Για να ’σαι κυνηγός δε φτάνει να παγιδεύεις το θήραμα, συνέχισε. Ο κυνηγός που αξίζει τ’ όνομά του, δεν πιάνει το θήραμά του επειδή ξέρει να στήνει παγίδες ή επειδή ξέρει τις συνήθειες του θηράματός του, αλλά επειδή ο ίδιος δεν έχει στερεότυπες συνήθειες. Αυτό είναι το πλεονέκτημά του. Δεν είναι όπως τα ζώα που κυνηγάει, προσηλωμένος σε στερεότυπα σχήματα και προβλεπτές κινήσεις. Αντίθετα, είναι ελεύθερος, ρευστός, απρόβλεπτος στις ενέργειες του.

Με αφορμή την πρόσφατη εγγραφή του Ρεμπέτικου στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας από την UNESCO, ας θυμηθούμε τι υπήρξαν τα ρεμπέτικα τραγούδια σύμφωνα με τον ορισμό του αείμνηστου και, κατά τη γνώμη μου, αξεπέραστου λαογράφου Ηλία Πετρόπουλου:

Καλούνται ρεμπέτικα τραγούδια τα άσματα των πληγωμένων,

των απλών, αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος.

Η περιφρονημένη χωρίς ανταπόκριση αγάπη

και το τρισμέγιστον μαρτύριον του θαμένου εκουσίως έρωτος

από τα ρεμπέτικα τραγούδια εξόχως ανιστορήθησαν.

Οι ικανότητες μπορεί να σε ανεβάσουν ψηλά. Ψηλά όμως σε κρατάει ο χαρακτήρας. Χαρακτήρας είναι αυτά που κάνεις, όταν δεν σε βλέπουν.

Όσο η ελληνική κοινωνία δεν αποφασίζει να συμφωνήσει σε μια κοινή εκδοχή των γεγονότων που, καθορίζοντας το παρελθόν, διαμόρφωσαν την ιστορία της, δεν θα έχει καμία τύχη. Τύχη στο κοινωνικό γίγνεσθαι ονομάζεται η σύμπτωση προετοιμασίας και ευκαιρίας.

…η ιστορία

θα μπορούσε να ’ναι ένας κύκλος που κλείνει

στον εαυτό του,

ένα όνειρο, ένας εφιάλτης,

Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα σ’ ένα χορευτικό του Fred Astaire του 1936. Από ένα σημείο και ύστερα οι σκιές αυτονομούνται· δεν ακολουθούν τον χορευτή:

(Εξιστόρηση της πορείας προς τη δημιουργία και τη χρήση των ατομικών όπλων)

Όλοι κι άγιοι που φιλοσοφούσαν τιμημένοι,

έγιναν λεία του θανάτου.

Και η φωνή τους δεν ακούγεται πιά·

τα στόματά τους είναι μπουκωμένα με χώμα και σκόνη.

Omar Khayyam, 1048-1131.

Σύνοψη

Διεθνή ζητήματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κατήφεια και ανησυχίες θα παρουσιάζονται διαρκώς. Ένας λόγος όμως που έχει τη δυναμική να προκαλεί τρόμο παρουσιάζεται σπανιότερα. Και όταν αυτός προκύψει συνήθως χάνεται μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Ένας τέτοιος λόγος, ο σημαντικότερος τις μέρες αυτές, είναι η κρίση στη χερσόνησο της Κορέας.

Μετά από μια επιγραμματική παρουσίαση της σημερινής ψυχροπολεμικής έντασης, θα παρακολουθήσουμε την πορεία προς την κατασκευή της πρώτης Ατομικής Βόμβας.

Οι αυτό-καταγγελίες για τις μονοπωλιακές πρακτικές των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, υπό τον φόβο των κυρώσεων από το Γερμανική Δικαιοσύνη και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού καταδεικνύουν την ανάγκη ύπαρξης ανεξάρτητων κρατικών μηχανισμών. Μηχανισμών, που σε κρίσιμες στιγμές, θα έχουν το κύρος και την ισχύ να μπορούν να παρέμβουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, στο οποίο εννοείται ότι συμπεριλαμβάνονται και οι ίδιες οι επιχειρήσεις. Στη συνάντηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον εφετινό Ιούνιο η Καγκελάριος A Merkel προφήτευε δυσοίωνο το μέλλον του εν λόγω κλάδου. Η αυτορρύθμιση της αγοράς είναι ένας μύθος στο στόμα των παπαγάλων της ολιγαρχίας και ένα φάντασμα στα θολωμένα μυαλά των αφελών ακολούθων τους.

Στα τρίτα γενέθλια της σελίδας εκφράζω τις ευχαριστίες μου στους επισκέπτες με τους ακόλουθους στίχους:

Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί,

μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ότι έμεινε απ' τον ήλιο

να σου το στείλω να ντυθείς. Έμαθα πως κρυώνεις.

Η βράβευση της Γερμανίδας Anne Imhof στην Biennale της Βενετίας τον Μάιο, επαληθεύει τη θέση του Oscar Wilde¹ ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη. Το συγκεκριμένο έργο, με την ονομασία Faust, που σημαίνει γροθιά, αλλά μπορεί και να δηλώνει τον ομώνυμο ήρωα² του Johann Wolfgang von Goethe, πραγματεύεται σκηνογραφικά την αντίσταση των πολιτών κατά των περιοριστικών μηχανισμών της εξουσίας και ουσιαστικά απενοχοποιεί τις εκδηλώσεις της. Αξίζει να σημειωθεί και να εκληφθεί ως ένα είδος αυτοκριτικής ότι ένας από τους κύριους χορηγούς της καλλιτέχνιδας υπήρξε και το γερμανικό δημόσιο.