Μπορεί στην εποχή του Karl Marx (1818-1883) το όπιο του λαού να ήταν η θρησκεία. Στο μεταξύ η πολιτική επιστήμη, αν δεχτούμε ότι υπάρχει τέτοια, προόδευσε. Το σύγχρονο υπνωτικό στη φαρέτρα των κατεστημένων μηχανισμών είναι οι εκλογές. Από το συγκεκριμένο υπερόπλο δεν λείπει μάλιστα ούτε η μεταφυσική διάσταση. Εσύ μπορεί να ψηφίζεις ότι θέλεις. Τις περισσότερες φορές και κυρίως σε θεμελιώδη ερωτήματα με κάποια (δήθεν) ακατάληπτη άνωθεν επέμβαση η επιλογή σου στηρίζει το κεντρικό και ανομολόγητο σχέδιο των ηγέτιδων ομάδων.
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί.
Όσα ακολουθούν θα μπορούσαν να συνοψιστούν στον αφορισμό του Λούντβιχ Βιτγκενστάιν τα όρια του λόγου μου είναι τα όρια του κόσμου μου1. Η αφορμή για το κείμενο υπήρξε η παρέμβαση κάποιων πανεπιστημιακών για την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, τα οποία ορισμένοι θεωρούν κάτι χειρότερο από νεκρή γλώσσα. Για όσους γνωρίζουν έστω και επιφανειακά την ελληνική πραγματικότητα αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Η αυτοαποκαλούμενη διανόηση του τόπου στο μεγαλύτερο μέρος της υπήρξε διαχρονικά έρεισμα της κατεστημένης αντίδρασης και υπηρέτησε αδιάλειπτα τον ενδοτισμό και την ειλωτεία προς ίδιον όφελος.
Στον απόηχο των Panama Papers, των WikiLeaks και της Αξιολόγησης κάποιοι σχεδιάζουν και μια άλλη, και μάλιστα χειρότερη Κόλαση τόσο για τους (νεο)αντιδραστικούς, όσο και για τους (ψευτο)προοδευτικούς φιλελέδες. Ο Victor Everhardt είναι ένας από αυτούς. Ο 47χρονος δικηγόρος και αντιδήμαρχος της τέταρτης μεγαλύτερης πόλης της Ολλανδίας, της Ουτρέχτης, εισηγείται τη μηνιαία καταβολή ενός μισθού 1.200 ευρώ σε κάθε άεργο και απράγμονα πολίτη. Το συγκεκριμένο είδος πληρωμής, σε αντίθεση με τα συνήθη επιδόματα ανεργίας και τις διάφορες κοινωνικές παροχές, δεν θα εξαρτάται από προϋποθέσεις, ούτε και θα υπόκειται σε υπηρεσιακούς ελέγχους.
Όταν μετά από είκοσι χρόνια οι ίδιοι πολιτικοί, με άλλα ονόματα, θα επιλύουν τα ίδια προβλήματα στους ίδιους τόπους, η τεχνολογία θα έχει πραγματοποιήσει ένα ακόμη τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα: θα έχει μεταφέρει τη ματαιοδοξία, το φθόνο και την αρπακτικότητά μας στον Άρη. Θα έχει μεταφέρει και την περιέργειά μας. Ας επιχειρήσουμε μια φανταστική απόδραση ως περίεργοι.
Για όσους πιστεύουν στις συμπτώσεις τα παρακάτω μπορεί να είναι ασύνδετα και να μη σημαίνουν τίποτε. Οι υπόλοιποι, που ίσως ψυχανεμίζονται κάποιες αλληλουχίες, καλά θα κάνουν τουλάχιστον να ανησυχούν. Πριν συνεχίσω όμως μια εξήγηση για τον τίτλο. Η γερμανική έκφραση Jedem das Seine μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά με τη φράση στον καθένα ότι του αξίζει.
Η πρόσφατη επιτυχία του Max Planck Institut στον τομέα της Φυσικής Πλάσματος αποτελεί ένα ορόσημο στο χώρο της τεχνολογίας παραγωγής ενέργειας. Το συγκεκριμένο επιστημονικό επίτευγμα αποκαλύπτει επίσης έναν απο τους λόγους που οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να βρίσκονται ανάμεσα στους κυρίαρχους λαούς. Για τις ηγέτιδες, κυρίως πολιτικές, ομάδες της χώρας μας, που πάντα δημαγωγικά, είτε πιθηκίζουν, είτε ξορκίζουν τη Γερμανία, θα μπορούσε να είναι ένα μάθημα για το τι συνιστά την πρόοδο και πως επιτυγχάνεται αυτή.
Μια απάντηση στις πρακτικές της καταστροφής και στις επαγγελίες του μίσους.
Έχοντας φτάσει στο σημείο που προφήτευε ο μηδενισμός του Friedrich Nietzsche (1844- 1900): το καλό, ακριβώς, έχει την ανάγκη να δικιολογηθεί, ετοιμαζόμαστε για το επόμενο βήμα: για λόγους ηθικής θα σταματήσουμε μια μέρα να κάνουμε το καλό1. Η άκρατη αλαζονεία και η απότοκός της αδυναμία για συναίσθηση, κυρίαρχα γνωρίσματα στη λειτουργία των αγγέλων του θανάτου, αναιρούν το πρωταρχικό θεμέλιο κάθε συνύπαρξης, δηλαδή την πίστη. Την κάθε πίστη, με πρώτη αυτήν στην ίδια τη ζωή και στην αξία της. Οι αφιονισμένοι2 οπαδοί εκτελούν το δολοφονικό έργο της καταστροφής με αυταπάρνηση: αν κάποιος θέλει να γίνει δημιουργός, πρέπει να γίνει πρώτα εξολοθρευτής, για να κτιστεί ένα ιερό, πρέπει να γκρεμίσουμε ένα άλλο, έτσι είναι ο νόμος. Με θλιβερή, όσο και τετριμμένη σκληρότητα συνεχίζει ο μηδενιστής φιλόσοφος το παραλήρημά του. Την επιχειρηματολογία του θα τη ζήλευε κάθε απολογητής του εκδικητικού μισανθρωπισμού και της τυφλής βίας. Αν και μέχρι σήμερα δεν κατέστη γνωστός ο βαθμός επίδρασης του μηδενισμού στους επιτελείς του ISIS, οι ενέργειές τους ακολουθούν με ακρίβεια τις αρχές του συγκεκριμένου τρόπου σκέψης.
Σε πείσμα μιας μερίδας φθονερών σοφολογιότατων ευνούχων η Ευρωπαϊκή Ιδέα φαίνεται να επικρατεί για άλλη μια φορά πάνω στους εσχατολογικούς πόθους των φασιστοειδών απολήξεων των δύο πολιτικών άκρων. Αν και με αδικαιολόγητη καθυστέρηση, η Ηγεσία της Ένωσης αναγνώρισε στο οξύ προσφυγικό ζήτημα, που δημιούργησαν και ενισχύουν τα αυταρχικά ινδάλματα των προαναφερθέντων, μια ακόμη δοκιμασία που όχι μόνο ταράζει τα σχετικά ήρεμα νερά στην ευρωπαϊκή επιφάνεια, αλλά απειλεί τους θεμελιακούς δεσμούς του κοινού οικοδομήματος.
Ο ιπποτισμός μιας μερίδας αριστερών προστατών του λαού επιβεβαιώνει τη γνωστή σουρεαλιστική άποψη ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη. Προσωπικά και με τα μέχρι τώρα δεδομένα διαπιστώνω στους αντιστασιακούς του ένδοξου όχι και της περήφανης δραχμής την τέλεια ταύτιση με τον θρυλικό Δον Κιχότη του Μιγκέλ ντε Θερβάντες1.
Έχοντας πλήξει από τους μηρυκασμούς της πανσπερμίας των τετριμμένων εσχατολογικών ‘σεναρίων’ μιας πλειάδας γραφικών σχολιαστών, θέλοντας ωστόσο να συμβάλλω στη γενικότερη συζήτηση με αφορμή τις ‘αγωνιώδεις’ διαπραγματεύσεις και από μια άλλη οπτική παραθέτω έναν σχετικά άγνωστο διδακτικό μύθο της Ανατολής με ήρωα το Νασρεντίν Χότζα.