τέτλαθι δή, κραδίη· καὶ κύντερον ἄλλο ποτ᾽ ἔτλης

(Καρδιά μου, κράτα! Κράτησες άλλοτε και πιο σκυλίσιο πόνο)

Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, υ 18.

Σε μια προηγούμενη δημοσίευση (Ακολασία και Ακόλαστοι, 19 Φεβρουαρίου 2021) είχα αναφερθεί στις έννοιες σκυλάς, σκυλάδικο, τις οποίες διαχώριζα από την έννοια κωλάδικο. Και επειδή οι δύο αυτές έννοιες συγχέονται και τείνουν να θεωρούνται συνώνυμες, μια παρουσίαση των διαφορών τους κρίνεται ως χρήσιμη.

Οι στοιχειωδώς ενημερωμένοι επισκέπτες της σελίδας θα διακρίνουν πίσω από την κατηγοριοποίηση και τους συμβολισμούς τις προβολές και τις συνάφειες με την σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Και εννοείται ότι σε μια τέτοια περιγραφή δεν μπορώ παρά να μνημονεύσω τον κατά τη γνώμη μου σπουδαιότερο λαογράφο – ανατόμο της ελληνικής περίπτωσης· τον αείμνηστο Ηλία Πετρόπουλο:

Η λέξη σκυλάδικο βγαίνει από τη λέξη σκύλος. Η λέξη σκύλος υποδηλώνει τον σκληρό μάγκα, τον αμετανόητο, τον αδάμαστο, αυτόν που τη βγαίνει σπαρτιάτικα. Η λέξη σκύλος είναι αρχαιότερη από τη λέξη σκυλάδικο. Μετά τη λέξη σκυλάδικο λανσαρίστηκε η λέξη κωλάδικο.

Επιτέλους μπαίνει ένα τέλος στο αγχωτικό δίλημμα για τις γεμιστές πιπεριές: με κιμά ή χωρίς κιμά. Η πρόταση του περιβόητου Τούρκου σεφ Burak Özdemir δίνει την οριστική απάντηση: γεμιστές πιπεριές με ψητό αρνί. (video) Οι Καλύτερες Γεμιστές Ever! Ένας πρωτοποριακός συνδυασμός για δύο από τις δημοφιλέστερες συνταγές.

Η προνοητικότητα μάλιστα της παρασκευής του φαγητού από τον Burak Özdemir εξασφαλίζει και το προκαταβολικό κάψιμο των θερμίδων του προκλητικά - στα όρια της διαστροφής - πλούσιου γεύματος. Η σούβλα γυρίζει με τη χρήση στατικού ποδήλατου. Και το ποδήλατο - στατικό ή όχι - καίει πολλές θερμίδες. Εκτός όμως από την προαπαιτούμενη φυσική άσκηση, η γαστριμαργική πανδαισία δοκιμάζει και την εγκράτειά μας: δόσις ολίγη τε φίλη τε. (Οδύσσεια ξ’ 57)

Η μαγειρική κυρίες και κύριοι δεν έχει αδιέξοδα και δείχνει το δρόμο. Κάποιοι επιμένουν στην (ανύπαρκτη) διπλωματία των λαών. Εμείς ας εφαρμόσουμε τον (υπαρκτό) διατροφικό διεθνισμό. 

Δυσκολίες, κρίσεις και πανδημίες θα υπάρχουν πάντα. Οι σύντομες καθημερινές απολαύσεις δημιουργούν την απαραίτητη απόσταση και την ευεξία και προσθέτουν στην καρτερικότητα που απαιτείται για να τις αντιμετωπίσουμε. Ένας νοήμων άνθρωπος, δηλαδή ένας άνθρωπος συμφιλιωμένος με την αναπάντεχη φύση της ζωής, γνωρίζει και μπορεί να τα εφαρμόζει αυτά, κρατώντας τα αναγκαία μέτρα. Οι λέξεις μέτρο και μοίρα είναι συγγενικές. Στο τέλος όλα καταλήγουν σε μια αδιάκοπη άσκηση αυτογνωσίας. 

Είσαι ιδιοκτήτης μιας από τις αποθήκες δηλητηρίου. Πρέπει να φοβάσαι… Η εφημερίδα αντί να είναι ιερατείο, έχει γίνει ένα μέσο για τα κόμματα, μέσο, εμπορευματοποιήθηκε και σαν όλα τα εμπόρια δεν έχει ούτε πίστη, ούτε νόμο… Όλες οι εφημερίδες είναι μαγαζιά τα οποία πουλάνε στο λαό λόγια σ’ ό,τι χρώμα τους αρέσει. Αν υπήρχε μια εφημερίδα καμπούρηδων θα αποδείκνυε πρωί και βράδυ την ομορφιά, την καλοσύνη, την ανάγκη των καμπούρηδων. Μια εφημερίδα δεν υπάρχει πια για να φωτίσει, αλλά για να κολακέψει γνώμες. Έτσι, όλες οι εφημερίδες θα είναι σε δεδομένο χρόνο αισχρές, υποκριτικές, βρώμικες, ψευδείς, δολοφονικές. Θα σκοτώνουν τις ιδέες, τα συστήματα, τους ανθρώπους και θα ευημερούν απ’ αυτό. Θα έχουν το κέρδος των λογικών όντων: το κακό θα γίνεται χωρίς να είναι κανένας ένοχος…θα είμαστε όλοι αθώοι και θα μπορούμε να πλένουμε τα χέρια μας από κάθε βρωμιά. Ο Ναπολέων έδωσε την εξήγηση αυτού του ηθικού ή ανήθικου, όπως σας αρέσει, φαινομένου, μέσα σε μια υπέροχη φράση που του την υπαγόρευσε η θητεία του στη Συνέλευση: Τα συλλογικά εγκλήματα δεν αφορούν κανέναν. Η εφημερίδα μπορεί να έχει την πιο ωμή συμπεριφορά. Κανείς ξεχωριστά δεν τη θεωρεί βρώμικη…

Αυτό που παρουσιάζεται στο video που έχει επισυναφθεί μπορεί να ενδιαφέρει λίγους· αφορά όμως πολλούς. Όσοι ανησυχούσαν αόριστα, τώρα μπορούν να τρομάζουν άφοβα. Επειδή όμως στα θέματα της σύγχρονης τεχνολογίας είμαστε υπανάπτυκτοι, τουλάχιστον ας μην θεωρηθούμε και πολιτισμικά ανιστόρητοι. Οι Αμερικανοί μπορούν δικαιολογημένα να υπερηφανεύονται και να επιδεικνύουν τα επιτεύγματα της Boston Dynamics - κι αυτά είναι όσα (μάλλον) επιτρέπεται να εκτεθούν. Εμείς μπορούμε να αναπολούμε τις ολόχρυσες θεραπαινίδες, σαν ζωντανά κορίτσια του Ομήρου. Δεν μπορώ να πω να περηφανευόμαστε. Γιατί; Απλά κοιτάξτε γύρω σας. Και αναλογιστείτε κι εσείς, όπως κι εγώ, τι κάναμε για να είμαστε και περήφανοι. Κάποιοι αιθεροβάμονες προγονόπληκτοι επιμένουν ακόμη ότι οι Έλληνες θα πρέπει να διδάσκουν πολιτισμό. Οι καμένες Μυκήνες, η πλημμυρισμένη Ακρόπολη και το επιδεικτικό όργιο των εμβολιασμών της εκατοντάδας και πλέον (128) των κυβερνητικών στελεχών και των συμβίων τους είναι από μόνα τους αρκετά για να τρέψουν σε φυγή οποιοδήποτε ορθοβαδιστικό ανθρωποειδές. Αλλά ας αφήσουμε αυτά τα τετριμμένα και γνωστά ενοχλητικά κι ας χαθούμε για λίγο στη μαγεία των στίχων του Ομήρου, κρατώντας την απορία για το τι είχε υπόψη του όταν περί το 750 π.Χ. έγραφε τα πρακάτω:    

Η αυταπάτη δεν είναι δυνατή. Οι ορίζοντες δεν υπόσχονται τίποτα. Ο θυμός κι η ανημποριά που προκαλούνται κάποιες φορές από την έκπληξη και το δέος δημιουργούν τόσο πόνο και αμηχανία, ώστε τουλάχιστον προσωρινά να μην μπορείς όχι να αντιδράσεις, αλλά ούτε καν να φωνάξεις. Νομίζω ότι σ' αυτό το παροδικό φαινόμενο οφείλεται η επιβίωση αυτής της κυβέρνησης. Επαναλαμβάνω τους προσδιορισμούς προσωρινά και παροδικό και το περιορίζω στο συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό. (Η παροδικότητα βέβαια της οθωμανικής κυριαρχίας διάρκεσε τουλάχιστον τετρακόσια χρόνια. Η δικτατορία όμως μόνο εφτά.)   

Αφού έκαψαν τις Μυκήνες το καλοκαίρι, πλημμύρισαν την Ακρόπολη το χειμώνα. Κατάφεραν δηλαδή να πλημμυρίσουν την κορυφή ενός λόφου. Η λέξη λαῖλαψ, -ᾰπος, ἡ (από το επιτατικό λα-, λαι-)· θύελλα, μανιασμένη καταιγίδα, τυφώνας, ανεμοστρόβιλος, σε Όμηρ.(LIDDELL & SCOTT. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας) εννοείται κυριολεκτικά από κάθε άποψη.

Δείτε ένα σύντομο σχετικό video: