Οδηγούμαστε όχι μόνο στη χρεοκοπία,

αλλά και σε μια σκληρή ημιφασιστική λύση με τεράστια πτώση του βιοτικού επιπέδου και μαζική ανεργία.

Απόσπασμα Προκήρυξης της 17 Νοέμβρη, 1986.

Η περίοδος του πυκνού πολιτικού χρόνου με τις διαδοχικές εκλογές κορυφώνονταν στις 3 Ιουλίου 1989 και οδηγούσε στο σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας Φλωράκη-Κύρκου-Μητσοτάκη. Πριν και μετά από την εξέλιξη αυτή η επαναστατική-τρομοκρατική οργάνωση 17Ν έπαιρνε θέση.

Μετά την ψυχρή τεκμηρίωση ενός οξυδερκούς πολιτικού σκεπτικού που στηρίζονταν στην εμπεριστατωμένη ανάλυση των τότε κοινωνικών, οικονομικών και διπλωματικών συνθηκών τον Απρίλιο του 1986 κατέληγε σε συμπεράσματα που θα αποδεικνύονταν διορατικά: Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική χρεοκοπία και την καταστροφή. Στο μαρασμό, την εναπόθεση της τύχης της στις αγαθές προθέσεις των δυτικών τραπεζών, της ΕΟΚ, του ΔΝΤ. Οδηγούμαστε όχι μόνο στη χρεοκοπία, αλλά και σε μια σκληρή ημιφασιστική λύση με τεράστια πτώση του βιοτικού επιπέδου και μαζική ανεργία.

Η προκήρυξη είχε προκαλέσει τεράστια αίσθηση. Η απήχηση οφείλονταν στο ότι απαντούσε στην πείρα και το ένστικτο των πολιτών. Το κείμενο προσωποποιούσε και εξηγούσε το ρόλο των κεφαλαιοκρατών, των πολιτικών, των ανωτέρων κρατικών υπαλλήλων και των προβεβλημένων δημοσιογράφων.

Η πανδημία covid-19 μπορεί να έχει εκτροχιάσει τον κόσμο το 2020, αλλά μια πολύ πιο θανατηφόρα ασθένεια έχει διαμορφώσει την ανθρώπινη ιστορία για χιλιάδες χρόνια. Η ελονοσία νίκησε στρατούς, τροφοδότησε το εμπόριο σκλάβων και ξεκίνησε το σύγχρονο περιβαλλοντικό κίνημα.

Αφιερώστε ή μάλλον επενδύστε μερικά λεπτά και προσέξτε την άκρως ενδιαφέρουσα και επίκαιρη παρουσίαση που επιμελήθηκαν οι συντάκτες του κορυφαίου και με παγκόσμια απήχηση βρετανικού περιοδικού The Economist: (Σε αντίθεση με τα κείμενα της έντυπης έκδοσης η γλώσσα δεν είναι εξεζητημένη και υπάρχουν υπότιτλοι)

Αυτή υπήρξε η πραγματική αρχή της ένοπλης αντίστασης του ελληνικού λαού και της ηγεσίας του στην απρόκλητη φασιστική θηριωδία. Ο Χίτλερ δήλωνε χωρίς περιστροφές το θαυμασμό του και θεωρούσε σίγουρη την επιτυχία του αγώνα των Ελλήνων. Στην ελληνοαλβανική μεθόριο ο Άξονας είχε υποστεί τις πρώτες του ήττες. Την άνοιξη του 1941 ο Χίτλερ ομολογούσε τη βαθιά λύπη του που θα αναγκαζόταν να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, εναντίον της οποίας δεν είχε τίποτε και την οποία αναγνώριζε ως τη φωτοδότρα της Ευρώπης. Και φυσικά η αναγνώριση από έναν αντίπαλο που, όπως δήλωνε ο Στάλιν το Δεκέμβριο του 1943 στο περιοδικό Time, απαιτήθηκε η σύμπραξη σχεδόν όλου του κόσμου για να τον νικήσει, έχει τη δική της ιδιαίτερη αξία. Τα υπόλοιπα είναι πιο γνωστά. Όπως για παράδειγμα η διαρκής και ανάξια κακοποίηση της ιστορικής αλήθειας¹. Μιας αλήθειας που συνθλίβεται ανάμεσα στην ασύγγνωστη άγνοια των ειλικρινών, αλλά χειραγωγούμενων εθνικοφρόνων και στην εμπαθή διαστρέβλωσή της από τα προπαγανδιστικά φερέφωνα της διεθνιστικής εκδοχής της πάλαι ποτέ σοβιετικής ένωσης. 

Προσωπικά θεωρώ την ποιότητα του ψυχικού μετάλλου του καθενός και της καθεμιάς ευθέως ανάλογο του ρίγους που αισθάνεται, όταν ακούει τον εκφωνητή: 

Δείτε και ακούστε το σχετικό video

Η ιστορία δεν δείχνει έλεος¹.

Henry Kissinger

Από το 430 π.Χ. μέχρι και το 2020 μ.Χ. οι αρρώστιες επηρέασαν καταλυτικά τις παγκόσμιες εξελίξεις. Καταλυτικά σημαίνει την επιτάχυνση είτε της ανόδου είτε της πτώσης των μεγάλων δυνάμεων της κάθε εποχής.

Τα ιστορικά παραδείγματα, με κορυφαία την περίπτωση των ΗΠΑ, μπορούν να βοηθήσουν στη συνειδητοποίηση των επιπτώσεων της πανδημίας. Μπορούν επίσης να επιτρέψουν και προβολές στο μέλλον.

Αν υπάρχει κάτι στο οποίο να συμφωνεί σχεδόν το σύνολο όσων μελετούν την ιστορία, ασχέτως εποχής και σχολής σκέψης, είναι στο ότι το μέγεθος και οι επιδράσεις των γεγονότων μιας εποχής σπάνια ή ποτέ δεν αποκαλύπτονται στους συγχρόνους της. Εννοείται ότι αυτό το καθόλου εύκολο καθήκον αφορά πρωτίστως τις ηγεσίες. Το αποτέλεσμα της ελλιπούς αντίληψης είναι η μοιραία υποτίμηση των κινδύνων. Οι μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία υπήρξαν συνέπειες αρχικά περιορισμένης συνειδητοποίησης και στη συνέχεια λανθασμένων εκτιμήσεων. Κι όταν οι ήδη πολύπλοκες περιστάσεις επιβαρύνονται από απρόβλεπτα γεγονότα, οι τραγωδίες γίνονται αναπόφευκτες. Η μάστιγα του κορωνοϊού είναι ένα τέτοιο γεγονός.  

Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν.

(Δε γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν’ αγαπώ)

Σοφοκλέους Αντιγόνη. Στίχος 523.

Δεν υπάρχει χειρότερη τιμωρία, χειρότερη φρίκη από το να μεταμορφώνεις μια στιγμή σε αιωνιότητα και ν’ αποσπάς τον άνθρωπο από το χρόνο και την αδιάκοπη κίνησή του.

Οι μεγάλοι της Ιστορίας το ήξεραν αυτό. Προχωρούσαν. Περνούσαν στην επόμενη φάση της πραγματικότητας και της ζωής. Αυτό τους έκανε μεγάλους.

Ο Βενιζέλος είχε προτείνει τον Κεμάλ για το Νομπέλ ειρήνης το 1932. Ο Κεμάλ και ο Ινονού, που από το 1912 και μετά ταύτιζαν την Ελλάδα με τον Βενιζέλο, συμβουλεύονταν τον Έλληνα πολιτικό μέχρι το θάνατό του το 1936 για κάθε ελληνοτουρκικό ζήτημα κι αυτό άσχετα με το ποιος ασκούσε την πρωθυπουργία στην Ελλάδα.

Η ιστορία ούτε άρχισε, ούτε τελείωσε με τις βαρβαρότητες του Τοπάλ Οσμάν και του πρίγκηπα Ανδρέα. Σε μια αντιπαράθεση με τον Ιωάννη Μεταξά, που πρότεινε τη ημιουργία αυτόνομου καθεστώτος στη Σμύρνη και φιλική σύμπραξη με την Τουρκία, ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος,που το 1921-22 υπηρέτησε για σύντομο διάστημα ως αρχηγός ΓΕΣ, είχε αντιτείνει "Αυτοί μας σφάζουν". Ι.Μεταξάς:"Μας σφάζουν, εφ' όσον εθέσαμεν ως πρόγραμμά μας την κατάκτησιν των εν Μικρά Ασία. Αφ' ότου ηξεύρουν, ότι την φιλίαν μας δεν θα την έχουν ποτέ, ότι την έχθρα μας δεν την μεταβάλλει τίποτε, και συνεπώς τίποτε δεν έχουν να κερδίσουν από ημάς. Βέβαια αυτά δεν δικαιολογούν τα σφαγάς. Αλλά δεν σφάζομεν και ημείς;" Αθ. Εξαδάκτυλος: Σφάζομεν. Βέβαια, θέλομεν και πρέπει να τους εξοντώσωμεν. Ο Τούρκος δεν εννοεί αλλιώς. (Φάνη Κλεάνθη, Έτσι χάσαμε τη Μικρασία, Σελ. 167-168.)