Στο Γαλήνιο Ημίφως του Κρύου Σούρουπου.
Τα απογεύματα του χειμώνα με ξαστεριά και παγωνιά είναι τα πιο ωραία. Όταν οι ριπές του ψυχρού βοριά έχουν διώξει τη μελαγχολία της δύσης, την ομίχλη και τις σκιές του νοτιά και έχουν καθαρίσει το γκρίζο της ανατολής. Οι μύστες λένε ότι η καθαρτήρια δύναμη των ανέμων της απεραντοσύνης έρχεται πάντα από το Βορρά.
Σαν να ξαστερώνει και στην ψυχή.
Γιατί όμως αισθάνομαι αυτήν την μυστήρια ευφορία στο γαλήνιο ημίφως του κρύου σούρουπου; Με απασχολούσαν τέτοια περίεργα και πολυτελή, θα έλεγε κάποιος, ερωτήματα. Πρόκειται για μια ακόμη προσωπική ιδιοτροπία κάποιου που άρχισε να γερνάει χωρίς να ωριμάζει; Δεν είμαι σίγουρος. Μπορεί.
Νομίζω ότι βρήκα μια εξήγηση. Το σούρουπο, την ώρα που ανοίγουν οι πύλες ανάμεσα στους δύο κόσμους, οι ισορροπημένες και ελεύθερες ψυχές βλέπουν. Βλέπουν μια όψη από το αδιάφορο άλλοτε αργό και άλλοτε γρήγορο ρεύμα του χρόνου που τους παρασέρνει αθόρυβα στην αιώνια αρμονία. Βλέπουν τα αστεία όριά τους και μερικές από αυτές αποβάλλουν τη μάταιη θλίψη. Αγαλλιάζουν με τη γλυκιά προσμονή της επιστροφής στις απαρχές.
Όταν οι άνθρωποι δημιούργησαν τους αθάνατους θεούς, κράτησαν για τους εαυτούς τους ένα συγκλονιστικά παρήγορο πλεονέκτημα: παρέμειναν θνητοί.
Η Μάστιγα.
Η πόλη η δική μας ποτέ δεν πρόκειται να χαθεί, όσο εξαρτάται από του Δία τις αποφάσεις και από τις διαθέσεις των μακάριων θεών.
Γιατί ένας τέτοιος προστάτης-φύλακας, η Παλλάς Αθηνά, μεγαλόπνοη κόρη παντοδύναμου πατέρα, κρατά τα χέρια πάνωθέ της.
Είναι, αντίθετα, των αστών των ίδιων η βούληση που καταστρέφει μια μεγάλη πόλη, η έλλειψη σύνεσης και η υποδούλωσή τους στο χρήμα·
το ίδιο χωρίς αρχές είναι και του δήμου οι ηγέτες, που από τη μεγάλη αλαζονεία τους πολλά μέλλει να τραβήξουν:
γιατί είναι ανίκανοι να συγκρατήσουν την υπερβολή και να απολαύσουν ένα γιορταστικό συμπόσιο με την πρέπουσα τάξη και πνευματική ησυχία.
.........................................................................................
Μαζεύουν πλούτη ενδίδοντας στην αδικία
.........................................................................................
και, μη φειδόμενοι των περιουσιών, ούτε των ιερών ούτε του δημοσίου,
κλέβουν προκλητικά από παντού, και ούτε στης Δικαιοσύνης τα σεβάσμια θεμέλια δεν αποδίδουν τον προσήκοντα σεβασμό,
της Δικαιοσύνης που κρατά σφιγμένο το στόμα της, έχει όμως πλήρη συνείδηση όσων γίνονται και όσων έγιναν, και κάποια στιγμή μέσα στον χρόνο καταφθάνει για να επιβάλει ποινές.
Η κατάσταση αυτή καταντά πληγή αναπόφευκτη για όλη την πόλη, η οποία γρήγορα οδηγείται στη χειρότερη δουλεία·
Σόλων, Ελεγείες, 4.1. Μετάφραση Ι.Ν. Καζάζης.
A blanket of heavy snow covered Greece, disrupting air traffic, bringing transport to a halt and forcing schools to close https://t.co/FdLZveMk7D pic.twitter.com/ENHohR1pEK
— Reuters (@Reuters) January 25, 2022
One for everyone’s Friday.
Αληθεια: Πάντα μου ήταν πιο ευχάριστο να δουλεύω τα έργα μου και να φαντάζομαι πως θα γραφούν, παρά να τα γράφω πραγματικά, και τούτο, σας βεβαιώνω, δεν προέρχεται από τεμπελιά. Μα από τι άραγε;
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Ταπεινωμένοι και Καταφρονεμένοι. Σελ. 9.
Η Έκρηξη.
Η στιγμή της σφοδρής έκρηξης του ηφαιστείου Tonga Hunga. Το ηφαίστειο είναι μέρος του ιδιαίτερα ενεργού ηφαιστειακού τόξου των Νήσων Τόνγκα-Κέρματς, στη ζώνη υποβύθισης που εκτείνεται βόρεια - βορειοανατολικά από τη Νέα Ζηλανδία προς τα Φίτζι. #volcano#Hunga#eruption#Tonga #Tsunami
BREAKING: Satellite image captures Tonga's Hunga volcano erupting
— The Spectator Index (@spectatorindex) January 15, 2022
(Source: @US_Stormwatch) pic.twitter.com/VolrJs7Gfi
Momentum.
Σε μια αμερικανική εφημερίδα το 1977 αναφέρονταν: Τα εγκαίνια του Tehran Museum of Contemporary Art (TMoCA) προκαλούν τη σύγκρουση ενός από τους αρχαιότερους πολιτισμούς με τον σύγχρονο δυτικό κόσμο της δεκαετίας του ’70.
Τέτοιες μέρες, ένα χρόνο αργότερα, στις 7 Ιανουαρίου 1978, θα ξεσπούσε η Ισλαμική Επανάσταση υπό τον εξόριστο Ayatollah Ruhollah Khomeini. Η Ισλαμική Επανάσταση, που εξαιτίας της βαναυσότητας και των διαρπαγών από το καθεστώς και τους αποικιοκράτες, υποστηρίζονταν από ένα φαινομενικά ετερόκλητο πλήθος αριστερών και θρησκευτικών οργανώσεων, θα επικρατούσε στις 11 Φεβρουαρίου 1979 με την ανατροπή του Σάχη.
Ο Mohammad Reza Pahlavi, που δεν ήταν παρά ένας απλός αξιωματικός του στρατού, είχε επιβληθεί πραξικοπηματικά στον ιρανικό λαό το 1953 με την απροκάλυπτη υποστήριξη των Αμερικανών και άλλων δυτικών, οι οποίοι στόχευαν στη λεηλασία των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου της χώρας.
Η Farah Pahlavi, τελευταία αυτοκράτειρα του Ιράν, η οποία όπως και ο Σάχης μιλούσαν με τα παιδιά τους στα γαλλικά και όχι στα φαρσί, αγόραζε επιδεικτικά en masse προκλητικά έργα δυτικών καλλιτεχνών.
Η ίδια σε μια συνέντευξη της στο Der Spiegel στις 24.2.2017 αποδείκνυε ότι τα είκοσι χρόνια της παραμονής της στην εξουσία, από 1959 έως το 1979, δεν είχαν προσθέσει τίποτα στην εμπειρία της. Αναφερόμενη στις κατηγορίες πως είχαν βιαστεί, έλεγε: Θυμάμαι μια συζήτηση αργότερα με τον Henry Kissinger στον οποίο είχα πει ότι ίσως να αποφεύγαμε την έκπτωσή μας εάν είχαμε αρχίσει πέντε – έξι χρόνια νωρίτερα. Εκείνος απάντησε, τότε θα είχατε πέσει πέντε – έξι χρόνια νωρίτερα.
Η λέξη momentum σημαίνει ορμή.
mutatis mutandis.
Στη Δίκη των πρωταιτίων της Χούντας, 28.7 – 29.8 1975, ο Αλέκος Παναγούλης προειδοποιούσε ότι “μόνο η απόδοση δικαιοσύνης μπορεί να εμποδίσει την αυτοδικία”.
Τα Νέα στις 17.11.1975 αναφέρονταν στη στάση των βασανιστών του ΕΑΤ/ΕΣΑ που στο Μικτό Κακουργιοδικείο της Χαλκίδας περιγελούσαν τα θύματά τους. Ο Θ. Θεοφιλογιαννάκος κόμπαζε λέγοντας ότι “προσέφεραν υπηρεσίες κατά του κομμουνισμού”.
Μερικούς μήνες αργότερα, στις 23 Δεκεμβρίου 1975,άρχιζε τη δράση της η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη.
Τα προηγούμενα mutatis mutandis*
(* τηρουμένων των αναλογιών)
Γραμμές Απορροφημένες.
Και ξαφνικά σκέφτηκε ότι όλοι οι άνθρωποι που συναναστρέφονταν σ' αυτήν την πολή δεν ήταν στην πραγματικότητα παρά γραμμές απορροφημένες σ' ένα φύλλο στυπόχαρτου, υπάρξεις μ' εναλλασσόμενες στάσεις, πλάσματα χωρίς στερεά ουσία· το χειρότερο όμως ήταν, το τρισχειρότερο ήταν (σκέφτηκε ξαφνικά) ότι ο ίδιος δεν ήταν παρά η σκιά όλων αυτών των φαντασματικών προσώπων, γιατί εξαντλούσε τις δυνατότητες της εξυπνάδας του με μοναδικό σκοπό να προσαρμοστεί σ' αυτούς και να τους μιμηθεί, και μολονότι τους μιμούνταν με ειρωνική ξεγνοιασιά, χωρίς να τους παίρνει στα σοβαρά, μολονότι πάσχιζε με τον τρόπο αυτό να τους γελοιοποιήσει κρυφά (και να δικαιολογήσει την προσπάθεια προσαρμογής του) αυτό δεν άλλαζε τίποτε, γιατί μια μίμηση, έστω και σκληρή, εξακολουθεί να είναι μίμηση, ακόμη και μια σκιά που σαρκάζει εξακολουθεί να είναι σκιά, κάτι δεύτερο, παράγωγο, άθλιο, τίποτε άλλο παρά μια σκιά.
Milan Kundera, Γελοίοι Έρωτες, Σελ. 278.
Intermundia - Metakosmia.
Στα μάτια μου προβάλλουν οι μακάριες όψεις των θεών κι οι ειρηνικές κατοικίες τους, που δεν τις ταράζουν αγέρηδες ούτε τις περιλούζουν τα σύννεφα ούτε τις ταλαιπωρεί το πηχτό παγωμένο χιόνι, παρά τις στεγάζει παντοτεινά ασυννέφιαστος αιθέρας και γλυκογελούν από άφθονο περίχυτο φως. Όλες τους τις ανάγκες η φύση τις επαρκεί και της ψυχής τους τη γαλήνη τίποτε δεν ταράζει.
Οι θεοί από τη φύση τους την ίδια χαίρονται την αθανασία μέσα στη μεγαλύτερη ειρήνη, ξένιαστοι και ξέμακροι από τις υποθέσεις μας. Γλιτωμένοι από κάθε πόνο, γλιτωμένοι από κάθε κίνδυνο, δυνατοί από μόνοι τους κι από δικά τους μέσα, δε χρειάζονται εμάς, δεν παίρνουν από καλοπιάσματα ούτε αγγίζονται από θυμό.
Titus Lucretius Carus, De rerum natura, III 18-24 & II 646-651. Στο Χ. Θεοδωρίδη, Επίκουρος: Η Αληθινή Όψη του Αρχαίου Κόσμου, Σελ.341.
The metakosmia (Greek: μετακόσμια, Latin: intermundia), according to Epicurean philosophy were the relatively empty spaces in the infinite void where worlds had not been formed by the joining together of the atoms through their endless motion. Epicurus held that the metakosmia were the abode of the gods, whom he considered to be immortal and blissful living beings made of atoms. (Academic Dictionaries and Encyclopedias)
Ο Τίτος Λουκρήτιος Κάρος, 94 π.Χ. - 55 π.Χ., υπήρξε Ρωμαίος ποιητής και φιλόσοφος. Το μόνο γνωστό του έργο είναι το εκτενές φιλοσοφικό ποίημα De rerum natura (Περί της φύσεως των πραγμάτων), 7.415 στίχων με επικούρεια θεματολογία.
Παρότι η άνθιση του λατινικού εξάμετρου συνήθως αποδίδεται στον Βιργίλιο, είναι αναμφισβήτητη η επίδραση του De Rerum Natura στον τελευταίο και σε άλλους, μεταγενέστερους ποιητές. Είναι επίσης σημαντικό για το ρόλο που έπαιξε στη μετάδοση των ελληνικών φιλοσοφικών ιδεών και στην εκλέπτυνση της λατινικής γλώσσας.
Η διάσωση όλων των κειμένων του ποιήματος είναι αξιοσημείωτο γεγονός, δεδομένης της εχθρότητας της χριστιανικής Εκκλησίας, η οποία και ήταν το μόνο μέσο μετάδοσης για λατινικά κείμενα σχετικά με τον Λουκρήτιο και τον Επίκουρο.
#2022NewYear #life #philosophie
Έστε Έτοιμοι.
Με έναν σκληρό τρόπο η μετάλλαξη Όμικρον μας υπενθυμίζει πως ο δρόμος για την μετα-πανδημική κανονικότητα θα είναι δύσκολος και μακρύς. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάπως θα προσαρμοστούμε και κάπως θα συνεχίσουμε.
Αυτή θα είναι η εξέλιξη για τους περισσότερους. Για κάποιους από εμάς όμως δεν θα υπάρξει εξέλιξη. Τουλάχιστον όχι σ' αυτόν το χρόνο και το χώρο· όχι σ' αυτόν τον κόσμο.
Σ' ένα ποίημα του ο Dylan Thomas λέει: After the first death, there is no other. (Μετά τον πρώτο θάνατο, δεν υπάρχει άλλος.)
Στο σύντομο video - απόσπασμα που ακολουθεί ο Karl Lauterbach μας προετοιμάζει.
Karl Lauterbach, Germany's health minister, has warned of a "massive" fifth wave because of the new omicron variant.
— DW News (@dwnews) December 19, 2021
"We have to prepare ourselves for a challenge that we have not faced in this form." pic.twitter.com/TijHeo5OYc
Σιωπηλή Θαλπωρή.
Ο παγωμένος αέρας μιλάει με τη φωτιά. Η γαλήνια αταραξία στο αδειανό σπίτι αναρριπίζεται και ζωντανεύει. Το αδειανό σπίτι δεν είναι κενό. Δεν υπάρχουν κενά. Όσα δεν βλέπουμε είναι περισσότερα απ' όσα βλέπουμε. Βγαίνω στο κρύο. Ακολουθώ μια άγνωστη διαδρομή κάτω από την αδύναμη λάμψη της Σελήνης. Τα στοιχεία μου ψιθυρίζουν πως αυτός είναι ο δρόμος μου: μην τρομάζεις. Το εσωτερικό φως θα καθαρίσει τα σκοτάδια. Η πορεία θα είναι ασφαλής.
Νιώθω όσους προτιμούν την άκαμπτη αιτιοκρατία του αστρικού πεπρωμένου από το τρομακτικό βάρος της ατομικής ευθύνης*. Ο φόβος της ελευθερίας είναι πανίσχυρος και καταθλιπτικός. Ένας αρχαίος δάσκαλος έλεγε πως κανένας δεν μπορούσε να αντέξει τη ζωή της καθαρής λογικής παρά μόνο για λιγόχρονα διαστήματα**.
Τα καταλαβαίνω αυτά, αλλά δεν με αφορούν. Είναι για όσους κατέβασαν τους διακόπτες και κρύφτηκαν. Όχι για μένα.
*E.R. Dodds,Οι Έλληνες και το Παράλογο, Σελ. 156. **Αριστοτέλης, Μεταφυσικά 1072 b 14.