Ο υποδειγματικός Άριος είναι λεπτός, όπως ο Hermann Göring, ψηλός, όπως ο Joseph Goebbels, ξανθός, όπως ο Adolf Hitler και εγκρατής, όπως Ernst Röhm.

Rulers of the world: read Karl Marx!

The Economist, May 3rd 2018.

Η φωτογραφία της επικεφαλίδας μπορεί ή πρέπει να προκαλεί θλίψη με την αντιφατικότητά της. Ωστόσο η συγκέντρωση των πολιτών στην πόλη Chemnitz που κραυγάζουν έξω οι ξένοι γύρω από την προτομή του Μαρξ δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Οι ρατσιστικές ταραχές που δυσφημούν τον τελευταίο καιρό την ευρύτερη περιοχή της Σαξονίας έχουν την προϊστορία τους στις ανατολικές επαρχίες της Γερμανίας, ήδη από την εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού. Η βία που έχει την προέλευσή της στις φυλετικές διακρίσεις δεν αποτελεί μονοπώλιο των ακροδεξιών.

Περιφρονώ βαθύτατα το Κοινόν. Το Κοινόν έχει μεγάλη κοιλιά, αφού σαν Κύκλωπας καταβροχθίζει όλους τους Φουκαράδες. Τα εγκλήματα των Εντίμων Ανθρώπων (σκατά και σκατά) είναι αόρατα.

Μια αποτίμηση της μοναξιάς και της απομόνωσης. Κάποιοι ερευνητές θεωρούν το ‘‘νεοφιλελευθερισμό’’ υπεύθυνο και για την ένταση και εξάπλωση αυτού του κοινωνικού φαινόμενου. Τον περασμένο Ιανουάριο η Theresa Mey διόρισε υπουργό για τη μοναξιά.

Ο Αμερικανός γιατρός Vivek Murthy θεωρεί τη μοναξιά μια μορφή επιδημίας με επιπτώσεις όμοιες στο μέγεθος μ’ εκείνες που προκαλούνται από την παχυσαρκία ή την κατανάλωση 15 τσιγάρων σε καθημερινή βάση. Και ενώ για το κάπνισμα και την παχυσαρκία υπάρχουν εμπεριστατωμένες έρευνες και μελέτες που δείχνουν το ποσοτικό μέγεθος του ζητήματος, για τη μοναξιά δεν υπάρχει ακόμη και εκτιμάται ως πολύ δύσκολο να υπάρξει κάτι ανάλογο. Άλλωστε πως μετράς και ζυγίζεις ένα συναίσθημα. Πέρα πάντως από τους υπολογισμούς και την αξιοπιστία τους το πρόβλημα της αποξένωσης είναι εδώ και απ’ ότι δείχνουν τα στοιχεία καλύπτει το σύνολο του πλανήτη χωρίς εξαιρέσεις μεταξύ πλούσιων και φτωχών, ανατολής-δύσης και βορείων-νοτίων.

καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. Κατά Λουκά, 16 26.

Οι πολιτικές προτιμήσεις του κεφαλαίου και ο μεγάλος εξισωτής.

Σύμφωνα με τον Michael Sandel, καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Harvard, ο φιλελευθερισμός έχει την ολέθρια τάση να μετατρέπει τη δημοκρατία σε πλουτοκρατία¹.

Ο φιλελευθερισμός θεμελιώνεται στην ύπαρξη ορισμένων δικαιωμάτων, όπως της έκφρασης γνώμης από αντιφρονούντες ή τη θρησκευτική και γενικότερα πολιτισμική ελευθερία των μειοψηφιών, όσο ισχνές κι αν είναι. Η ιεράρχηση και η προστασία των δικαιωμάτων αυτών φέρνει συχνά τον φιλελευθερισμό απέναντι στις κοινωνικές πλειοψηφίες.

Είχα μάθει με προσωπικό κόστος ότι δεν μπορούμε ποτέ να νικήσουμε τις σκοτεινές δυνάμεις που μας κυβερνούν.

Κοινοτοπίες, από αυτές που απεχθανόμουν να ακούω, να λέω ή να παρακολουθώ, ως θέμα βαρετών ταινιών.

video meliora proboque, deteriora sequor.

Publius Ovidius Naso, Metamorphoses VII, 20-21.

Mεγέθυνση

Οι έμμονες ιδέες είναι το ατελείωτο και σιωπηλό πένθος για όλους τους κρυμμένους φόβους και τις ανεκπλήρωτες ελπίδες που θάβουμε στο μη καθαγιασμένο μέρος της ψυχής μας. Και όπως φανερώνει η ποικιλία των δηλώσεων για την έξοδο προς τις αγορές, τα προηγούμενα ισχύουν και για το συλλογικό υποσυνείδητο.