Εγώ φοβούμενος τα τετριμμένα
πολλούς μου λόγους αποσιωπώ.
Εν τη καρδία μου είναι γραμμένα
πολλά ποιήματα· και τα θαμμένα
εκείνα άσματά μου αγαπώ.
Ω πρώτη, αγνή, μόνη ελευθερία
της ήβης προς την ηδονήν ροπή!
Ω μέθη των αισθήσεων γλυκεία!
Τας θείας σας μορφάς κοινοτοπία
φοβούμαι μη υβρίση ποταπή.
Κ Π Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα, 1892.
Ο μεταφρασμένος τίτλος του ποιήματος είναι: Δεν τολμάμε πια να τραγουδήσουμε τα τριαντάφυλλα.
Στην επικεφαλίδα το λιτό και ποιητικό έργο Dancer, από το έτος 1925, του Καταλανού σουρεαλιστή Joan Miró i Ferrá, 1893-1983. Αναφερόμενος στο απέριττο ύφος των δημιουργιών του είχε δηλώσει: έπρεπε να γεράσω για να μάθω να ζωγραφίζω σαν παιδί.
Θα γίνει τώρα τούτο, κ’ έπειτα εκείνο·
και πιο αργά, σε μια ή δυο χρονιές (ως κρίνω),
τέτοιες θα είν’ οι πράξεις, τέτοιοι θα ’ν’ οι τρόποι.
Κάθε προσπάθεια να αποσιωπηθούν τα γεγονότα, να διαστρεβλωθούν και να ξαναγραφτεί η Ιστορία είναι απαράδεκτη και ανήθικη. Συχνά πίσω από τις απόπειρες αυτές υπάρχει η επιθυμία να κρύψει κανείς τη δική του ντροπή. Τη ντροπή για τη δειλία του, την υποκρισία και την προδοσία του. Να κρύψει τη σιωπηρή συνενοχή του με τους ναζιστές, παθητική ή ενεργητική. Влади́мир Влади́мирович Пу́тин
Πρέπει να είμαστε μονίμως σε επιφυλακή για να προστατεύσουμε την ελευθερία μας, τη δημοκρατία μας και το κράτος δικαίου. Angela Dorothea (Kasner) Merkel
Ο Σρούλικ έγραψε στο τετράδιό του, μεταξύ άλλων: Η γη είναι απαθής. Ο ουρανός είναι μεγάλος και μυστηριώδης. Η θάλασσα είναι μυστηριώδης. Και τα φυτά. Και τα ταξίδια των αποδημητικών πουλιών. Η πέτρα είναι πάντα σιωπηλή. Ο θάνατος είναι πανίσχυρος και πανταχού παρών. Η βιαιότητα είναι ριζωμένη μέσα μας. Ο καθένας από μας είναι ένας μικρός φονιάς: αν δεν σκοτώνει τους άλλους, σκοτώνει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν κατανοώ ακόμα την αγάπη, δεν θα σταματήσω όμως να μαθαίνω. Ο πόνος είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Παρ’ όλα αυτά όμως, πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε δυο-τρία πράγματα για να βελτιώσουμε την κατάσταση. Μπορούμε και μάλιστα είμαστε υποχρεωμένοι. Για όλα τ’ άλλα-ποιος ξέρει; Θα ζήσουμε και θα δούμε. Αντί να συνεχίσω να γράφω απόψε, ίσως είναι καλύτερα να παίξω φλάουτο. Γιατί; Δεν ξέρω.
Απόσπασμα από το βιβλίο Η τέλεια γαλήνη του Ισραηλινού συγγραφέα Amos Oz, ο οποίος εικονίζεται.
Στην επικεφαλίδα το έργο Sundown Time του Ινδού δημιουργού Seshadri Sreenivasan.
Δεθήτω λοιπὸν θυμὸς ὡς τύραννος ἐν δεσμοῖς πραότητος εἰς τὸ νοερὸν δικαστήριον και ἐν τῷ βήματι τούτῳ τοῦ λόγου παραστὰς τὰ προσήκοντα ἐξεταζέσθω: Λέγε ἡμῖν, ὦ παράφρον καὶ ἄσεμνε, τήν τε τοῦ γεγεννηκότος [σε] προσηγορίαν, καὶ τῆς κακῶς τεκούσης σε προσωνυμίαν, τῶν σῶν τε υἱῶν καὶ θυγατέρων μιαρῶν τὰ ὀνόματα.Ὁ δὲ πρὸς ἡμᾶς ἀποκρινόμενος ἔλεγεν: Αἱ ἐμὲ γεννήσασαι πολλαὶ, καὶ ὁ ἐμὸς πατὴρ οὐχ εἷς. Αἱ δὲ μητέρες μου κενοδοξία, φιλαργυρία, γαστριμαργία· ἔστι δὲ ὅτε καὶ πορνεία· ὁ ἐμὲ γεγεννηκὼς προσηγορεύεται τῦφος. Αἱ δὲ ἐμαὶ θυγατέρες μνησικακίαι, μίσος, ἔχθρα, δικαιολογία.
Η Επανάσταση είναι ο πόλεμος της ελευθερίας εναντίον των εχθρών της. Ψυχή της Δημοκρατίας είναι η αγάπη για την πατρίδα, η μεγαλόψυχη αφοσίωση η οποία συνδέει κάθε ιδιωτικό συμφέρον με το γενικό. Εχθροί της Δημοκρατίας είναι εκείνοι οι άνανδροι εγωιστές, είναι οι φιλόδοξοι και οι διεφθαρμένοι. Χωρίς Αρετή η Τρομοκρατία είναι ολέθρια, χωρίς Τρομοκρατία η Αρετή είναι ανίσχυρη.
πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους.
(Ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και ο βασιλιάς των πάντων, και μερικούς τους έκανε θεούς, άλλους ανθρώπους· μερικούς τους έκανε δούλους, άλλους ελεύθερους.)
Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος. Σκοτεινός Προσωκρατικός Φιλόσοφος. 544 πΧ-484 πΧ.
Η ισορροπία του κόσμου διατηρείται μόνον με τον συνεχή ανταγωνισμό των αντίθετων· ο πόλεμος είναι πατέρας και βασιλιάς όλων. Μακάβριο, Σκληρό, Αληθινό.
Του Ραμαντάνη τ’ άρματα δεν πρέπει να φοριούνται.
Μόνο στα δικαστήρια τους πρέπει να κρεμιούνται,
να τα τηράν οι δικαστές να βγάζουν αποφάσεις.
Δημώδες Ανωνύμου Έλληνος.
Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι —
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.