Η Ιρανική Συμφωνία
Κάποιες φορές ο αρχαίος εβραϊκός μύθος των δώδεκα δίκαιων1 μοιάζει αληθινός. Όταν συμβαίνει αυτό το σκοτάδι και η απελπισία υποχωρούν. Η Συμφωνία που υπεγράφη για τον διεθνή έλεγχο στο πρόγραμμα ατομικών ερευνών του Ιράν και η αποδοχή του από την αμερικανική κυβέρνηση, ίσως είναι μια τέτοια περίπτωση. Η αποδοχή βέβαια δεν υπήρξε απρόσκοπτη.
Δεύτερος Γύρος
Πρόλογος
Με τον όρο Δεύτερος Γύρος έχει επικρατήσει να αποκαλούνται οι ένοπλες συγκρούσεις, που έλαβαν χώρα στην περιοχή Αθηνών, από την 3η Δεκεμβρίου 1944 έως και την 6η Ιανουαρίου 1945. Τα συγκεκριμένα γεγονότα, περισσότερο γνωστά ως Δεκεμβριανά, συνέστησαν την πρώτη πράξη ενός δράματος, το οποίο αιτιολογήθηκε ως η αναπόφευκτη συνέπεια της επικρατούσας αποικιακής αντίληψης της εποχής για τη μεταπολεμική θέση της Ελλάδας. Η σύγκρουση τεκμηριώθηκε στην πεποίθηση ότι η κομουνιστική ηγεσία μέσω του ΕΑΜ θα παρεμπόδιζε την εξέλιξη αυτή, ενώ παράλληλα απεργάζονταν σχέδια για την κατάληψη της εξουσίας. Όπως θα δούμε παρακάτω, η άποψη αυτή, τουλάχιστον μέχρι την έναρξη των συγκρούσεων, δεν ήταν απλά εσφαλμένη. Ήταν σκόπιμα παραπλανητική.
Κατοχικό Δάνειο & Πολεμικές Επανορθώσεις
‘You are not part of the game’ Μ’ αυτήν την περιφρονητική απάντηση αποστόμωσε ο τότε Γερμανός Υπουργός των Εξωτερικών H D Genscher τον Ιταλό ομόλογό του, G de Michelis, όταν σε μια σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 1990 διεκδίκησε για τη χώρα του θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τους όρους επανένωσης της Γερμανίας και τις υποχρεώσεις που θα απέρρεαν από το γεγονός. Την ίδια απάντηση, αν όχι επιθετικότερη, θα έπαιρνε και ο εκπρόσωπος της χώρας μας, αν διανοούνταν να αιτηθεί κάτι παρόμοιο. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Ι. Α. Καποδίστριας. Ο εθνομάρτυρας.
Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης (Ι. Α. Καποδίστριας, Γ Τερτσέτη, Απόλογα) Στις σελίδες που ακολουθούν επιχειρείται μια συνοπτική παρουσίαση του έργου του Ι.Α.Καποδίστρια. Στην πολιτεία του αναγνωρίζουμε την απέριττη και διορατική προσωπικότητα του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, που αφιερώθηκε ανυστερόβουλα στην υπόθεση της ελευθερίας. Του ανέθεσαν την ηγεσία σε μια περίοδο που ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας, διαβρωμένος εσωτερικά, έσβηνε. Εκείνος άλλοτε δυναμικά, άλλοτε διπλωματικότερα εξισορρόπησε τις αντιθέσεις και στις απειλές είδε και τις ευκαιρίες. Τα τεκμήρια βρίσκονται στο έργο που άφησε στα τρία χρόνια που κυβέρνησε, πριν δολοφονηθεί. Αφορισμοί, όπως ‘δεσποτικός’, ‘πραξικοπηματίας’, ‘ανυπόληπτος’ καταδεικνύουν ipso facto την εμπαθή μικροψυχία και την περιορισμένη αντίληψη, όσων προσεγγίζουν την ιστορία εργαστηριακά. Δηλαδή ως ‘ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής’, όπως θα έλεγε ο ίδιος. Η περίπτωση είναι ιδιαζόντως επίκαιρη. Αντικαταστήστε την Πράξη Υποτέλειας με τα Μνημόνια, στα Εθνικά Δάνεια προσαρμόστε τα επιτόκια. Οι διαδικασίες υφαρπαγής του δημόσιου πλούτου και περιθωριοποίησης του λαού παραμένουν ίδιες. Εκείνους που σήμερα υποδύονται τον Μαυροκορδάτο, τον Κουντουριώτη και τον Πετρόμπεη θα τους αναγνωρίσετε επίσης, το ίδιο και τις δυσώδεις υποψίες για χρηματισμούς και εξαγορές. Κυρίως όμως στο παράδειγμα του Ι.Α. Καποδίστρια διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά τις δυνατότητες των μικρών χωρών, όπως η καθημαγμένη Ελλάδα εν τη γενέσει της, έστω να συνδιαμορφώσουν τη μοίρα τους ‘αν βασιλεύση εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό’
Islamic State of Iraq and Syria
Το Χαλιφάτο - Τα Φαντάσματα - Ο Κυκεώνας
Αν στη γνωστή θέση του πρώσσου στρατηγού Carl von Clausewitz (Vom Kriege) : ‘ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα’, συμπληρώναμε, τη λιγότερο γνωστή, αλλά διαρκώς επαληθευομένη άποψη του άγγλου φιλοσόφου John Gray (Black Mass) : ‘ η πολιτική είναι η συνέχιση της θρησκείας με άλλα μέσα’ θα είχαμε μια σχετικά ικανοποιητική περιγραφή του επίκαιρου φαινομένου στη Μέση Ανατολή. Τα φαινόμενα όμως συχνά απατούν, γιαυτό δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στην επιφάνεια. Η ερμηνεία τους τις περισσότερες φορές, όσο περίπλοκα κι αν φαντάζουν, μπορεί και να είναι αναπάντεχα απλή και προφανής. Αρκεί κάποιος να αφαιρέσει τους παραμορφωτικούς φακούς της πολιτικής δεισιδαιμονίας, η οποία περιβεβλημένη με το μανδύα της προστασίας των παραδοσιακών αξιών, υπόγεια και σε μεγάλο βαθμό, πηγάζει από τη θρησκευτική μισαλλοδοξία. (Το κείμενο στη σημαία του I S σημαίνει: Δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός του Αλλάχ)
Μικρά Ασία
‘Με δύναμη αλεπούς και πείνα αρκούδας’
Η Μεγάλη Ιδέα - Η Αναίτια Καταστροφή
Τέτοιες μέρες πριν 92 χρόνια έπεφτε η αυλαία της απρόκλητης τραγωδίας του μικρασιατικού ελληνισμού. Στο χρονικό που ακολουθεί αποκαλύπτεται το μέγεθος της υποκρισίας και της αρπακτικότητας των κυρίαρχων τάξεων της ελληνικής κοινωνίας εκείνης της περιόδου. Οι ‘αλύτρωτοι αδελφοί μας, που στέναζαν κάτω από τον τούρκικο ζυγό’, έγιναν μετά το Σεπτέμβρη του 1922 ‘η ζημιογόνος αγέλη των προσφύγων και οι τουρκόσποροι που θα μόλυναν την Ελλάδα και τους αληθείς Έλληνας’. Σίγουροι ότι δεν είχαν τίποτε να χάσουν οι ίδιοι και οι προστατευόμενοί τους, οι ηγέτες της περιόδου επέδραμαν στα οικονομικά πιο ανεπτυγμένα ανατολικά παράλια του Αιγαίου και στην Ανατολική Θράκη, με σκοπό την οικονομική του ενοποίηση του χώρου.(Στη φωτογραφία η πρώτη σελίδα της εφημερίδας του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, της 15 Μαίου 1919, με τίτλο Ο λαός άφωνος και θλιμένος παρακολούθησε:Χτές καταλήφθηκε η Σμύρνη.) 
Ιστορία
Η χρονική απόσταση από τα γεγονότα, που πιστεύουμε ότι πρέπει να σχολιαστούν, δεν επαρκεί για μια αξιόπιστη εκτίμηση. Εξάλλου ο στοιχειώδης σεβασμός στον αυξανόμενο αριθμό των θυμάτων στις εστίες των ταραχών επιβάλλει σιωπή. Ειδικά σ΄ όσους εκ του ασφαλούς σχολιάζουν βάσει εντυπώσεων ή ακόμη χειρότερα δαιμονοποιούν και δικάζουν κραυγάζοντας. Οι περιστάσεις απαιτούν δράσεις. Την άποψή μας για την προέλευση των γεγονότων αυτών την καταγράψαμε ήδη στο σχόλιο μας για την πολιτική.
Για τη στιγμή αυτή προτιμήσαμε την αλληγορική παρουσίαση της κατάστασης. ( PieterBruegel, ‘Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό’, Χαρακτικό, 1557)