κραυγές και πολιτική εκμετάλλευση, ειδικά από τους ηγέτες του δυτικού κόσμου: Ο Κιμ Γιονγκ Ουν απλώς επαναλαμβάνει σε γενικές γραμμές το κεντρικό νόημα του δόγματος Mutual Assured Destruction (MAD) που είχε υιοθετήσει το ΝΑΤΟ καθ’ όλη την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και επαπειλήθηκε η εφαρμογή του από την άνοιξη του 1975.

οἱ γὰρ ἄνθρωποι πρὸς ἃ ἔπασχον τὴν μνήμην ἐποιοῦντο.

γιατί οι άνθρωποι προσάρμοζαν τις αναμνήσεις τους σ’ αυτά που πάθαιναν.

Θουκυδίδης, Ἱστοριῶν Β 54,3

Στο Φ.Ε.Κ. 379 της 31ης Αυγούστου 1936 δημοσιεύεται ο Αναγκαστικός Νόμος 45/1936 Περί συστάσεως Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού παρά τω Υπουργείω των Εξωτερικών. Τα πλαίσια λειτουργίας του θεσμού τίθενται με ιδιόχειρη εγκύκλιο του Ι Μεταξά, ο οποίος κατέχοντας και τη θέση του Υπουργού των Εξωτερικών επέβλεπε άμεσα το έργο του Θ Νικολούδη. Αξίζει να σημειωθεί ότι άμεσος βοηθός του Θεολόγου Νικολούδη, στον οποίο είχε ανατεθεί η διεύθυνση της αυστηρής λογοκρισίας, υπήρξε ο διπλωμάτης Γεώργιος Σεφεριάδης. Άγνωστος τότε στο ευρύ κοινό, γνωστός όμως στους λογοτεχνικούς κύκλους ως Γεώργιος Σεφέρης, είχε αποδεχθεί με ιδιαίτερη ευχαρίστηση την απόσπαση του στο υπουργείο Προπαγάνδας.

Η αναμενόμενη και δικαιολογημένη ικανοποίηση της κυβέρνησης μετά την κατ’ αρχάς συμφωνία με τους θεσμούς, αφού αποτράπηκαν τα χειρότερα (όριο απολύσεων, lock out) και οι αισιόδοξες εκτιμήσεις της JP Morgan για την ελληνική οικονομία (ποσοτική χαλάρωση), θυμίζουν τηρουμένων των αναλογιών μια περίσταση του 1920 με πρωταγωνιστή τον Georgi Tšitšerin.

Αιτιολογώντας την ανάγκη ουσιαστικής αποδοχής της Συνθήκης του Brest-Litovsk (3 Μαρτίου1918) χωρίς μεμψιμοιρίες και αγκυλώσεις υποστήριζε ο Ρώσος Διπλωμάτης ότι: Μπορεί να υπάρχουν διαφορές απόψεων για τη διάρκεια ζωής του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά τη στιγμή αυτή το καπιταλιστικό σύστημα υπάρχει, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να βρεθεί ένα modus vivendi¹.

Η γερμανική επιμονή στο θέμα της τρέχουσας αξιολόγησης, που παίρνει πλέον τιμωρητικές, αν όχι σαδιστικές διαστάσεις, δεν πρέπει να εκπλήσσει. Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, γνωστού μεταξύ άλλων ως Πολέμου των Τριάντα Ημερών ή και ως Ένοπλης Επαιτείας, με αφορμή το Κρητικό Ζήτημα, ο Γερμανός Αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β΄ απαντούσε στην έκκληση της Βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Βικτώριας για ειρήνευση: Αι Δυνάμεις έχουν κανονίσει, ότι η πρότασις ανακωχής πρέπει να ικετευθή από την Ελλάδα, με την υπόσχεσιν ότι θα υποκύψη άνευ όρων εις την απόφασιν των Δυνάμεων προ της επεμβάσεώς των. Conditio sine qua non¹ η Ελλάς να ανακαλέση τα στρατεύματά της εκ Κρήτης και να δεχθεί την αυτονομίαν της νήσου.