Είχαν κατακτήσει τα πάντα, κηρύσσοντας έναν ατέλειωτο, ύπουλο πόλεμο, είχαν διαφθείρει τα πάντα, διότι, μόλις άγγιζαν κάτι-κι εκείνοι άγγιζαν τα πάντα-το διέφθειραν, κι αυτό συνέβαινε μέχρι να πετύχουν την απόλυτη νίκη, κατακτούσαν και διέφθειραν, διέφθειραν κι μετά κατακτούσαν, έτσι προχωρούσαν μέχρι το τέλος, μέχρι τον ολοφάνερο θρίαμβό τους, έτσι, ή, για να είναι πιο ακριβής: άγγιζαν, διέφθειραν κι έτσι κατακτούσαν ή, μάλλον, άγγιζαν, κατακτούσαν και έτσι διέφθειραν, δρώντας είτε κρυφά είτε στο φως της μέρας, είτε με δεξιοτεχνία είτε απροκάλυπτα.
What is Europe?
A rubble-heap, a charnel house, a breeding ground for pestilence and hate.
Winston Churchill, Mai 1947.
(Τι είναι η Ευρώπη; Ένας σωρός μπάζα, ένα οστεοφυλάκιο, ένα εκκολαπτήριο αρρώστιας και μίσους. Ουίνστων Τσώρτσιλ, Μάιος 1947. Στο The Economist, June 18th– 24th2016, Σελ 46) Ο αφορισμός που περιέχεται στη φωτογραφία του ενός από τους τρείς Ήρωες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και αποτελεί κορυφαίο δείγμα αυτοσαρκαστικού αγγλικού humor υποστηρίζει: Επιτυχία είναι η ικανότητα να προχωράς από τη μία αποτυχία στην άλλη χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου.
Tα δ’ άλλα εν Άδου τοις κάτω μυθήσομαι.
«Τωόντι», είπ’ ο ανθύπατος, κλείοντας το βιβλίο, «αυτός
ο στίχος είν’ ωραίος και πολύ σωστός·
τον έγραψεν ο Σοφοκλής βαθιά φιλοσοφώντας.
Πόσα θα πούμ’ εκεί, πόσα θα πούμ’ εκεί,
και πόσο θα φανούμε διαφορετικοί.
Aυτά που εδώ σαν άγρυπνοι φρουροί βαστούμε,
πληγές και μυστικά που μέσα μας σφαλνούμε,
με καθημερινή αγωνία βαρειά,
ελεύθερα εκεί και καθαρά θα πούμε».
«Πρόσθεσε», είπε ο σοφιστής, μισοχαμογελώντας,
«αν τέτοια λεν εκεί, αν τους μέλλει πια».
Κ Π Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα, 1877. Στην επικεφαλίδα η δημιουργία Tahitian Landscape του 1891. Eugène Henri Paul Gauguin, 1848-1903.
Ποιος είναι λοιπόν αυτός που χώνει στο λογισμό των θρησκευομένων την αμφιβολία, στις επιδόσεις των αθλητών τ’ αναβολικά, και στο νου των ποιητών τη γλύκα της ήττας; Πως και γιατί καταφέρνει το μέρος της ζωής το φαίνον, το μη θολούμενον, να το καθιστά σχεδόν αόρατο για τους άλλους; Γιατί και πως τους πείθει να μην κάνουν μιαν απλή κίνηση έστω, μια στροφή της κεφαλής, που θα μπορούσε να σημαίνει και στροφή του κόσμου ολόκληρου;
Εγώ φοβούμενος τα τετριμμένα
πολλούς μου λόγους αποσιωπώ.
Εν τη καρδία μου είναι γραμμένα
πολλά ποιήματα· και τα θαμμένα
εκείνα άσματά μου αγαπώ.
Ω πρώτη, αγνή, μόνη ελευθερία
της ήβης προς την ηδονήν ροπή!
Ω μέθη των αισθήσεων γλυκεία!
Τας θείας σας μορφάς κοινοτοπία
φοβούμαι μη υβρίση ποταπή.
Κ Π Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα, 1892.
Ο μεταφρασμένος τίτλος του ποιήματος είναι: Δεν τολμάμε πια να τραγουδήσουμε τα τριαντάφυλλα.
Στην επικεφαλίδα το λιτό και ποιητικό έργο Dancer, από το έτος 1925, του Καταλανού σουρεαλιστή Joan Miró i Ferrá, 1893-1983. Αναφερόμενος στο απέριττο ύφος των δημιουργιών του είχε δηλώσει: έπρεπε να γεράσω για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί.
Θα γίνει τώρα τούτο, κ’ έπειτα εκείνο·
και πιο αργά, σε μια ή δυο χρονιές (ως κρίνω),
τέτοιες θα είν’ οι πράξεις, τέτοιοι θα ’ν’ οι τρόποι.
Κάθε προσπάθεια να αποσιωπηθούν τα γεγονότα, να διαστρεβλωθούν και να ξαναγραφτεί η Ιστορία είναι απαράδεκτη και ανήθικη. Συχνά πίσω από τις απόπειρες αυτές υπάρχει η επιθυμία να κρύψει κανείς τη δική του ντροπή. Τη ντροπή για τη δειλία του, την υποκρισία και την προδοσία του. Να κρύψει τη σιωπηρή συνενοχή του με τους ναζιστές, παθητική ή ενεργητική. Влади́мир Влади́мирович Пу́тин
Πρέπει να είμαστε μονίμως σε επιφυλακή για να προστατεύσουμε την ελευθερία μας, τη δημοκρατία μας και το κράτος δικαίου. Angela Dorothea (Kasner) Merkel
Ο Σρούλικ έγραψε στο τετράδιό του, μεταξύ άλλων: Η γη είναι απαθής. Ο ουρανός είναι μεγάλος και μυστηριώδης. Η θάλασσα είναι μυστηριώδης. Και τα φυτά. Και τα ταξίδια των αποδημητικών πουλιών. Η πέτρα είναι πάντα σιωπηλή. Ο θάνατος είναι πανίσχυρος και πανταχού παρών. Η βιαιότητα είναι ριζωμένη μέσα μας. Ο καθένας από μας είναι ένας μικρός φονιάς: αν δεν σκοτώνει τους άλλους, σκοτώνει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν κατανοώ ακόμα την αγάπη, δεν θα σταματήσω όμως να μαθαίνω. Ο πόνος είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Παρ’ όλα αυτά όμως, πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε δυο-τρία πράγματα για να βελτιώσουμε την κατάσταση. Μπορούμε και μάλιστα είμαστε υποχρεωμένοι. Για όλα τ’ άλλα-ποιος ξέρει; Θα ζήσουμε και θα δούμε. Αντί να συνεχίσω να γράφω απόψε, ίσως είναι καλύτερα να παίξω φλάουτο. Γιατί; Δεν ξέρω.
Απόσπασμα από το βιβλίο Η τέλεια γαλήνη του Ισραηλινού συγγραφέα Amos Oz, ο οποίος εικονίζεται.
Στην επικεφαλίδα το έργο Sundown Time του Ινδού δημιουργού Seshadri Sreenivasan.
Δεθήτω λοιπὸν θυμὸς ὡς τύραννος ἐν δεσμοῖς πραότητος εἰς τὸ νοερὸν δικαστήριον και ἐν τῷ βήματι τούτῳ τοῦ λόγου παραστὰς τὰ προσήκοντα ἐξεταζέσθω: Λέγε ἡμῖν, ὦ παράφρον καὶ ἄσεμνε, τήν τε τοῦ γεγεννηκότος [σε] προσηγορίαν, καὶ τῆς κακῶς τεκούσης σε προσωνυμίαν, τῶν σῶν τε υἱῶν καὶ θυγατέρων μιαρῶν τὰ ὀνόματα.Ὁ δὲ πρὸς ἡμᾶς ἀποκρινόμενος ἔλεγεν: Αἱ ἐμὲ γεννήσασαι πολλαὶ, καὶ ὁ ἐμὸς πατὴρ οὐχ εἷς. Αἱ δὲ μητέρες μου κενοδοξία, φιλαργυρία, γαστριμαργία· ἔστι δὲ ὅτε καὶ πορνεία· ὁ ἐμὲ γεγεννηκὼς προσηγορεύεται τῦφος. Αἱ δὲ ἐμαὶ θυγατέρες μνησικακίαι, μίσος, ἔχθρα, δικαιολογία.
Η Επανάσταση είναι ο πόλεμος της ελευθερίας εναντίον των εχθρών της. Ψυχή της Δημοκρατίας είναι η αγάπη για την πατρίδα, η μεγαλόψυχη αφοσίωση η οποία συνδέει κάθε ιδιωτικό συμφέρον με το γενικό. Εχθροί της Δημοκρατίας είναι εκείνοι οι άνανδροι εγωιστές, είναι οι φιλόδοξοι και οι διεφθαρμένοι. Χωρίς Αρετή η Τρομοκρατία είναι ολέθρια, χωρίς Τρομοκρατία η Αρετή είναι ανίσχυρη.