Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα σ’ ένα χορευτικό του Fred Astaire του 1936. Από ένα σημείο και ύστερα οι σκιές αυτονομούνται· δεν ακολουθούν τον χορευτή:
Στα τρίτα γενέθλια της σελίδας εκφράζω τις ευχαριστίες μου στους επισκέπτες με τους ακόλουθους στίχους:
Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί,
μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ότι έμεινε απ' τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς. Έμαθα πως κρυώνεις.
Η απλή γνώση των ανθρώπων έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα
από τις λεπτές αναλύσεις
των νομικών και φιλοσοφικών συγγραμμάτων.
Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, 1809-1852.
Η λατινική έκφραση fiat iustitia et pereat mundus (ας αποδοθεί δικαιοσύνη και ας καταστραφεί ο κόσμος), αποδίδεται στον Πάπα Αδριανό τον 6ο , 1459–1523, και ερμηνεύει επαρκώς την πολιτισμική διάσταση των αποφάσεων του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου, αποκαλύπτοντας την κοινωνική τους στόχευση.
Στη θεωρία του σοσιαλφασισμού αναφέρθηκα σε προγενέστερη ανάρτηση (Σοσιαλφασισμός, 02 Φεβρουαρίου 2016). Το νόημα ήταν ότι για μια ακόμη φορά, όπως το 1944 και το 1989, μια εκδοχή της ελληνικής αυτοαποκαλούμενης αριστερής ηγεσίας ανέλαβε να βγάλει την εγχώρια κλεπτοκρατική ολιγαρχία και τους εξωχώριους πάτρωνές της από τα πολιτικά της αδιέξοδα.
Στην επικεφαλίδα η Θέμις σε matte-painting του Τσέχου ψηφιακού καλλιτέχνη Lukas Lancko. Η Θέμις, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ανήκε στους Τιτάνες και αποτελούσε την ανθρωπόμορφη έκφραση της φυσικής και της ηθικής τάξης και της εθιμοτυπίας. Υπό την έννοια της τήρησης της εθιμοτυπίας οι αποφάσεις περί της παραγραφής των φορολογικών προστίμων, όπως και του ότι η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί από μόνη της για να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του, δεν πρέπει να εκπλήσσουν. Με μια άλλη διατύπωση θα μπορούσαμε να πούμε το έθιμο νικάει το νόμο.
Με την ευχή και την ελπίδα ότι η ανόθευτη και αδιαίρετη αγάπη θα αντισταθμίσει τα λάθη και τις παραλήψεις μας ως γονιών, καλό αγώνα και αποτελέσματα ανάλογα των προσπαθειών σας σ΄αυτήν την πρώτη κρίσιμη αναμέτρηση με τις φιλοδοξίες και τα όνειρά σας. Και να θυμόσαστε ότι οι εξετάσεις στη ζωή αρχίζουν κάποτε και δεν τελειώνουν ποτέ...
(ΥΓ: Η προσδοκία μιας επιτυχίας ανάλογης των προσπαθειών μας, μας κάνει μετρημένους. Η επίγνωση ότι οι εξετάσεις δεν τελειώνουν ποτέ, μας κάνει καρτερικούς.)
Πάρθεν
Aυτές τες μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια,
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά· δικά μας, Γραικικά.
Διάβαζα και τα πένθιμα για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη».
Στη σεπτή μνήμη των αθώων θυμάτων της γενοκτονίας και σε αιώνιο μνημόσυνο εκείνων που έπεσαν μαχόμενοι στο βωμό της απατηλής υπόσχεσης για την ανεξαρτησία τους. Ανάμεσά τους και οι αντάρτες Βασίλειος και Παρασκευάς Παράσογλου από το Mahmutlu της επαρχίας Μερζιφούντας, οι οποίοι εκτελέστηκαν στις 18 Αυγούστου 1921 στην Αμάσεια του Κεντρικού Πόντου απο τα περιβοήτα İstiklâl Mahkemeleri (Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας).
Προχωρώντας σε μια έρημο, που τη δημιούργησαν ονομάζοντάς την ειρήνη1, βλέπουμε και επικροτούμε το καλύτερο. Ακολουθούμε όμως το χειρότερο2. Και όπως όλοι γνωρίζουν η ευπιστία, όσο είναι χαρακτηριστική αδυναμία εκείνων που αγαπούν την αλήθεια, άλλο τόσο είναι και άλλοθι για τους νωθρούς.
Στην επικεφαλίδα το έργο του Βασίλι Καντίνσκι, Μπλε ουρανός, 1940.
Για τον Τσίπρα, το να μείνει στην εξουσία ως ασπίδα απέναντι στη λιτότητα, ήταν προτιμότερο από το να παραδώσει την εξουσία πίσω, σε ένα τσούρμο πολιτικών μαφιόζων, που υποστηρίζονται από μια μαφία πλουσιόπαιδων fashionistas που γαυγίζουν!