Ε, λοιπόν, κι εγώ σου λέω, αγαπητέ μου, και άκουσέ με προσεκτικά: αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στα βάσανά μας, τα πανάρχαια δεινά μας, τα δικά σου, τα δικά μου και όλων μας, και τις σωτηρίες και τους λυτρωμούς τους ή ακόμα και όλες τις σωτηρίες και όλους τους λυτρωμούς του κόσμου, θα προτιμούσα χίλιες φορές να μας αφήσουν όλο τον πόνο και τη θλίψη και να κρατήσουν αυτοί για τον εαυτό τους τον αναμορφωμένο κόσμο τους εφόσον αυτός συνεπάγεται πάντοτε σφαγές, σταυροφορίες ή τζιχάντ ή γκούλαγκ ή πολέμους του Γώγ και του Μαγώγ¹.

Απόσπασμα από το βιβλίο Ιούδας, του σύγχρονου Ισραηλινού Συγγραφέα Amos Oz.

Παραπομπή:

Γώγ και Μαγώγ: Πρόσωπα, έθνη ή χώρες της Βίβλου, τα οποία προέρχονται από τη γενιά του Ιάφεθ, του γιού του Νώε, που συνδέονται με αποκαλυπτικές και εσχατολογικές προφητείες στα Προφητικά Βιβλία του Ιεζεκιήλ (38,39) και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (20:7-8).

Μα μες στις σκύλες, τους σκορπιούς, τα φίδια, τα τσακάλια,

τους πάνθηρες, τους πίθηκους, τους γύπες, τα θηρία,

που γρούζουν, σέρνονται, αλυχτούν κι ουρλιάζουν με μανία

μες στων παθών μας τ' άτιμο κλουβί, προβαίνει αγάλια,

θεριό πιο βρώμικο, κακό, την ασκημιά να δείξει!

Πλην σαν ευρέθηκε μέσα στο σκότος,

μέσα στης γης τα φοβερά τα βάθη,

συντροφευμένος μ’ Έλληνας αθέους,

κ’ είδε με δόξες και μεγάλα φώτα

να βγαίνουν άυλες μορφές εμπρός του,

φοβήθηκε για μια στιγμήν ο νέος,

Πως δεν αναγνωρίζομεν ότι το εθνικόν μέλλον το συντρίβομεν, καθ’ ην στιγμήν ερχόμεθα να ανακηρύξωμεν ότι εις τους κόλπους του Ελληνισμού δεν δύνανται να χωρήσουν παρά οι πρεσβεύοντες το Ορθόδοξον Ανατολικόν Δόγμα; Ποίος δεν γνωρίζει ότι, ταχέως ή βραδέως, πρόκειται να πληρωθώσι τα εθνικά μας όνειρα και εις την Ελλάδα του μέλλοντος πρόκειται να περιλαμβάνονται αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι πληθυσμοί;

β´

῾Σ τὸ μέτωπόν σου πάντοτε

ἄσβεστος λάμπει ἀστέρας,

ὦ Νίκη, συσσωρεύονται

τριγύρω σου ματαίως

νύκτες αἰώνων.

ιγ´

Ὦ Νίκη, διὰ τοὺς Ἕλληνας

στεφάνους πλέξε· ἀλλ᾿ ὄχι

῾σὰν κείνους ποὺ χαρίζεις

εἰς βασιλέα κενόδοξον

αἱματοπότην·

ιδ´

῾Σὰν κείνους ὄχι. Ἐπάνω τους

τὰ δάκρυα τῶν λαῶν

στάζουσι, καὶ μαραίνονται

ὀγλήγορα ὡς ἀπ᾿ ὄφιν

χόρτα καϊμένα.

Για την Άννα Κορακάκη και τον Προπονητή της.

Αποσπάσματα από την Όγδοη ᾨδὴ του Ζακυνθινού ποιητή και carbonaro Ανδρέα Κάλβου, 1792-1869. Η δικτατορία Ι Μεταξά είχε λογοκρίνει το έργο του, επιτρέποντας μόνο δύο από τις είκοσι Ωδές του να περιληφθούν στα σχολικά εγχειρίδια. Αυτές ήταν Ο Φιλόπατρις και Εις Ιερόν Λόχον. Ωστόσο και από αυτές είχαν αφαιρεθεί συνολικά 14 στροφές. (Μ Γ Μερακλή, Ανδρέα Κάλβου Ὠδαί 1-20. Βιβλιοπωλείον της Εστίας Ι. Δ. Κολλάρου & Σίας Α.Ε. 3η Ερμηνευτική Έκδοση, 1994. Σελ 37 & 51) Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οδυσσέας Ελύτης τον θαύμαζε. (᾿Εν λευκῷ, Ίκαρος, 1993, Σελ 45) Ο πινδαρικός Ανδρέας Κάλβος είναι εκείνος που συνέθεσε τον αφοριστικό και υπέρτερο στίχο: Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται, ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι· θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἐλευθερία. (ᾨδὴ Τετάρτη, Εἰς Σάμον, α΄)

Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιοι, πότε και για ποιους λόγους μας προσέφεραν δακρύβρεκτη ψυχική ανάταση.

Κάτω οι προπονητικές εγκαταστάσεις σκοποβολής στη Δράμα.