de – dollarization
Gold price per ounce: 1,975.30 (+32.30). Jul 27, 2020 22:33 NY Time. Gold price exceeds $1,900 for the first time since 2011.
The price of gold has surged to a record high, which is a sure sign that the people with money think something bad is going to happen. And that something bad could be linked to the fact that the dollar is plummeting at the same time. (RT-Russia Today)
A global trend toward "de-dollarization" has already begun. The last piece of "load-bearing wall" of the "US Empire State Building" has cracked, in other words. (Global Times)
(Η τιμή του χρυσού καταγράφει αύξηση σε τιμές ρεκόρ. Αυτό προοιωνίζεται κακά. Ιδιαίτερα αν συσχετιστεί με το γεγονός ότι ταυτόχρονα υποχωρεί το δολάριο.
Έχει ήδη ξεκινήσει μια παγκόσμια τάση προς την «απο-δολαριοποίηση». Μ’ άλλα λόγια ο "φέρων οργανισμός" του "US Empire State Building" έχει ραγίσει.)
Greece wildfires
Έχουν αποτεφρωθεί ~ 150.000 στρέμματα δάσους στην Πελοπόννησο. Καίγονται σπίτια. Η φωτιά συνεχίζει ανεξέλεγκτη σε ένα μέτωπο 30 χιλιομέτρων. Μέχρι στιγμής δεν αναφέρθηκαν τραυματισμοί και ευτυχώς δεν έχουν χαθεί ακόμη ανθρώπινες ζωές. Η ενημέρωση γίνεται κυρίως από κατοίκους της περιοχής Κορινθίας μέσω twitter και από τον ξένο τύπο, όπως εδώ από το BBC: Locals and tourists have been evacuated as fires continue to rage near the city of Corinth in the eastern Peloponnese for a second day. The city's mayor says the flames are out of control and has called for a state of emergency to be declared in the region. More than 260 firefighters are currently tackling the blaze, with 10 helicopters and 10 planes assisting. "Despite the fact that almost all the aerial firefighting equipment is operating in the area, the situation is not under control," Mayor Vassilis Nanopoulos told local media.No injuries or fatalities have been reported yet. (Image via Google Earth/ NASA)
Ο κρυμμένος πόθος των καταδοτών.
Και τέλος μέσα στο πλήθος τριγύριζαν και οι πράκτορες της Αστυνομικής Διεύθυνσης, που εκεί μέσα στρατολογούσαν τους mouchards (καταδότες) ή τους εμπίστους τους.
Αλλά τους αναγνώριζες μεμιάς από το υπερβολικά κακό παρουσιαστικό τους. Κανένας αληθινός κακοποιός δεν μοιάζει με κακοποιό.
Μόνο αυτοί1.
Τι ήταν εκείνο που έσπρωξε αυτούς τους ανθρώπους στη θλιβερή δραστηριότητά τους; Η κακία; Σίγουρα αλλά μαζί και η επιθυμία να βάλουν τάξη. Γιατί η επιθυμία για τάξη θέλει να μετατρέψει τον ανθρώπινο κόσμο σε απρόσωπη αυτοκρατορία, όπου τα πάντα θα λειτουργούν στην εντέλεια υποταγμένα σ’ ένα υπερσύστημα που θα δεσμεύει τη βούληση του ατόμου. Η επιθυμία για τάξη είναι συγχρόνως και η επιθυμία για θάνατο, γιατί η ζωή βρίσκεται σε συνεχή ρήξη με την τάξη. Ή ειπωμένο αντίστροφα: η επιθυμία για τάξη είναι ενάρετη πρόφαση για να δικαιολογείται η λυσσαλέα μισανθρωπία. Οι άντρες με τα κοντάρια είναι θλιβερές υπάρξεις με άχαρες ζωές, που μοναδική τους ευχαρίστηση έχουν να καταδιώκουν καθετί το πολύ ζωντανό και γι’ αυτό αλλιώτικο, πολύ αυθύπαρκτο κι ακατάληπτο για τους ίδιους. Και το μίσος τους δεν προορίζεται καθόλου για τους σκύλους αλλά για κείνους που τους διαφεντεύουν κι έχουν μια τέτοια αξιοκατάκριτη τάση προς τα υλικά αγαθά. Τα σκυλιά είναι μισητά και καταδιωκόμενα μόνο σαν σύμβολα αποκλεισμού, το ίδιο όπως η βιβλιοθήκη, το καλό γούστο, η χαρά απ’ τα υλικά αγαθά ή η φιλοσοφική μόρφωση2.
Παραπομπές:
1. Ουμπέρτο Έκο, Το κοιμητήριο της Πράγας, σελ 37.
2. Μίλαν Κούντερα, Το βαλς του αποχαιρετισμού, σελ 110.
Τούρκικα Αλιευτικά.
Yemeyenin malını yerler.
Türk Atasözü.
Το σίγουρο είναι ότι στη λίμνη Πολυφύτου στην Κοζάνη (επάνω) και στην Ορεστιάδα λίμνη της Καστοριάς (κάτω) δεν εντοπίστηκαν (ακόμη) τουρκικά αλιευτικά. Σε αντίθεση με την ανέμελη Μύκονο, στη σεμνή δυτική Μακεδονία ο Στρατηγός Άνεμος αποκρούει τα αρπακτικά σχέδια των άπιστων ανθελλήνων και των συνοδοιπόρων τους.
Η τουρκική παροιμία στην επικεφαλίδα σημαίνει :όποιος έχει κάτι και δεν το τρώει του το τρώνε. Το νόημά της συνοψίζει εύστοχα και δραματικά τη διαχρονική - μετά το 1936 - στάση μας στα ελληνοτουρκικά. Ο καθηγητής διεθνών σχέσεων Άγγελος Συρίγος (Ελληνοτουρκικές Σχέσεις, Εκδόσεις Πατάκη, 2015. Σελ 255) σημειώνει:
Η Τουρκία είχε ήδη από το 1956 εκφρασθεί υπέρ της επεκτάσεως των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. Η Ελλάδα αντιθέτως, ως ναυτική χώρα, ανήκε στη χορεία των κρατών που επιθυμούσαν τη στενότερη δυνατή αιγιαλίτιδα ζώνη και τη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία των θαλασσών. Υπενθυμίζεται ότι πριν την καθιέρωση της ‘‘διελεύσεως τράνζιτ’’ σε διεθνή στενά, που θεσπίστηκε με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982), το μοναδικό καθεστώς που υπήρχε για τα αλλοδαπά πλοία που βρίσκονταν εντός της αιγιαλίτιδας ζώνης ήταν αυτό της ‘‘αβλαβούς διελεύσεως’’. Η Ελλάδα δεν επιθυμούσε αύξηση της αιγιαλίτιδας διότι ήθελε να προστατεύσει την ποντοπόρο ναυτιλία και τα υπερπόντια αλιευτικά της συμφέροντα (που εκείνη την εποχή είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται)
Και επειδή άρχισα με μια παροιμία που απευθύνεται στις ελληνικές ηγεσίες, για λόγους ρητορικής ισορροπίας θα απευθύνω και ένα τουρκικό ρητό στους φίλους της απέναντι ακτής του Αιγαίου: Dinsizin hakkından imansız gelir. Σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά θα σήμαινε: Ο άπιστος το βρίσκει απ' τον ανήθικο. Σε σχέση με τους νέους διπλωματικούς προσανατολισμούς τους, με τους οποίους θεωρούν ότι εξυπηρετούν τον μεγαλοϊδεατισμό τους, νωρίτερα ή αργότερα κάποιοι από αυτούς θα καταλάβουν και όλοι τους λίγο-πολύ θα βιώσουν την ιστορική αλήθεια του ρητού. Στην προκειμένη περίπτωση το περιεχόμενο των λέξεων άπιστος και ανήθικος δεν αφορούν τη θρησκευτικότητα. Αφορούν τη διπλωματία.
Όσον αφορά τη στάση των συμμάχων και εταίρων μας, που προβάλλεται αντισταθμιστικά στον τουρκικό αναθεωρητισμό, υπενθυμίζω επιγραμματικά ότι: 1) Στις 20 Ιανουαρίου 1976 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναφερόμενη στην ελληνική αίτηση ένταξης, γνωμοδοτούσε ότι η ΕΟΚ δεν είναι και δεν πρέπει να γίνει μέρος στα προβλήματα Ελλάδας-Τουρκίας και ακόμη ότι η ελληνική αίτηση δεν πρέπει να επηρεάσει τις σχέσεις μεταξύ Κοινότητας και Τουρκίας και ομοίως ότι δεν θα θιγούν τα δικαιώματα που διασφαλίζονται με τη συμφωνία συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας. 2) Διατηρείται και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα η βασική αρχή του Δόγματος Λουνς (1980), η οποία επαναλαμβάνει και ορίζει ότι δεν είναι προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ να εμπλακεί στις διμερείς διαφορές μεταξύ των Συμμάχων. Η έννοια της επανάληψης αφορά τη στάση του ΝΑΤΟ στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (20 Ιουλίου 1974 – 16 Αυγούστου 1974) που είχε προκαλέσει το πραξικόπημα του Ν. Σαμψών στις 15 Ιουλίου 1974. Η μετέπειτα διατύπωσή της αφορά τις δεσμεύσεις της Ελλάδας προς την Τουρκία, μεταξύ άλλων με τα Πρωτόκολλα της Βέρνης του 1977, για την εξασφάλιση της τουρκικής συγκατάθεσης στην ελληνική αίτηση επανένταξης στο στρατιωτικό σκέλος τον Σεπτέμβρίο του 1975. 3) Όσον αφορά το μύθο των ευρωπαϊκών κυρώσεων προς την Τουρκία είναι χρήσιμη η υπενθύμιση της στάσης των εταίρων μας στην περίπτωση της Κρίσης στα Ίμια το 1996. Η Ελλάδα είχε εμποδίσει τις αποφάσεις για χρηματοδοτικά πρωτόκολλα της ΕΟΚ ύψους 375 εκ ευρώ προς την Τουρκία, όπως και δανειοδότηση ύψους 750 εκ ευρώ απο την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και κάποιες άλλες χρηματοδοτήσεις από το πρόγραμμα ευρωμεσογειακής συνεργασίας. Το Μάρτιο του 1996 το Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ-Τουρκίας και τον Ιούλιο το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ έστελναν κάποια απο τα λεγόμενα αυστηρά μηνύματα, στα οποία η Τουρκία θα έπρεπε να συμμορφωθεί. Θα έπρεπε να αποκηρύξει τη βία ή την απειλή χρήσης βίας, να σεβαστεί την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακαιρεότητα, το δειθνές δίκαιο, τις διεθνείς συνθήκες και πρακτικές, την καλή γειτονία κι άλλα ηχηρά παρόμοια, όπως θα έλεγε ο Κ. Καβάφης. Η τουρκική διπλωματία, γνωρίζοντας ότι την εκμετάλλευση των κονδυλίων θα την προσπορίζονταν κυρίως ευρωπαϊκές εταιρίες και ακόμη ότι οι συστάσεις είχαν περισσότερο επικοινωνιακή αξία και απευθύνοταν στο εσωτερικό ακροατήριο της Ελλάδας και της ΕΕ, κράτησε στάση ήρεμης αναμονής. Μετά από ένα εξάμηνο, όταν το θέμα είχε πάψει να είναι επίκαιρο, όλο πήραν το δρόμο τους: business as usual. Από την άλλη μεριά η ελληνοτουρκική διαφορά είχε εξελιχτεί σε αντιπαράθεση της Ελλάδας με τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ, τα οποία πίεζαν για υποχωρήσεις.
Ζητιάνοι Παραμυθάδες
Υπάρχει περισσότερη ομορφιά στην αλήθεια, ακόμα κι αν είναι μια φριχτή ομορφιά. Οι ζητιάνοι παραμυθάδες διαστρέφουνε τη ζωή έτσι που να φαίνεται όμορφη και γλυκιά στους τεμπέληδες, στους ανθρώπους με περιορισμένο μυαλό και στους δειλούς, κι αυτό τρέφει τις αδυναμίες τους και τίποτα δε διδάσκει, τίποτα δε θεραπεύει, ούτε αφήνει την καρδιά να φτερουγίσει.
Και τώρα έμαθε ως ποιο σημείο οι άνθρωποι μπορούν να θεωρήσουν άλλους ανθρώπους κτήνη, και πως ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις όπως όπως με τέτοιους ανθρώπους είναι να ’σαι πραγματικά ένα κτήνος. Ένα πρόσωπο ανοιχτό, με ειλικρίνεια, μάτια που κοιτάζουνε κατάματα – αυτά τραβούσανε την προσοχή με επακόλουθο την τιμωρία.
John Steinbeck, Ανατολικά της Εδέμ. Τόμος Β΄, Σελ 73 & Τόμος Α’, Σελ 81.
Οι Υπηρέτες.
Είναι ο τόπος των Θεών. Εκεί θα πάω να ζήσω. Ίσως και για πάντα1.
Albert Camus.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχουν σε υπόληψη το επάγγελμα του υπηρέτη. Είναι το καταφύγιο του φιλόσοφου, η τροφή του τεμπέλη, και όταν διεξάγεται όπως πρέπει, είναι μια θέση εξουσίας, ακόμα και αγάπης. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί περισσότεροι έξυπνοι άνθρωποι δεν ακολουθούν αυτή τη σταδιοδρομία – να μάθουν να κάνουν καλά αυτή τη δουλειά και να τρυγούν τα οφέλη που έχει. Ένας καλός υπηρέτης είναι απόλυτα εξασφαλισμένος, όχι από καλοσύνη του αφεντικού του αλλά από συνήθεια και νωθρότητα.
Ένας καλός υπηρέτης – κι εγώ είμαι εξαιρετικός στη δουλειά μου – μπορεί να διευθύνει απόλυτα το αφεντικό του, να του λέει πώς να σκέφτεται, πώς να ενεργεί, ποια να παντρευτεί, πότε να χωρίσει, να τον τρομοκρατεί για τιμωρία του ή να τον κάνει ευτυχισμένο, και τελικά να μην τον ξεχνάει το αφεντικό στη διαθήκη του.
Αν ήθελα, θα μπορούσα να κλέψω, να γδύσω, να δείρω οποιοδήποτε από τ’ αφεντικά που ήμουν στην υπηρεσία τους, και φεύγοντας να μου πουν κι ευχαριστώ. Το επάγγελμά μου, αυτό καθαυτό, δε με προστατεύει, με προστατεύει όμως το αφεντικό μου. Εσείς είστε αναγκασμένος να δουλεύετε και να αντιμετωπίζετε ένα σωρό στενοχώριες. Εγώ δουλεύω λιγότερο κι έχω λιγότερες στενοχώριες. Και είμαι καλός υπηρέτης. Ένας κακός υπηρέτης δε δουλεύει, δε στενοχωριέται για τίποτα, κι όμως τον ταΐζουν, τον ντύνουν κι έχει προστασία. Δεν ξέρω άλλο επάγγελμα τόσο γεμάτο από αναρμόδιους ανθρώπους, και όπου οι εξαιρετικοί να ’ναι τόσο σπάνιοι2. 
Παραπομπές:
1. Ο Albert Camus στον Άγγελο Κατακουζηνό τον Ιούνιο του 1959 για το Σίγρι. Ένα μικρό ψαράδικο χωριό στα δυτικά της Λέσβου. Πηγή: Lesvos news.net
2. John Steinbeck, Ανατολικά της Εδέμ, Σελ 216.
Η Μέρα των Λαοδικέων
Optimisten sind schlecht informierte Pessimisten1.
Deutscher Spruch
Μετά έρχεται η μέρα των Λαοδικέων όταν νιώθεις πως είσαι φτωχός και άθλιος και δυστυχισμένος και τυφλός και γυμνός, και με το μακάβριο κι απελπισμένο πρόσωπο ενός φαντάσματος, διασχίζεις τρέμοντας την εφιαλτική ζωή2.
Οι πολίτες της αρχαίας Λαοδικείας έμειναν στην ιστορία για την παροιμιώδη αδιαφορία τους για τα πολιτικά και ηθικά πράγματα της εποχής τους.
Ο Ιωάννης εντέλλεται να καταγράψει το όραμα της Αποκάλυψης και να το απευθύνει και στη Λαοδίκεια.
Αφορμή γι αυτό το σχόλιο είναι το φανερό και κρυμμένο σκηνικό της Novartis Hellas, όπως και του κάθε σκανδάλου, όπου σίγουρα δεν υπάρχουν αθώοι και που δεν είναι παρά η επιβληθείσα κανονικότητα: οι καταγγελίες, οι αποκαλύψεις, η συγκάλυψη και η αξιοποίηση του τρέχοντος πολιτικού νομίσματος, που δεν είναι άλλο από τον νωθρό υπήκοο - και σ’ αυτό δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου - που θεωρεί ότι είναι αφυπνισμένος και ενεργός, ψηφίζοντας κατά περίσταση επαγγελματίες φαύλους ή κουτοπόνηρους ερασιτέχνες.
Είμαστε μια σύγχρονη εκδοχή των κατοίκων της αρχαίας Λαοδικείας ή έστω έχουμε πολλά κοινά μ' εκείνους. Και χωρίς έναν Ιωάννη να μας προειδοποιήσει. Αν και νομίζω ότι και να υπήρχε τέτοιος, η χαύνωση δεν θα μας επέτρεπε ούτε καν να τον αντιληφθούμε. Στο μεταξύ λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένοι οδηγούν λιγότερο ή περισσότερο ράθυμους που εθελοτυφλούν.
Παραπομπή:
1. Αισιόδοξοι είναι οι ανεπαρκώς ενημερωμένοι απαισιόδοξοι. Γερμανικό Ρητό.
2. Jack Kerouac, Στο Δρόμο, Σελ 130.
ήσυχος, ασυνείδητος, και ευτυχής
Κοιμάτ' ο Νέρων εν τω ανακτόρω του
ήσυχος, ασυνείδητος, και ευτυχής -
ακμαίος εν τη ευρωστία της σαρκός
κ' εν τω ωραίω σφρίγει της νεότητος.
Αλλά οι Λάρητές του είν' ανήσυχοι.
Τρέμουσι της εστίας οι μικροί θεοί,
και τα ασήμαντά των σώματα ζητούν
να κρύψουν, να μικρύνουν, ν' αφανίσωσι.
Διότι ήκουσαν κρότον απαίσιον -
κρότον Ταρτάρειον, κρότον θανάσιμον -
ερχόμενον από την κλίμακα, και ευθύς
οι δείλαιοι Λάρητες, με λιπόθυμον
όλην την ασθενή αυτών θεότητα,
εμάντευσαν, ησθάνθησαν, εγνώρισαν
τα φοβερά των Ευμενίδων βήματα.
Τα Βήματα των Ευμενίδων,1897, Αποκηρυγμένα Ποιήματα. Κωνσταντίνος Καβάφης, 1863-1933.
Γνωστική Ασυμφωνία.
Video meliora proboque deteriora sequor1
Metamorphoses, VII, 20–21.
Publius Ovidius Naso, 43 π.Χ.-17 μ.Χ.
Με τον όρο Γνωστική Ασυμφωνία (Cognitive Dissonance), που ανέπτυξε ο Leon Festinger (1919-1989) στον τομέα της Κοινωνικής Ψυχολογίας το 1957, περιγράφεται η αντιφατικότητα στάσεων και συμπεριφοράς. Δηλαδή η ψυχική δυσφορία που προκαλείται όταν βιώνουμε την ασυμφωνία ανάμεσα σ' αυτό που πιστεύουμε και σ’ αυτό που κάνουμε.
Αν η σύγχρονη ιστορία μας χαρακτηρίζεται ως μια διαρκής υποβάθμιση αξιών, τότε και αυτή η κυβέρνηση διευκολύνει τον καθοδικό στροβιλισμό της χώρας. Η εξάπλωση του ψυχολογικού φαινομένου της Γνωστικής Ασυμφωνίας σ’ ένα πολιτικά κρίσιμο μέγεθος της ελληνικής κοινωνίας εξασφαλίζει την απρόσκοπτη συνέχεια της υποβάθμισης. Το μέγεθος της εξάπλωσης αποβαίνει και καθοριστικό. Αρκεί ν’ αθροιστούν τα εκλογικά ποσοστά των κυβερνητικών παρατάξεων (ΝΔ & ΣΥΡΙΖΑ 71,38%) και των κοινοβουλευτικών εφεδρειών τους (ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση & ΜεΡΑ 25 αθροίζονταν στο 20,52%)2.
Παραπομπές:
1. Βλέπω και επικροτώ τα καλύτερα, ακολουθώ τα χειρότερα.
2. Τα προηγούμενα δεν αφορούν άμεσα τους 4.215.644 ή το σχεδόν 45% των 9.984.934 εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους που απείχαν. Ωστόσο και αυτοί διευκολύνουν τη συνέχεια έμμεσα.
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Η μέχρι τώρα αύξηση της μέσης θεμοκρασίας του πλανήτη φτάνει στον 1 0C. Υπάρχουν όμως περιοχές, όπως ο Αρκτικός Κύκλος και η Βόρεια Θάλασσα, όπου η αύξηση ξεπερνάει κατά πολύ τη μέση τιμή. Το αποτέλεσμα είναι ότι το 77% των πάγων των αρκτικών θαλασσών έχει ήδη λιώσει. Επίσης μέχρι τώρα το 90% της θερμικής ενέργειας που δημιουργεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου απορροφάται και κατακρατείται από τους ωκεανούς. Ο πραγματικός εφιάλτης θα αρχίσει, όταν οι θάλασσες θα αρχίσουν να αποδεσμεύουν την ενέργεια που συσσωρεύουν. Στο μεταξύ ο ρυθμός αύξηση του CO2 φτάνει στο 50%, το 75% των μολυσματικών ασθενειών μεταδίδονται από τα ζώα και 1,6 δισ. άνθρωποι εξαρτώνται από τα δάση για την επιβίωσή τους.
Εικόνα: ΑΠΕ-ΜΠΕ. Πηγή: Helmholtz-Zentrum für Ozeanforschung Kiel.