Παναγία η Εβρίτισσα.
Το χάσμα ανάμεσα στο πρώτο επίπεδο προσοχής, που είναι η φυσική μας υπόσταση, και στο δεύτερο, που είναι ο πνευματικός εαυτός μας, είναι πλέον τόσο μεγάλο, ώστε στο πρώτο επίπεδο να συμπεριφερόμαστε σαν ηλίθιοι, ενώ στο δεύτερο σαν παρανοϊκοί.
Κάπως έτσι δικαιολογείται ο Επίκουρος όταν λέει: εἰ ταῖς τῶν ἀνθρώπων εὐχαῖς ὁ θεὸς κατηκολούθει, θᾶττον ἄν ἀπώλλυντο πάντες ἄνθρωποι, συνεχῶς πολλὰ καὶ χαλεπὰ κατʼ ἀλλήλων εὐχόμενοι. Ἐπίκουρος, 388. (Αν οι θεοί πρόσεχαν και εκτελούσαν τις προσευχές των ανθρώπων, όλοι τους θα χάνονταν σύντομα, επειδή όλοι τους παρακαλούν για το κακό των άλλων.)
Στη Μοναξιά των Ομοίων μου.
"Ανήκω σε μια χαμένη γενιά, και βρίσκω τον εαυτό μου μόνο αν παρίσταμαι ομαδικά στη μοναξιά των ομοίων μου."
Αυτός ο συγκλονιστικός αυτοπροσδιορισμός ενός πρωταγωνιστή από το Εκκρεμές του Φουκώ1 του Ουμπέρτο Έκο μου θύμισε έναν αφορισμό του επικούρειου Κολώτη ή Κωλώτη του Λαμψακηνού (320 – 268 π.Χ): Μηδὲν οὕτως ἄχρηστον εἶναι μηδὲ φορτικὸν ὡς τὸ ζητεῖν αὑτόν. (21 p. 1119: Tίποτε δεν είναι πιο άγονο και πιο βαρετό από αυτό που λένε ερευνώ τον εαυτό μου.)
Το δελφικό και δήθεν μυσταγωγικό ρητό "γνῶθι σαὐτόν", που ήδη η προέλευσή του από ένα μαντείο, που η μαυραγορίτικη2 συμπεριφορά του την περίοδο των περσικών πολέμων στο πρώτο μισό του 5ου αιώνα π.Χ., θα έπρεπε να το καθιστά τουλάχιστον ύποπτο, αν όχι άκυρο, το ακολουθούν ακόμη και σήμερα πολλοί. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους βυθίζονται και χάνονται στη φλύαρη και αντιπαραγωγική θολούρα των υπαρξιακών εκζητήσεων.
Πρόκειται για μια κομψή και ωστόσο κενόδοξη φράση που γεμίζει το στόμα και κοιμίζει το μυαλό. Το απόλυτο σύνθημα μιας εποχής, της εποχής μας, των πολλαπλών και ποικίλων κρίσεων, που ευνοεί και ενθαρρύνει την απομόνωση και την αποστασιοποίηση. Όποιος χάνεται με τέτοια τι άλλο είναι παρά μικρολόγος και ξιπασμένος.
Δεν υπάρχει κανένα Εγώ στην απομόνωση, θεωρούμενο αφηρημένα. Πρόκειται για επικίνδυνη φαντασιοκοπία και ψευτοδίλλημα. Υπάρχουμε σε σχέση και συνάρτηση με τους άλλους και με τα έργα των άλλων. Με τους συνανθρώπους μας. Εκεί, στο κοινωνικό σύνολο, μετράμε τα όρια μας, χωρίς να ετεροπροδιοριζόμαστε. Η αναζήτηση αυτής της δυναμικής και λεπτής ισορροπίας είναι η τέχνη της ζωής.
Η χειραφέτηση της προσωπικότητας και η ενθουσιαστική ανάδειξη του ατομισμού από τους Έλληνες της Ιωνίας του 6ου π.Χ αιώνα, της πιο προοδευτικής ελληνικής χώρας3, που ορμούσαν ζητώνας ξαστεριά και αλήθεια, πλαισιώθηκε από το αίσθημα του μέτρου. Το πάθος του θυμικού χαλιναγωγήθηκε από το διπλό νόμο της δημοκρατικής πολιτείας - που πολεμήθηκε ασίγαστα από τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, τον Αριστοφάνη, ακόμη και τον Αριστοτέλη και τους μιμητές τους- και της καλλιτεχνικής μορφής.
Έξω λοιπόν. Με τους Ομοίους μας. Στην διακριτά ατομική και συνεργατικά συλλογική αναζήτηση μιάς αμοιβαίας και ιλαρής Ξαστεριάς.
1. Σελ. 108.
2. Στη δεύτερη περσική εισβολή, το 480 π.Χ., οι προφήτες και όσιοι - έτσι ονομάζονταν το ιερατικό προσωπικό που διερμήνευε το ακατάληπτο παραλήρημα της Πυθίας - του Μαντείου των Δελφών δέχτηκαν να αλλάξουν τον αρχικό χρησμό τους, που παρότρυνε σε εγκατάλειψη, μετά την υπόσχεση των αμυνομένων ότι σε περίπτωση νίκης θα τους κατέβαλαν το 10% των λαφύρων και της περιουσίας των πόλεων που είχαν μηδίσει. Μόνο τότε μίλησαν για τα ξύλινα τείχη.
3. Hermann Bengston, Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος, Σελ. 115.
#κάτι_δικά_μου #solitude #serenity
Οδυνηρή Υπενθύμιση.
"Großer Irrtum des Westens, dass es ein Volk der Ukrainer gäbe, eine nationale Identität." *
Helmut Schmidt, Mai 2014. Der Spiegel, Nr.24/11.6.2022, s.42-45.
(*Μεγάλο λάθος της Δύσης να θεωρεί ότι τάχα υπάρχει ουκρανικός λαός και ουκρανική εθνική ταυτότητα.)
Ο σοσιαλδημοκράτης Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, ένας θιασώτης της Real Politik που σχεδόν ποτέ δεν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής, χαρακτηρίζονταν από την ψυχρή αντικειμενικότητα του ανθρώπου που διέθετε διπλωματική εμπειρία, πέρα από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, και είχε αφομοιώσει την έννοια του ιστορικού συνεχούς. Γνώριζε ότι οι κορώνες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτοδιάθεσης και δικαίου στις διεθνείς σχέσεις δεν είναι παρά λυρικές αυταπάτες.
Την επαύριο της κυπριακής τραγωδίας (Αττίλας ΙΙ, 14 Αυγούστου 1974) και της αποχώρησης της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ είχε δηλώσει: Η κυπριακή κρίση δεν παρουσιάζει κανέναν κίνδυνο για την ύπαρξη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Με τον ωμό ρεαλισμό του ανθρώπου που είχε βιώσει την ήττα, τον διαμελισμό, αλλά και την παρόλα αυτά δυναμική αναγέννηση της δικής του πατρίδας, είχε παρατηρήσει σχεδόν κυνικά ότι: Η κρίση πιθανόν να ωφέλησε την Ελλάδα, διότι της έχει χαρίσει μια νέα κυβέρνηση. (Σπ. Β. Μαρκεζίνη, Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Τόμος Τρίτος, Πάπυρος, 1994, Σελ 245.)
#Ζελένσκι #Ukraine #UkraineRussiaWar #Russia
Αν και είσαι Θνητός.
Για όλες εκείνες τις μοναδικές προσωπικότητες, που βάδισαν μέσα στο ξάστερο φως και σήκωσαν τα θνητά μάτια τους προς τις χώρες του ουρανού, που φοβέριζε τους ανθρώπους με την τρομερή του όψη και τους απειλούσε με το μουρμουρητό και τους κεραυνούς του.
Που καταπάτησαν το φόβο, όρθωσαν το ανάστημά τους, ξεδιάλυναν τα παραμύθια για θεούς και δαίμονες και λύτρωσαν τα μελαγχολικά πνεύματα και τις σκιαγμένες ψυχές από τις υπερβατικές φαντασιοκοπίες και το νυχτερινό τρόμο.
Που από αγάπη για τη γήινη ζωή - τη μοναδική ζωή - εμπιστεύτηκαν το λογικό, είδαν κι εξήγησαν, όσο εξήγησαν τα φαινόμενα – όσο μπορούν και εξηγούν και σήμερα και που ωστόσο είναι αρκετά για να σκορπίσουν τις ψευδαισθήσεις.
Που προτίμησαν τις πικρές αλήθειες από τα γλυκά ψέματα και η ευσέβειά τους εξαντλήθηκε στα μέτρα των αντίμαχων φυσικών δυνάμεων: Αυτόν τον κόσμο δεν τον έπλασε κανένας θεός ή άνθρωπος, παρά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει: μια αιώνια, ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο. (Ηράκλειτος, 12 Β. 30)
Για όλες τις ευγενικές και θαρραλέες ψυχές από τότε μέχρι και τώρα δεν βρίσκω τίποτα πιο κατάλληλο σαν χαιρετισμό: Να θυμάσαι ότι, αν και είσαι από τη φύση σου θνητός και σου αναλογεί περιορισμένος χρόνος ζωής, με το στοχασμό γύρω από τη φύση, έφτασες σε ψηλά επίπεδα αντίληψης σχετικά με το άπειρο και την αιωνιότητα, και κατανόησες αυτά που υπήρχαν, αυτά που υπάρχουν και αυτά που θα υπάρξουν*. (Μητρόδωρος ο Λαμψακηνός, 3ος αι. π.Χ.Επίκουρου Προσφώνησις.) #JamesWebbSpaceTelescope #Cosmos
Κάποιοι ίσως αφεθούν στη συμπαντική μαγεία που αποκαλύπτεται στο video:
Boris Johnsons according to John le Carré.
Αν θα έπρεπε να συνοψίσω παραστατικά τη διαχρονική στάση της ηγεσίας των Tories προς τις εισοδηματικά μεσαίες και κατώτερες τάξεις του Η.Β., σύμφωνα με τις απόψεις1 του John le Carré, μια ιδιαίτερα αντιπροσωπευτική εικόνα θα ήταν αυτή με τη χειρονομία της υπουργού παιδείας Andrea Jenkyns προς τους ωρυόμενους πολίτες έξω από την Downing Street.
Ο David Cornwell, a.k.a. John le Carré, 1931 – 2020, ένας από τους μεγάλους Βρετανούς λογοτέχνες2, είχε διδάξει στο περίφημο ιδιωτικό σχολείο Eton3: Στην τάξη που δίδασκα υπήρχαν 20 ως 30 Boris Johnsons. Ήταν γοητευτικοί, αστείοι, ετοιμόλογοι, σχετικά καλλιεργημένοι και ασφαλώς ενημερωμένοι. Πριν απ’ όλα όμως ήταν απόλυτα ανήθικοι. Έβλεπαν τους εαυτούς τους ως μέλη μιας ελίτ, που είναι πεπεισμένη πως κατέχει δικαίως τα ηνία.
Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για άτομα δεύτερης διαλογής με μια αποικιοκρατική κοσμοαντίληψη, που ονειρεύονται να διώξουν τους Πολωνούς, τους Βούλγαρους κι ακόμα καλύτερα όλους τους αλλοδαπούς από τη χώρα και να επανασυστήσουν την πάλαι ποτέ Μεγάλη Βρετανία με την εργατική τάξη της. Αυτό είναι βαθύτατα ρατσιστικό και σοβινιστικό.
Το ποσοστό των Βρετανών που παρακολουθούν τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία φτάνει στο 8%, στελεχώνουν όμως το 60% της δημόσιας διοίκησης της χώρας. Τα οικοτροφεία είναι η κατάρα της Βρετανίας. Εκεί παράγονται αυτοί οι Boris Johnsons που καταστρέφουν τη χώρα μας. Άνθρωποι χωρίς σχέσεις με τους γονείς τους, άνθρωποι που από παιδιά πάγωσαν συναισθηματικά και στη συνέχεια μεταφέρουν αυτό το κρύο σε μια ολόκληρη χώρα. Absolutely kaputt αυτό το σύστημα.
Πιστεύω ότι η Βρετανία χρειάζεται μια αναδιανομή του πλούτου. Πιστεύω πως πρέπει να βρούμε ένα τρόπο, ώστε η κοινωνία να μην έχει ταυτόχρονα αυτόν τον γελοίο πλούτο και αυτήν την γελοία φτώχια. Θα ’πρεπε να καταργήσουμε τα ιδιωτικά οικοτροφεία και να μεριμνήσουμε ώστε τα δισέγγονά μου να πηγαίνουν σχολείο με τα παιδιά του κρεοπώλη.
Παραπομπές:
1 - 2. Der Spiegel, 44/2017, s. 124 – 127.
3. Το Eton College ιδρύθηκε το 1440 από τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο τον 6ο, ο οποίος το προικοδότησε γενναιόδωρα με σκοπό να εκπαιδεύσει αρχικά 70 άπορους νέους, που θα συνέχιζαν τις σπουδές τους στο King's College του Πανεπιστημίου του Cambridge, το οποίο ίδρυσε επίσης ο ίδιος την επόμενη χρονιά. Σήμερα το Eton είναι ένα από τα βασικά εκκολαπτήρια της βρετανικής ηγεσίας. Συνολικά 20 από τους 55 πρωθυπουργούς εκπαιδεύτηκαν στο Eton. Στις 14.4.’21, το BBC το περιέγραψε ως: The school that rules Britain.
Andrea Jenkyns, the new education minister, giving the finger to the public outside Downing Street on Thursday pic.twitter.com/LhnoPoodV3
— Marina Hyde (@MarinaHyde) July 9, 2022
Οι Σοφοί & Οι Νόμοι.
Οι νόμοι χάριν των σοφών* κείνται, ουχ όπως μη αδικώσιν , αλλ' όπως μη αδικώνται1 . Ἐὰν δὲ νόμον θῆταί τις, μὴ ἀποβαίνῃ δὲ κατὰ τὸ συμφέρον τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας, οὐκέτι τοῦτο τὴν τοῦ δικαίου φύσιν ἔχει2.
Η διανοητική και ψυχική καλλιέργεια κάνει μερικούς να βρίσκουν σαν το πιο απλό και το πιο ακόπιαστο να είναι φιλόνομοι. Οι ανώτεροι μάλιστα άνθρωποι κάνουν για το κοινό καλό περισσότερα από κείνο που απαιτούν οι νόμοι. Γι' αυτούς οι νόμοι έχουν το νόημα να μην παθαίνουν κακό από άλλους, αφού οι ίδιοι δεν κάνουν κακό.
Οι νόμοι λοιπόν έχουν σκοπό να προφυλάγουν τους ανθρώπους από την αδικία. Όταν πάψουν να προσφέρουν αυτήν την υπηρεσία χάνουν τη φύση του δικαίου και πρέπει να πάψουν να υπάρχουν ή να αντικατασταθούν από άλλους.
Η πρόταση για την αστική επανάσταση του John Locke, 1632 - 1704, σύμφωνη με το πολιτικό κλίμα της Αγγλίας την εποχή της Ένδοξης Επανάστασης (1688), είχε τις ρίζες της στην επικούρεια φιλοσοφία. Οι θεωρίες του έδιναν ένα σαφές επιχείρημα για το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα όχι μόνο αντικατάστασης, αλλά αντίστασης και επανάστασης των λαών εναντίον των κυβερνήσεων, όταν αυτές δεν προστάτευαν τα απαράγραπτα φυσικά δικαιώματα ζωής, ελευθερίας και περιουσίας των πολιτών.
Πίστευε ότι η πρόοδος των ανθρώπων είναι βέβαιη, εφόσον οι άνθρωποι χρησιμοποιήσουν το δρόμο της λογικής τους, αδέσμευτοι από προκαταλήψεις και φανατισμό. Πολέμιος της άποψης για την έμφυτη φύση των ιδεών ο Τζoν Λοκ θεμελίωσε φιλοσοφικά τον πολιτικό φιλελευθερισμό και το νεότερο εμπειρισμό. Όπως όλοι οι Διαφωτιστές ήταν βαθιά επηρεασμένος από τον Επίκουρο και κατ' επέκταση αταλάντευτα υλιστής. Στο έργο του Δοκίμιο για την ανθρώπινη νόηση (1690), ένα από τα πιο ονομαστά της νέας φιλοσοφίας, περιόριζε την κρατική εξουσία, τόνιζε την κυριαρχία του λαού και έκανε τη θρησκεία ατομική υπόθεση.
* Στα δημοκρατικά πολιτεύματα ως σοφός εννοείται ο μέτριος. Δηλαδή ο συναινετικός, ο συγκρατημένος, ο μετριοπαθής. Μια παραλλαγή της συγκεκριμένης κύριας δόξας αναφέρει: Οι γαρ έγγραφοι νόμοι χάριν των μετρίων κείνται, ουχ όπως μη αδικώσιν , αλλ ' όπως μη αδικώνται. (The written laws exist for the sake of the moderate. Not because they will do the wrong themselves, but more not to be wronged.)
1 & 2. Επίκουρος 530 & XXXVII στο Χ. Θεοδωρίδη, Επίκουρος: Η Αληθινή Όψη του Αρχαίου Κόσμου. Σελ. 314-315.
Fête galante & Θερινό Ηλιοστάσιο.
Οι άνθρωποι, όταν τους προσπερνάει η ζωή, περιορίζονται στα προσωπικά τους και αναζητούν παρηγοριά στη φύση: ιδιωτικές καταστάσεις, σύντομα επεισόδια, επιφανειακές συγκινήσεις.
Το τι σημαίνει να σε προσπερνάει η ζωή το εξηγεί ο Ψευτο-Ξενοφών: Ο λαός έχει, λοιπόν, την αξίωση να πληρώνεται για να τραγουδάει, για να τρέχει, για να χορεύει και για να ταξιδεύει με τα καράβια ώστε αυτός να παίρνει χρήματα και οι πλούσιοι να γίνονται πιο φτωχοί.1
Σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο πλησιάζουμε ή φτάσαμε στην εποχή του ροκοκό2α και των fêtes galantes.2β
Κάπως έτσι υποδεχόμαστε ένα ακόμη Θερινό Ηλιοστάσιο. Με τους θρύλους και τις παραδόσεις για νεράιδες και ξωτικά που κάποτε μπορεί να μας συνέπαιρναν αλλά τώρα είναι ξεχασμένες.
Οι αποδράσεις στην εξοχή, ακόμη και η ζωή στην ύπαιθρο δεν θα τις φέρουν πίσω: Δεν υπάρχει καμία ελπίδα επιστροφής σε μια παραδοσιακή πίστη που έχει εγκαταλειφθεί, επειδή ο βασικός όρος γι’ αυτόν που κρατάει μια παραδοσιακή πίστη είναι ότι δεν θα πρέπει να γνωρίζει πως είναι λάτρης της παράδοσης3.
Τα χρόνια της αθωότητας και της δεισιδαιμονίας πέρασαν. Ξυπνάμε. Επιτέλους.
Παραπομπές:
1. Ψευτο-Ξενοφών, Ἀθηναίων Πολιτεία 1,13: ἀξιοῖ γοῦν ἀργύριον λαμβάνειν ὁ δῆμος καὶ ᾄδων καὶ τρέχων καὶ ὀρχούμενος καὶ πλέων ἐν ταῖς ναυσίν, ἵνα αὐτός τε ἔχῃ καὶ οἱ πλούσιοι πενέστεροι γίγνωνται.
Ένας επιπλέον λόγος να αισθανόμαστε υπερήφανοι για τους προγόνους μας. Ακόμα και ο νεοφιλελευθερισμός έχει τις ρίζες του στη γενέτειρα της δημοκρατίας, την Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα.
2α-2β. Ροκοκό: Καλλιτεχνικός ρυθμός που τον χαρακτηρίζει η κατάχρηση διακοσμητικών στοιχείων και η επιδίωξη μιας μάλλον εξεζητημένης χάρης. Εμφανίστηκε στη Γαλλία κατά την ταραγμένη περίοδο της Αντιβασιλείας*, 1715-1753.
Ο όρος fête galante προτάθηκε την ίδια περίοδο, το 1717, από τη Γαλλική Ακαδημία για να περιγράψει αρχικά την τεχνοτροπία του ζωγράφου Antoine Watteau, 1684–1721. Σύμφωνα με το Dictionary.com οι fêtes galantes αναπαριστούν κομψά ντυμένα άτομα ή ομάδες να διασκεδάζουν φαινομενικά ανέμελα στην ύπαιθρο ή σε πάρκα.
(*Στη διάρκεια της Αντιβασιλείας υπό τον δούκα Φίλιππο της Ορλεάνης η Γαλλία βίωσε έκπτωση της πολιτικής, σοβαρή οικονομική κρίση και διπλωματικό τέλμα. Η χώρα βρέθηκε απομονωμένη στην Ευρώπη. Σημαντικό μέρος του αγροτικού πληθυσμού εξαθλιώθηκε, ενώ συνεχίζονταν οι ταραχές με τους Ουγενότους.)
3. Al-Ghazali, 1058 - 1111. Γνωστός επίσης με το εξελληνισμένο όνομα Αλγάζελ, ήταν Πέρσης θεολόγος, νομικός, φιλόσοφος και μυστικιστής.
Ευδία.
Ο επικούρειος, όταν προσήλωνε την προσοχή του στη φύση των θεών, ήταν εκτεθειμένος στις απορροές που εκπέμπει η προσωπικότητά τους: corpore sancto simulacra feruntur (Lucr. VI 76). Από μόνες τους αυτές, χωρίς δηλαδή τη βούληση των θεϊκών σωμάτων που τις εκπέμπουν, μπορούσαν να έχουν επάνω του ευεργετική επίδραση πολύ σημαντική και, όπως μπορούμε να υποθέσουμε, να τον κάνουν κάπως να μοιάσει με τη δική τους πέρα για πέρα μακάρια φύση.
Τας γουν βελτίονας απορροίας αυτών φασι τοις μετάσχουσι μεγάλων αγαθών παραιτίας γίγνεσθαι είναι η σχετική επικούρεια διατύπωση, όπως διασώζεται από τον Ευσέβιο, praep. evang. XV 5,9.
H. J. Rose, Ιστορία της Λατινικής Λογοτεχνίας, Κεφάλαιο Έκτο, Ο Λουκρήτιος και οι Νέοι Ποιητές, Σημείωση 9η, Σελ. 355.
εὐδία, ἡ (εὔδιος), 1. καλοκαιρία, αίθριος καιρός. 2. μεταφ., γαλήνη, ησυχία, αταραξία, ηρεμία.
#BloodMoon #tranquility #lucrez
Spectators watched the ‘Super Flower Moon’ rise behind the ancient temple of Poseidon in Greece pic.twitter.com/lLuIqsBTEc
— Reuters Asia (@ReutersAsia) May 16, 2022
Γιατί Οι Μεγάλοι Έρωτες Πεθαίνουν Γρήγορα.
Οι ανούσιες και τετριμμένες ανθρωποκεντρικές ερμηνείες για την κατάρρευση και την εξαΰλωση των αισθημάτων είναι γνωστές και ανιαρές. Περιγράφουν χωρίς να εξηγούν. Περιγράφουν απλοϊκά. Απλοϊκά σημαίνει ότι αναλύουν επιπόλαια και επιφανειακά με βάση αβέβαιες εντυπώσεις ασταθή αισθήματα. Και επίσης εξηγούν πρωτόγονα και κυρίως φολκλορικά. Φολκλορικά σημαίνει ότι παίρνουν τις συνέπειες για αιτίες και τα φαινόμενα για πραγματικότητα.
Και κάπως έτσι καταλήγουμε σε δακρύβρεχτες, ειλικρινείς αλλά και αφελείς διαμαρτυρίες με λεκτικές κορώνες για προδοσίες, εγωκεντρισμό, θυσίες που δεν αναγνωρίστηκαν και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Από την άλλη μεριά, αν επιτέλους ωριμάσουμε και αποδεχτούμε την πραγματική φύση* μας και όχι την ιδέα που έχουμε για αυτήν, τότε όλα αποκαλύπτονται σ’ ένα νέο φως με εντελώς διαφορετικές διαστάσεις. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας προσέγγισης θα ήταν τουλάχιστον η συναισθηματική αποφόρτιση και η απαλλαγή από ουσιαστικά ανύπαρκτες και όμως ψυχοφθόρες ενοχές.
Και όπως το θέτει ο Σέργουντ Άντερσον: Άνθρωποι πολύ άξιοι - που τα καταφέρνουν στη ζωή - ισχυρίζονται πως δεν πιστεύουν σ' αυτόν καθόλου. Οι συγγραφείς που πιστεύουν στον έρωτα, που κύριο θέμα τους έχουν τον έρωτα, είναι πάντα, κατά κάποιο περίεργο τρόπο, ανόητοι άνθρωποι. Τα κάνουν θάλασσα προσπαθώντας να γράψουν για τον έρωτα. Κανένας έξυπνος άνθρωπος δεν θέλει έναν έρωτα σαν κι αυτόν. Ίσως να είναι καλός για κάποιες αραχνιασμένες γεροντοκόρες ή κουρασμένες δακτυλογράφους, που διαβάζουν ρομάντσα στον ηλεκτρικό γυρνώντας απ' τη δουλειά τα βράδια. Είναι το είδος του θέματος που δεν πρέπει να ξεπεράσει τα πλαίσια ενός φτηνού βιβλίου. Όμως αν προσπαθήσεις να το κάνεις πραγματικότητα, τι φρίκη1.
Αν στη θέση ενός Άστρου βάλουμε τον Έρωτα και αντικαταστήσουμε τα Συναισθήματα με τα Πυρηνικά του Καύσιμα τότε η Σύγχρονη Φυσική μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά και αξιόπιστα το συχνό και διαδεδομένο φαινόμενο των Μεγάλων Ερώτων που Πεθαίνουν Γρήγορα και Εκτυφλωτικά.
Όπως είναι γνωστό, όσο περισσότερα καύσιμα έχει ένα άστρο τόσο ταχύτερα εξαντλούνται. Όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα ενός άστρου τόσο μεγαλύτερη πρέπει να γίνει η θερμοκρασία για να εξισορροπηθεί η βαρυτική έλξη. Όσο μεγαλύτερη γίνεται η θερμοκρασία τόσο ταχύτερα καταναλώνονται τα καύσιμά του2.
Ξέρω ότι αυτά μπορεί κάποιους, πιθανόν τους περισσότερους, να τους εξοργίζουν ή απλώς να τους ξενερώνουν. Ξέρω όμως και κάποιους άλλους, ας είναι και λίγοι, ότι αυτά θα τους ανακουφίσουν. Είναι εκείνοι, που όπως και εγώ, πάντα θα προτιμούν την πικρή, ας είναι και δυσβάσταχτη, αλήθεια από τα γλυκά, αλλά και υπνωτιστικά ψέματα.
* Η Πραγματική Φύση Μας είναι το αναμφισβήτητο γεγονός ότι είμαστε ένα άθροισμα ενεργειακά φορτισμένων σωματιδίων σε προσωρινή τάξη. Το είδος των σωματιδίων και η ποιότητα των συνδέσεών τους αποτελούν τη βάση και την ουσία αυτού που λέμε ιδιοσυγκρασία από την οποία προκύπτουν ο χαρακτήρας και η συνείδηση μας.
Παραπομπές:
1. Sherwood Anderson, Μαύρο Γέλιο, Σελ. 165. Και ο Διονύσιος Λογγίνος στο περίφημο δοκίμιό του Περί ύψους τον 1ο π. Χ. αιώνα, που θεωρείται κλασικό για την επίτευξη ενός ποιοτικά υψηλού λογοτεχνικού αποτελέσματος, κατάσσει τον έρωτα στα ευτελούς αξίας συγγραφικά θέματα.
#love #feelings #emotional #physics
In May.
Yes, I will spend the livelong day
With Nature in this month of May;
And sit beneath the trees, and share
My bread with birds whose homes are there;
While cows lie down to eat, and sheep
Stand to their necks in grass so deep;
While birds do sing with all their might,
As though they felt the earth in flight.
This is the hour I dreamed of, when
I sat surrounded by poor men;
And thought of how the Arab sat
Alone at evening, gazing at
The stars that bubbled in clear skies;
And of young dreamers, when their eyes
Enjoyed methought a precious boon
In the adventures of the Moon
Whose light, behind the Clouds' dark bars,
Searched for her stolen flocks of stars.
When I, hemmed in by wrecks of men,
Thought of some lonely cottage then
Full of sweet books; and miles of sea,
With passing ships, in front of me;
And having, on the other hand,
A flowery, green, bird-singing land*.
Τότε που οι αγελάδες θα ξαπλώνουν για να φάνε, τα πρόβατα θα χώνουν το λαιμό τους βαθιά στο γρασίδι και τα πουλιά θα κελαηδούν με όλη τους τη δύναμη σαν να νιώθουν τη γη να πετάει.
Αυτή είναι η ώρα που ονειρευόμουν, όταν κάθισα περιτριγυρισμένος από φτωχούς άντρες. Και σκέφτηκα πώς έκατσε ο Άραβας μόνος το βράδυ, κοιτάζοντας τ’ αστέρια που τρεμόπαιζαν στον καθαρό ουρανό.
Σκέφτηκα τους ονειροπόλους νέους, όταν τα μάτια τους απόλαυσαν ένα πολύτιμο δώρο στις περιπέτειες της Σελήνης, που με το φως της φυλακισμένο πίσω από τα σκοτεινά κάγκελα της Συννεφιάς, έψαχνε για τα κλεμμένα κοπάδια των αστεριών της.
Όταν εγώ, τριγυρισμένος από ανθρώπινα συντρίμμια, φαντάστηκα ένα μοναχικό εξοχικό σπιτάκι γεμάτο με αξιαγάπητα βιβλία και μίλια θάλασσα με πλοία* που περνούν από μπροστά μου, έχοντας δίπλα μια ολάνθιστη, καταπράσινη γη γεμάτη κελαηδισμούς.
(*Εδώ που ζω δεν περνάνε πλοία. Περνάνε αεροπλάνα. Ο ανεπαίσθητος κυματιστός αντίλαλός τους στη σιγαλιά της νύχτας είναι από τους πιο κατευναστικούς ήχους. Τα φώτα τους που παιχνιδίζουν με τ’ άστρα προσκαλούν σε αιθέρια ονειροπόληση.)