Τα Λόγια της Λάχεσης προς τις Εφήμερες Ψυχές.
Για το αδράχτι έλεγε ότι περιστρεφόταν πάνω στα γόνατα της Ανάγκης. Επάνω σε κάθε κύκλο του στεκόταν από μια Σειρήνα που γύριζε κι αυτή μαζί, και έψελνε πάντα με την ίδια φωνή και στον ίδιο τόνο κι από τη φωνή των οκτώ Σειρήνων, σχηματιζόταν μια αρμονική συμφωνία. Και υπήρχαν άλλες τρεις καθισμένες γύρω–γύρω σε ίσες αποστάσεις, καθεμιά σ' ένα θρόνο, οι κόρες της Ανάγκης, οι Μοίρες, ντυμένες στα άσπρα, φορώντας στο κεφάλι στέμμα, η Λάχεση, η Κλωθώ, και η Άτροπος, και τραγουδούσαν πάνω στη μελωδία των Σειρήνων, η Λάχεση τα περασμένα, η Κλωθώ τα παρόντα και η Άτροπος τα μελλοντικά.
Και τότε ένας προφήτης, αφού πρώτα τους έβαλε να παραταχθούν με τάξη, πήρε έπειτα από τα γόνατα της Λάχεσης κλήρους και παραδείγματα τρόπων ζωής κι αφού ανέβηκε σ' ένα ψηλό βήμα είπε: Αυτά τα λόγια ανήκουν στην παρθένα Λάχεση, την κόρη της Ανάγκης. Ψυχές εφήμερες, αρχίζει για το θνητό γένος μια άλλη ζωή με κατάληξη το θάνατο. Δεν θα σας διαλέξει ο δαίμων με κλήρο, αλλά εσείς θα διαλέξετε το δαίμονά σας. Οποιανού λάχει ο πρώτος κλήρος, αυτός πρώτος ας διαλέξει τη ζωή που αναγκαστικά θα ζήσει. Δεν έχει δεσπότη η αρετή· ανάλογα αν την τιμάει κανείς ή την περιφρονεί, θα 'ναι και πιο μεγάλο ή πιο μικρό το μερτικό του επάνω της. Η ευθύνη είναι αυτουνού που διαλέγει· ο θεός είναι ανεύθυνος.
Η Χρυσή και Άγια Έλξη.
Καθένας διαθέτει απόψεις για το μέλλον με το γενικό όνομα ελπίδες. Ειδικότερα, όταν πρόκειται για τη λύπη τις ονομάζουμε φόβο, ενώ για το αντίθετο τις λέμε θάρρος. Πάνω απ' όλα όμως υπάρχει η κρίση, η οποία καθορίζει τη σχετική αξία της απόλαυσης και της θλίψης. Η κρίση αυτή, όταν βασίζεται στην κοινή απόφαση της πόλης, ονομάζεται νόμος.
Ας φανταστούμε ότι καθένας μας είναι κατασκεύασμα των θεών, που το έφτιαξαν είτε για τη διασκέδασή τους είτε για κάποιο άλλο σοβαρό λόγο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι έχουμε μέσα μας πάθη που μας σφίγγουν σαν νεύρα ή σαν συνδετικά νήματα.
Από το άλλο μέρος, ως αντίθετα μεταξύ τους, μας τραβάνε το καθένα προς το μέρος τους και μας ωθούν να κάνουμε πράξεις ενάντιες μεταξύ τους. Έτσι πηγαινοερχόμαστε πάνω στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αρετή και στην κακία. Η λογική λέει ότι πρέπει να υπακούμε πάντα σε μια απ' αυτές τις έλξεις και να μην αφήνουμε να μας παρασύρουν οι άλλες.
Αυτή είναι χρυσή και άγια έλξη που ονομάσαμε κρίση και αποτελεί νόμο της πόλης.
Αντίδοτο στην Αφροσύνη.
Ducit volentem Historia, nolentem trahit.
(Η Ιστορία οδηγεί όποιον την ακολουθεί και σέρνει όποιον της αντιστέκεται.)
Υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις1 ότι ο θεός έδωσε στους ανθρώπους τη μαντική ως αντίδοτο στην έλλειψη φρόνησης. Γιατί κανείς δεν ασκεί την αληθινή και εμπνευσμένη μαντική με τον νου του αλλά είτε στον ύπνο του, όταν η δύναμη της φρόνησης είναι αδρανής, είτε όταν μεταμορφώνεται από κάποια ασθένεια ή από ιερό παροξυσμό.
Όταν ξαναβρίσκει τα λογικά του αναπολεί το όνειρο ή το όραμα - τις μαντικές ή θεϊκές ρήσεις, τα φαντάσματα που είδε - και με τη λογική του προσπαθεί να διακρίνει τι ακριβώς σημαίνουν, σε ποιο καλό ή κακό του μέλλοντος, του παρελθόντος ή του παρόντος αναφέρονται και για ποιον.
Όποιος έχει περιπέσει και παραμένει σε κατάσταση μανίας δεν είναι σε θέση να κρίνει όσα είδε και άκουσε, αλλά, όπως σωστά έλεγαν παλαιότερα, μόνον όποιος έχει τον νου του μπορεί να ξέρει τι του συμβαίνει και ποιος είναι. Γι' αυτό έχουν καθιερωθεί ως κριτές της εμπνευσμένης μαντείας οι λεγόμενοι “προφήτες”
Οι Έλληνες, Η Μνήμη κι Η Αγραμματοσύνη.
Κάποιος όμως από τους ιερείς, πάρα πολύ γέρος, τον διέκοψε και του είπε: "Ω Σόλων, Σόλων, εσείς οι Έλληνες είστε πάντοτε παιδιά. Έλληνας γέρος δεν υπήρξε ποτέ".
"Τι εννοείς;" ρώτησε ο Σόλων.
"Είστε όλοι νέοι στην ψυχή", του απάντησε· "γιατί η ψυχή σας δεν κρατά καμία από τις παλιές δοξασίες της παράδοσης ούτε από τις πανάρχαιες γνώσεις. Και η αιτία είναι η εξής: στους ανθρώπους τυχαίνουν και θα εξακολουθήσουν πάντοτε να τυχαίνουν πολλές και διάφορες καταστροφές· οι μεγαλύτερες γίνονται από νερό και από φωτιά, μικρότερες όμως προκαλούνται και από χιλιάδες άλλους παράγοντες. Έτσι αυτό που κι εσείς λέτε στα μέρη σας, ότι ο Φαέθων, ο γιος του Ήλιου, έζεψε κάποτε το άρμα του πατέρα του αλλά, μην μπορώντας να το οδηγήσει στην πατρική διαδρομή, πυρπόλησε τα πάντα στη Γη και ο ίδιος κεραυνοβολήθηκε, αυτό λοιπόν λέγεται με τη μορφή του μύθου, η αληθινή του όμως σημασία είναι ότι τα σώματα που περιφέρονται στον ουρανό γύρω από τη Γη παρεκκλίνουν από την τροχιά τους με την πάροδο πολλών χρόνων και καταστρέφουν με φωτιά τα πάντα πάνω στη Γη.
Η Μαγνητική Ασπίδα της Γης.
Το ζήτημα είναι να ξαναβρούμε και να κατακτήσουμε – όσο μπορούμε - αυτό το φαινομενικά χαμένο, σταθερό και υπερχονικό αντικείμενο της γνώσης. Το ηθικό που βρίσκεται πάνω από τα αισθητά.
Τα μαθηματικά προβάλλουν σαν το στοιχείο που μεσολαβεί ανάμεσα στον αισθητό και στον καθαρά νοητό κόσμο. Η αστρονομία στρέφει την προσοχή στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος και στα αινιγματικά εκείνα σώματα που κινούνται μονάχα τους, άρα φαίνονται, αλλά και όσα από αυτά δεν φαίνονται κι όμως υπάρχουν, να είναι έμψυχα όργανα του χρόνου κι ορατοί θεοί, που η ψυχή τους έχει αριθμητική υπόσταση και το σώμα τους είναι γεωμετρική κατασκευή, όπως ακριβώς και η δική μας ψυχή και το σώμα, και που οι κινήσεις τους είναι κανονισμένες αρμονικά και γι’ αυτό αντιληπτές στη νόηση.
Αυτή είναι η πηγή της μεγαλοσύνης της πραγματικής ευφυΐας: Η ικανότητα της κατανόησης της θέσης μας στο Σύμπαν. Η ανθρώπινη διανόηση – το αιώνιο κι αθάνατο λογικό μέρος της ψυχής - μπορεί να υπερβεί τα στενά όρια του κοσμικού χώρου και άρα του χρόνου και να ξαναθυμηθεί τη σταθερή και υπερχονική γνώση. Έτσι τα σφάλματα ωχριούν μπροστά στην καθολικότητα της μεγαλοφυΐας.
Αγωνιστές & Κριτές.
Είπε ακόμη ότι απορεί, πως γίνεται και στην Ελλάδα* αγωνίζονται όσοι έχουν γνώσεις και κρίνουν όσοι δεν έχουν1.
(*Στην προκειμένη περίπτωση η λέξη Ελλάδα - και κατ' επέκταση οι Έλληνες - χρησιμοποιείται καταχρηστικά.)
Παραπομπή:
1. θαυμάζειν δὲ ἔφη πῶς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἀγωνίζονται μὲν οἱ τεχνῖται, κρίνουσι δὲ οἱ μὴ τεχνῖται.
Η μετάφραση προέρχεται από τη Φιλολογική Ομάδα των Εκδόσεων Κάκτος.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων. Βιβλίο Α΄, Ανάχαρσις, 103. Η περίοδος της ακμής του Διογένη Λαέρτιου τοποθετείται στο πρώτο μισό του 3ου μ.Χ. αιώνα.
Ο Ανάχαρσις ήταν Σκύθης ηγεμόνας και σοφός του 6ου αιώνα π.Χ., γιος του Γνούρου, θαυμαστής του ελληνικού πολιτισμού, καθώς είχε επηρεαστεί από τη μητέρα του, που ήταν ελληνικής καταγωγής.
Too Late.
"there are worse things
than being alone
but it often takes decades
to realize this
and most often
when you do
it's too late
and there's nothing worse
Η Προέλευση της Βιαιότητας των Νέων.
Όταν ξημερώνει, τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο. Όπως τα κοπάδια δεν μένουν χωρίς βοσκούς κι οι δούλοι χωρίς κυρίους, έτσι και τα παιδιά δεν πρέπει να μένουν ποτέ χωρίς δασκάλους.
Άλλωστε είναι τα πιο δυσκολομεταχείριστα από όλα τα πλάσματα.
Ένα ακαλλιέργητο παιδί γίνεται το πιο πονηρό, ατίθασο κι αλαζονικό πλάσμα του κόσμου.
Γι’ αυτό πρέπει να δένεται με πολλά, ας πούμε, χαλινάρια.
Να περιγράψει κανείς τις χορευτικές κινήσεις και τις αντιπαραθέσεις όλων αυτών των ουρανίων θεών, τις παλινδρομήσεις και τις επιταχύνσεις των κύκλων τους, να προσδιορίσει ποιοι θεοί κατά τις συζυγίες τους ευθυγραμμίζονται και ποιοι βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση, πότε προσπερνά ο ένας τον άλλο, πότε αποκρύπτονται από τα μάτια μας και πότε επανεμφανίζονται στέλνοντας σημεία των μελλοντικών γεγονότων και προκαλώντας φόβο σε αυτούς που δεν μπορούν να κάνουν μαθηματικούς υπολογισμούς - να μιλήσει κανείς για όλα αυτά, χωρίς να έχει μπροστά του κάποιες οπτικές παραστάσεις τους, θα ήταν μάταιος κόπος.
Πλάτων, Τίμαιος, 40 c.
Η απόρριψη της αστρικής οιωνοσκοπίας δείχνει τα όρια της παρέμβασης του υπερφυσικού στοιχείου στην πλατωνική κοσμολογία, χωρίς ωστόσο να είναι καθολική.
Ο πλατωνικός Δημιουργός, που δεν είναι παντοδύναμος, αφού συμπράττει με την Ανάγκη*, καθορίζει τη δομή του κόσμου και - εξαιτίας της ορθολογικότητάς του - δεν επεμβαίνει στη φυσική περιοδικότητα. (*Η Ανάγκη αντιπροσωπεύει το σύνολο των μηχανιστικών δυνάμεων που καθορίζουν τις φυσικές λειτουργίες του σύμπαντος. Δηλαδή τις τέσσερις αλληλεπιδράσεις: βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμός, ασθενείς και ισχυρές πυρηνικές δυνάμεις.)
Η επιρροή όμως των ορατών θεών, δηλαδή των ουρανίων σωμάτων, με τη μαθηματικοποίηση της φύσης και την κοσμική συμ – πάθεια, που συνενώνει τον μικρόκοσμο των ανθρώπων με τον μακρόκοσμο του σύμπαντος, όπως θα δούμε στη συνέχεια, δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Αυτό πίστευε ο Johannes Kepler, 1571 – 1630, που με τους τρεις νόμους του θεμελίωσε την επιστήμη της Αστρονομίας στη νεότερη εποχή* επαληθεύοντας και τις βασικές κοσμολογικές αντιλήψεις του Πλάτωνα. Και όπως οι μυστικιστές, από την ύστερη αρχαιότητα, από τους Πατέρες της Εκκλησίας μέχρι τον Γαλιλαίο, γοητεύονταν από τον Τίμαιο. (* Η επιστήμη της Αστρονομίας ξεκινά με τον Εύδοξο τον Κνίδιο, 408 - 355 π.Χ., στενό φίλο και συνεργάτη του Πλάτωνα. Ο Εύδοξος επινόησε τη θεωρία των ομόκεντρων σφαιρών η οποία έλυνε όλα τα προβλήματα της ανώμαλης φαινομενικής κίνησης των πλανητών. Ο ουρανός μετατρέπονταν σε βασίλειο της τάξης. Ο Πλάτων επιλέγει τη γεωμετρική επίλυση των κινηματικών προβλημάτων του ουρανού. Υιοθετεί την πυθαγόρεια αρχή της κυκλικότητας την οποία στηρίζει στη μεγαλοφυή ιδέα της σύνθεσης των πραγματικών ομαλών κινήσεων.)
Στο έργο του Fundamentis Astrologiae Certioribus (1601) ο Γιοχάνες Κέπλερ παρουσίαζε τον τρόπο που η Αστρολογία θα μπορούσε να ασκηθεί στο υπόβαθρο των σύγχρονων συμπερασμάτων των φυσικών επιστημών σε συνάρτηση με τις προτάσεις του Πυθαγόρα για την Αρμονία των Σφαιρών.
Ο Γιοχάνες Κέπλερ πίστευε πως συγκεκριμένες σύνοδοι των ουρανίων σωμάτων μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους όπως συμβαίνει και με τα μετεωρολογικά φαινόμενα.
Αν και οι απόψεις του ενοχλούσαν τους συντηρητικούς ομότεχνούς του που συνέχιζαν να ακολουθούν το πτολεμαϊκό σύστημα, με την επαλήθευση των προβλέψεών του το 1595 κέρδισε την αναγνώριση των συγχρόνων του.
Παράλληλα, κυρίως μετά το 1610, προέτρεπε το ακροατήριό του να αποφεύγει τους τυχάρπαστους δήθεν οιωνοσκόπους που εκμεταλλεύονταν τις αγωνίες και τις προκαταλήψεις των ανθρώπων μόνο και μόνο για να εισπράττουν αμοιβές.
Παρότρυνε επίσης τους θεολόγους, τους γιατρούς και τους φιλοσόφους της εποχής του να μην συντάσσουν προβλέψεις κοιτώντας απλώς τα άστρα με σκοπό να ευχαριστούν τους πελάτες τους.
Το 1608 μάλιστα δεν δίστασε να συντάξει έναν αστρολογικό χάρτη για τον στρατηγό Albrecht Wallenstein με μια καθόλου κολακευτική σκιαγράφηση για τον χαρακτήρα του.
https://crashnews.gr/#sigProId272b5f6a0c
Για όσους ακόμα έχουν απορίες για την κυριαρχία του Ισραήλ και παθητικότητα της Αμερικής, ας ακούσουμε τον Τζιμι Κάρτερ, πρώην Αμερικανό Πρόεδρο ⬇️⬇️⬇️ pic.twitter.com/TLayyJak5Q
— entimos (@entimos3) September 30, 2024
Κυριάκος Παράσογλου
Αναχωρητής. Nomen est Omen. Αναζητώντας τα Αίτια. Τα Αποτελέσματα θα Ανακοινωθούν.
Συντεταγμένες
Ο διαχειριστής της σελίδας δεν ενδιαφέρεται να πείσει κανέναν και για τίποτα. Πρόκειται για μια πνευματική άσκηση. Τα αποτελέσματά της εκτίθενται στη σύγχρονη μορφή της "αγοράς του δήμου", δηλαδή στα κοινωνικά δίκτυα. Απευθύνονται σ' εκείνους που για οποιονδήποτε λόγο θα τους ενδιέφεραν.
Πνευματικά δικαιώματα
Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Η χρήση των περιεχομένων της σελίδας είναι απόλυτα ελεύθερη.
Επικοινωνία