Οι δηλώσεις των πρώην Πρωθυπουργών Κ Καραμανλή και Κ Σημίτη πρωτίστως κατέδειξαν ότι το πλέον σοφό που έπραξαν μετά την αποχώρησή τους και μέχρι τώρα ήταν το γεγονός ότι δεν μιλούσαν. Τουλάχιστον αυτοπροσώπως. Ωστόσο το σημαντικότερο και θλιβερότερο συμπέρασμα που εξάγεται από τις πρόσφατες τοποθετήσεις τους είναι το ότι αυτό που η χώρα βιώνει και αντιλαμβάνεται ως κρίση και κυρίως ως γενεσιουργό της αιτία, δηλαδή τη διαφθορά και μάλιστα σε ποσοστά περί το 85%, για τους εν λόγω είτε δεν υπάρχει καν, είτε συνιστά μια κανονικότητα.

Ο όρος Τρίγωνο των Βερμούδων ή και Τρίγωνο του Διαβόλου όπως αποκαλείται, δεν αντιστοιχεί μόνο σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Καλύπτει γενικότερα το φαινόμενο των μυστηριωδών εξαφανίσεων, που άλλοι τις αποδίδουν σε απλά φαινόμενα επιστημονικά ερμηνεύσιμα, άλλοι στις δίνες του χρόνου.

Στα δικά μας τις κορυφές του εν λόγω τρίγωνου συνεχίζουν να τις συνιστούν οι πάσης φύσεως πολιτικοί, τα χρεοκοπημένα μμε και οι αδηφάγοι επιχειρηματικοί καρχαρίες.

Για άλλη μια φορά η πραγματικότητα επιμένει να καγχάζει τους σπουδαιογέλοιους παντογνώστες της κατεστημένης αντίδρασης όλων των αποχρώσεων. Η αποδεδειγμένη ανικανότητά τους να κατανοήσουν τη λαϊκή αντίδραση που ονομάστηκε post truth politics εκδηλώνεται με συγκαλυμμένη οργή και παραλυτική αμηχανία.

Το ότι σε κάποιες περιπτώσεις η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία είναι ένα αναντίρρητο γεγονός. Η παραδοχή όμως μιας τέτοιας κατάστασης προϋποθέτει έστω ένα ελάχιστο σε ταπεινοφροσύνη, που να αναγνωρίζει τους περιορισμούς των αντιληπτικών δυνατοτήτων μας και τα παρεπόμενα σφάλματα στις εκτιμήσεις. Οι αρετές αυτές, ενδεικτικές των πολιτισμένων ατόμων, σπανίζουν μεταξύ άλλων και στο είδος των ανθρώπων που αυτοανακηρύσσονται σε αναλυτές. Όταν συμβαίνει αυτό, και συμβαίνει συχνά, τη θέση της ανάγνωσης των δεδομένων την παίρνει η μυθοπλασία.

Ο τίτλος θα μπορούσε να αποδοθεί στην ελληνική ως Μεταβλητή Γεωμετρία, είναι αγγλικής έμπνευσης και έχει καταγραφεί επίσημα¹στην ομάδα των εννοιών που υποδηλώνουν τη διαφορετικότητα στην τοπογραφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρόμοιες και γνωστότερες εκφράσεις αποτελούν οι όροι Σκληρός Πυρήνας, που εισήχθη από τον Wolfgang Schäuble το 1994, η Ευρώπη των Δύο Ταχυτήτων, που είναι ο συχνότερα χρησιμοποιούμενος, η Ομάδα των Πρωτοπόρων, όπως τη φαντάζονταν ο Valéry Giscard d'Estaing. Θα μπορούσαν να αναφερθούν κι άλλοι, οι οποίοι έχουν ως κοινό παρονομαστή με τους προηγούμενους τη διαφορετικότητα, ωστόσο σε μια κίνηση προς την ίδια κατεύθυνση. Ο αγγλικός όμως όρος εκτός αυτών ενσωματώνει και την έννοια της αντίθετης φοράς της κίνησης προς την ολοκλήρωση.