Η Μηχανή του Ήλιου
Η πρόσφατη επιτυχία του Max Planck Institut στον τομέα της Φυσικής Πλάσματος αποτελεί ένα ορόσημο στο χώρο της τεχνολογίας παραγωγής ενέργειας. Το συγκεκριμένο επιστημονικό επίτευγμα αποκαλύπτει επίσης έναν απο τους λόγους που οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να βρίσκονται ανάμεσα στους κυρίαρχους λαούς. Για τις ηγέτιδες, κυρίως πολιτικές, ομάδες της χώρας μας, που πάντα δημαγωγικά, είτε πιθηκίζουν, είτε ξορκίζουν τη Γερμανία, θα μπορούσε να είναι ένα μάθημα για το τι συνιστά την πρόοδο και πως επιτυγχάνεται αυτή.
Μηδενισμός, ISIS, Ευρώπη
Μια απάντηση στις πρακτικές της καταστροφής και στις επαγγελίες του μίσους.
Έχοντας φτάσει στο σημείο που προφήτευε ο μηδενισμός του Friedrich Nietzsche (1844- 1900): το καλό, ακριβώς, έχει την ανάγκη να δικιολογηθεί, ετοιμαζόμαστε για το επόμενο βήμα: για λόγους ηθικής θα σταματήσουμε μια μέρα να κάνουμε το καλό1. Η άκρατη αλαζονεία και η απότοκός της αδυναμία για συναίσθηση, κυρίαρχα γνωρίσματα στη λειτουργία των αγγέλων του θανάτου, αναιρούν το πρωταρχικό θεμέλιο κάθε συνύπαρξης, δηλαδή την πίστη. Την κάθε πίστη, με πρώτη αυτήν στην ίδια τη ζωή και στην αξία της. Οι αφιονισμένοι2 οπαδοί εκτελούν το δολοφονικό έργο της καταστροφής με αυταπάρνηση: αν κάποιος θέλει να γίνει δημιουργός, πρέπει να γίνει πρώτα εξολοθρευτής, για να κτιστεί ένα ιερό, πρέπει να γκρεμίσουμε ένα άλλο, έτσι είναι ο νόμος. Με θλιβερή, όσο και τετριμμένη σκληρότητα συνεχίζει ο μηδενιστής φιλόσοφος το παραλήρημά του. Την επιχειρηματολογία του θα τη ζήλευε κάθε απολογητής του εκδικητικού μισανθρωπισμού και της τυφλής βίας. Αν και μέχρι σήμερα δεν κατέστη γνωστός ο βαθμός επίδρασης του μηδενισμού στους επιτελείς του ISIS, οι ενέργειές τους ακολουθούν με ακρίβεια τις αρχές του συγκεκριμένου τρόπου σκέψης.
Οι άθλιοι
Σε πείσμα μιας μερίδας φθονερών σοφολογιότατων ευνούχων η Ευρωπαϊκή Ιδέα φαίνεται να επικρατεί για άλλη μια φορά πάνω στους εσχατολογικούς πόθους των φασιστοειδών απολήξεων των δύο πολιτικών άκρων. Αν και με αδικαιολόγητη καθυστέρηση, η Ηγεσία της Ένωσης αναγνώρισε στο οξύ προσφυγικό ζήτημα, που δημιούργησαν και ενισχύουν τα αυταρχικά ινδάλματα των προαναφερθέντων, μια ακόμη δοκιμασία που όχι μόνο ταράζει τα σχετικά ήρεμα νερά στην ευρωπαϊκή επιφάνεια, αλλά απειλεί τους θεμελιακούς δεσμούς του κοινού οικοδομήματος.
Αριστερός Δονκιχοτισμός
Ο ιπποτισμός μιας μερίδας αριστερών προστατών του λαού επιβεβαιώνει τη γνωστή σουρεαλιστική άποψη ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη. Προσωπικά και με τα μέχρι τώρα δεδομένα διαπιστώνω στους αντιστασιακούς του ένδοξου όχι και της περήφανης δραχμής την τέλεια ταύτιση με τον θρυλικό Δον Κιχότη του Μιγκέλ ντε Θερβάντες1.
Nasreddin Hoca vs Emir Timur
Έχοντας πλήξει από τους μηρυκασμούς της πανσπερμίας των τετριμμένων εσχατολογικών ‘σεναρίων’ μιας πλειάδας γραφικών σχολιαστών, θέλοντας ωστόσο να συμβάλλω στη γενικότερη συζήτηση με αφορμή τις ‘αγωνιώδεις’ διαπραγματεύσεις και από μια άλλη οπτική παραθέτω έναν σχετικά άγνωστο διδακτικό μύθο της Ανατολής με ήρωα το Νασρεντίν Χότζα.
(American)Snipe(r)
Τώρα έγινα ο Θάνατος. Ο Καταστροφέας των Κόσμων.
Μπαγκαβάτ-Γκίτα, Ιερό Ινδουιστικό Έπος
Το αγγλικό ρήμα snipe σημαίνει δύο πράγματα: το χτύπημα υπό κάλυψη και απόσταση ή τη δυσάρεστη και ανεπιθύμητη κριτική. Στο κείμενο που ακολουθεί θα υποστηρίξω την πρώτη έννοια χρησιμοποιώντας τη δεύτερη.Με αφορμή την υπόθεση του τελευταίου κινηματογραφικού έργου (American Sniper) του ακμαίου 84-χρόνου Clint Eastwood, παραθέτω κάποιους τρόπους αντιμετώπισης της βίας στην ασύμμετρη εκδοχή της.
Banal vs Kitsch. Μια ιστορία της Ανατολής και μια Προσωπογραφία.
Η σουρεαλιστική οπερέτα της και καλά σύγκρουσης ‘δύο κόσμων' κορυφώνεται και εκφυλίζεται σε μια φανφαρονική αντιπαράθεση κυρίως ανάμεσα στην τετριμμένη συντηρητική κοινοτυπία της κινδυνολογίας (banal) και στο φτηνιάρικο προοδευτικό νταηλίκι (kitsch), που πλασάρονται ως πολιτικές προτάσεις. Εξυπακούεται ότι και οι δύο προσεγγίσεις εκπηγάζουν από την ίδια χυδαία κυνική, όσο και βαθιά ριζωμένη λαϊκίστικη αντίληψη των ανεκδιήγητων πραιτοριανών του δήθεν πολιτικού σχεδιασμού ότι ο κόσμος τέτοια θέλει και τόσα καταλαβαίνει.
Βραβείο Nobel Φυσικής 2014 – In Publica Commoda
Υποθέτω ότι συμφωνούμε άπαντες στο ότι ο πολιτισμός, ακόμη και στη νεοελληνική εκδοχή του, δεν εξαντλείται στα επιτηδευμένα αναμασήματα τετριμμένων θεωριών, αν και ορισμένοι κατ΄ επίφαση διανοητές έχτισαν και χτίζουν καριέρες με τέτοιου είδους αερολογίες. Αφορμή για το σχόλιο αυτό στάθηκε η φετινή αναγνώριση και απονομή του εν λόγω βραβείου στο Γερμανό Φυσικό Stefan Hell, Διευθυντή του Ιδρύματος Max Planck Βιοφυσικής Χημείας του Πανεπιστημίου Goettingen της Γερμανίας. Ωστόσο ακόμη και οι κριτές της Σουηδικής Ακαδημίας δεν απέφυγαν λάθη και παγίδες, τιμώντας ‘απατεώνες’ ψευδοεπιστημών, όπως τα ‘οικονομικά’.
Ξενέρωτος Κόσμος
Εκτός από τη δυστυχία και την εξαθλίωση, τον έρωτα και την αγάπη, υπάρχει και η πλήξη, που με ένα τεράστιο χασμουρητό απειλεί να μας καταπιεί, αναφέρει κάπου στα Άνθη του Κακού ο Charles Baudelaire, 1821 - 1867. Ας αχοληθούμε έστω συνοπτικά με τα fetish, το υπερβατικό και τους άθεους θρησκευόμενους, την πνευματικότητα και το μυστήριο.
Homo digitalis - Η ψηφιακή μετάλλαξη του πολίτη σε πολιτικό
Η άποψη ότι οι πολιτικοί ζουν σ΄ ένα δικό τους ‘κόσμο’ ακούγεται συχνά, λέγεται για να τους θίξει και είναι σωστή. Όχι όμως δεν πιάνει, αλλά κάποιοι το διασκεδάζουν κιόλας, ‘είμαστε εκεί, αλλά έχουμε βρεί και αρκετούς γνωστούς’ λένε. Η αλήθεια είναι ότι κι αυτό είναι σωστό, αν και όχι αναγκαστικά ευχάριστο, επειδή στους ‘αρκετούς γνωστούς’ αυτού του ‘κόσμου’, ή έστω σε μία εκδοχή του, ανήκουμε κι εμείς διευρύνοντας τον ραγδαία. Και δεν είναι ευχάριστο, αφού η σχέση του πλαστού αυτού κόσμου με ότι εμείς οι κανονικοί άνθρωποι καταλαβαίνουμε ως πραγματικότητα είναι φαινομενική. Γι αυτό αγανακτούμε πιστεύοντας ότι μιλάμε εις ώτα μη ακουόντων κι αυτοί απορούν που δεν εκτιμούμε το πλούσιο έργο τους.