Ο Iουλιανός εν τοις Mυστηρίοις
Πλην σαν ευρέθηκε μέσα στο σκότος,
μέσα στης γης τα φοβερά τα βάθη,
συντροφευμένος μ’ Έλληνας αθέους,
κ’ είδε με δόξες και μεγάλα φώτα
να βγαίνουν άυλες μορφές εμπρός του,
φοβήθηκε για μια στιγμήν ο νέος,
είγε ετελεύτα
«Πού απεσύρθηκε, πού εχάθηκε ο Σοφός;
Έπειτ’ από τα θαύματά του τα πολλά,
την φήμη της διδασκαλίας του
που διεδόθηκεν εις τόσα έθνη
εκρύφθηκ' αίφνης και δεν έμαθε κανείς
με θετικότητα τι έγινε
(ουδέ κανείς ποτέ είδε τάφον του).
Ελληνισμός και Θρησκεία
Πως δεν αναγνωρίζομεν ότι το εθνικόν μέλλον το συντρίβομεν, καθ’ ην στιγμήν ερχόμεθα να ανακηρύξωμεν ότι εις τους κόλπους του Ελληνισμού δεν δύνανται να χωρήσουν παρά οι πρεσβεύοντες το Ορθόδοξον Ανατολικόν Δόγμα; Ποίος δεν γνωρίζει ότι, ταχέως ή βραδέως, πρόκειται να πληρωθώσι τα εθνικά μας όνειρα και εις την Ελλάδα του μέλλοντος πρόκειται να περιλαμβάνονται αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι πληθυσμοί;
Γρηγορεῖτε
Αν και δεν θέλω να προσθέσω κάποια εσχατολογική1 διάσταση στο σχολιασμό της διεθνούς κατάστασης, θεωρώ ότι το γενικότερο πολιτικό κλίμα ανασύρει στην επικαιρότητα μια δήλωση του Egon Bahr από τον Δεκέμβριο του 2013. Σε μια επίσκεψή του τότε στη Χαϊδελβέργη ο Αρχιτέκτονας της Ostpolitik2 απευθυνόμενος στους μαθητές του Bunsen-Gymnasium είχε επισημάνει: Εγώ, ένας γέρος άνθρωπος, σας λέω ότι ζούμε σε μια προπολεμική περίοδο. Το 1933 μου είχε πει ο πατέρας μου ότι Χίτλερ σήμαινε πόλεμο. Νεαρός τότε δεν τον είχα πιστέψει. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Η διεθνής πολιτική δεν περιστρέφεται ποτέ γύρω από τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αφορά μόνο τα κρατικά συμφέροντα. Να το έχετε υπόψη σας αυτό, άσχετα με το τι σας διδάσκουν στο μάθημα της Ιστορίας3.
Ο Egon Bahr, 1922-2015, υπήρξε από τους σπουδαιότερους γνώστες και πρωταγωνιστές της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Διατέλεσε μεταξύ άλλων Υπουργός Ειδικών Καθηκόντων (1972-1974) και Οικονομικής Συνεργασίας (1974-1976) στις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις του Willy Brandt και του Helmut Schmidt
Παραπομπές:
1. Εσχατολογία: Θρησκευτική διδασκαλία σχετικά με το τέλος του κόσμου και τη μεταθανάτια ζωή του ανθρώπου.
2. Ostpolitik: Διπλωματικός όρος που περιγράφει τη γερμανική εξωτερική πολιτική που αποσκοπούσε στην Αλλαγή μέσω της Επαναπροσέγγισης (Wandel durch Annäherung) και αφορούσε τις σχέσεις της τότε Δυτικής Γερμανίας με τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας και κυρίως με τη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Γερμανία. Είχε εγκαινιαστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από τον τότε Γερμανό Καγκελάριο Willy Brandt.
3. Rhein-Neckar-Zeitung, 13 Dezember 2013.
Στην επικεφαλίδα το έργο του Άγγλου Ρομαντικού Ζωγράφου William Turner,1775-1851, Το Καράβι των Σκλάβων.
Ο τίτλος προέρχεται από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, ιδ'38: Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμὸν.
Εἰς τὴν Νίκην
β´
῾Σ τὸ μέτωπόν σου πάντοτε
ἄσβεστος λάμπει ἀστέρας,
ὦ Νίκη, συσσωρεύονται
τριγύρω σου ματαίως
νύκτες αἰώνων.
ιγ´
Ὦ Νίκη, διὰ τοὺς Ἕλληνας
στεφάνους πλέξε· ἀλλ᾿ ὄχι
῾σὰν κείνους ποὺ χαρίζεις
εἰς βασιλέα κενόδοξον
αἱματοπότην·
ιδ´
῾Σὰν κείνους ὄχι. Ἐπάνω τους
τὰ δάκρυα τῶν λαῶν
στάζουσι, καὶ μαραίνονται
ὀγλήγορα ὡς ἀπ᾿ ὄφιν
χόρτα καϊμένα.
Για την Άννα Κορακάκη και τον Προπονητή της.
Αποσπάσματα από την Όγδοη ᾨδὴ του Ζακυνθινού ποιητή και carbonaro Ανδρέα Κάλβου, 1792-1869. Η δικτατορία Ι Μεταξά είχε λογοκρίνει το έργο του, επιτρέποντας μόνο δύο από τις είκοσι Ωδές του να περιληφθούν στα σχολικά εγχειρίδια. Αυτές ήταν Ο Φιλόπατρις και Εις Ιερόν Λόχον. Ωστόσο και από αυτές είχαν αφαιρεθεί συνολικά 14 στροφές. (Μ Γ Μερακλή, Ανδρέα Κάλβου Ὠδαί 1-20. Βιβλιοπωλείον της Εστίας Ι. Δ. Κολλάρου & Σίας Α.Ε. 3η Ερμηνευτική Έκδοση, 1994. Σελ 37 & 51) Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οδυσσέας Ελύτης τον θαύμαζε. (᾿Εν λευκῷ, Ίκαρος, 1993, Σελ 45) Ο πινδαρικός Ανδρέας Κάλβος είναι εκείνος που συνέθεσε τον αφοριστικό και υπέρτερο στίχο: Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται, ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι· θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία. (ᾨδὴ Τετάρτη, Εἰς Σάμον, α΄)
Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιοι, πότε και για ποιους λόγους μας προσέφεραν δακρύβρεκτη ψυχική ανάταση.
Κάτω οι προπονητικές εγκαταστάσεις σκοποβολής στη Δράμα.
Όνειρα Θερινής Νύχτας
Το Δείπνο των Οκτώ και τα Όνειρα Θερινής Νύχτας των παρακμιακών εκπροσώπων της κλεπτοκρατίας μου θύμισαν ένα ανέκδοτο: Σε μια παραλία γυμνιστών εμφανίζεται ένας σωματαράς φορώντας μόνο τα αιθέρια έλαιά του και τα cool γυαλιά ηλίου του. Επιθεωρεί το χώρο και επιλέγει ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να τον θαυμάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι -ες λουόμενοι -ες.
Πόλεμος και Πόλεμος
Είχαν κατακτήσει τα πάντα, κηρύσσοντας έναν ατέλειωτο, ύπουλο πόλεμο, είχαν διαφθείρει τα πάντα, διότι, μόλις άγγιζαν κάτι-κι εκείνοι άγγιζαν τα πάντα-το διέφθειραν, κι αυτό συνέβαινε μέχρι να πετύχουν την απόλυτη νίκη, κατακτούσαν και διέφθειραν, διέφθειραν κι μετά κατακτούσαν, έτσι προχωρούσαν μέχρι το τέλος, μέχρι τον ολοφάνερο θρίαμβό τους, έτσι, ή, για να είναι πιο ακριβής: άγγιζαν, διέφθειραν κι έτσι κατακτούσαν ή, μάλλον, άγγιζαν, κατακτούσαν και έτσι διέφθειραν, δρώντας είτε κρυφά είτε στο φως της μέρας, είτε με δεξιοτεχνία είτε απροκάλυπτα.
What is Europe?
What is Europe?
A rubble-heap, a charnel house, a breeding ground for pestilence and hate.
Winston Churchill, Mai 1947.
(Τι είναι η Ευρώπη; Ένας σωρός μπάζα, ένα οστεοφυλάκιο, ένα εκκολαπτήριο αρρώστιας και μίσους. Ουίνστων Τσώρτσιλ, Μάιος 1947. Στο The Economist, June 18th– 24th2016, Σελ 46) Ο αφορισμός που περιέχεται στη φωτογραφία του ενός από τους τρείς Ήρωες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και αποτελεί κορυφαίο δείγμα αυτοσαρκαστικού αγγλικού humor υποστηρίζει: Επιτυχία είναι η ικανότητα να προχωράς από τη μία αποτυχία στην άλλη χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου.
Tα δ’ άλλα εν Άδου
Tα δ’ άλλα εν Άδου τοις κάτω μυθήσομαι.
«Τωόντι», είπ’ ο ανθύπατος, κλείοντας το βιβλίο, «αυτός
ο στίχος είν’ ωραίος και πολύ σωστός·
τον έγραψεν ο Σοφοκλής βαθιά φιλοσοφώντας.
Πόσα θα πούμ’ εκεί, πόσα θα πούμ’ εκεί,
και πόσο θα φανούμε διαφορετικοί.
Aυτά που εδώ σαν άγρυπνοι φρουροί βαστούμε,
πληγές και μυστικά που μέσα μας σφαλνούμε,
με καθημερινή αγωνία βαρειά,
ελεύθερα εκεί και καθαρά θα πούμε».
«Πρόσθεσε», είπε ο σοφιστής, μισοχαμογελώντας,
«αν τέτοια λεν εκεί, αν τους μέλλει πια».
Κ Π Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα, 1877. Στην επικεφαλίδα η δημιουργία Tahitian Landscape του 1891. Eugène Henri Paul Gauguin, 1848-1903.
Οδ Ελύτης-Στην ολίγη Ελλάδα.
Ποιος είναι λοιπόν αυτός που χώνει στο λογισμό των θρησκευομένων την αμφιβολία, στις επιδόσεις των αθλητών τ’ αναβολικά, και στο νου των ποιητών τη γλύκα της ήττας; Πως και γιατί καταφέρνει το μέρος της ζωής το φαίνον, το μη θολούμενον, να το καθιστά σχεδόν αόρατο για τους άλλους; Γιατί και πως τους πείθει να μην κάνουν μιαν απλή κίνηση έστω, μια στροφή της κεφαλής, που θα μπορούσε να σημαίνει και στροφή του κόσμου ολόκληρου;