Ο χάρτης με τις χώρες που επιτρέπουν την ψήφο στους απόδημους πολίτες τους στην επικεφαλίδα και το ένθετο tweet του Αλέξη Τσίπρα από τις 22 Ιανουαρίου 2015 θα αρκούσαν για να απαντήσουν στο ερώτημα του Ναι ή του Όχι στη συμμετοχή των Ελλήνων του εξωτερικού στην εκλογική διαδικασία. Ωστόσο θα ήταν χρήσιμο να δούμε τις αλλαγές που πυροδότησαν την τρέχουσα αντιπαράθεση και μάλιστα με βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς, όπως "αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος".

Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους καταργούνται τα πρόσθετα κριτήρια που αποτελούσαν απαραίτητες προϋποθέσεις για την εγγραφή των ενδιαφερόμενων στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού. Αυτά ήταν ο χρόνος διαμονής εντός της ελληνικής επικράτειας και η υποβολή φορολογικής δήλωσης με την έννοια που ορίζονταν αρχικά.

Σύμφωνα με αυτόπτες: Απίστευτο σκηνικό στη Νέα Σμύρνη: Πέντε αστυνομικοί έγραψαν μια οικογένεια που καθόταν στην πλατεία. Άλλοι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν. Το αποτέλεσμα: μέσα σε μερικά λεπτά η πλατεία γέμισε με αστυνομικούς, ακόμα και με όπλα στα χέρια. Δείρανε και κάτι πιτσιρικαδες... Έγιναν 4 προσαγωγές και ακολούθησε κυνηγητό μέσα στο άλσος από τη Δίας...Το παλικάρι στο βίντεο απλά κατέγραφε την βία γι'αυτό τον χτύπησαν και ενώ έτρεχαν να σωθούν από την βία η αστυνομία φώναζε είναι τρομοκράτες πιάστε τους. Ο Ευάγγελος Αντώναρος σημείωνε σε ανάρτησή του: Αποστολή της αστυνομίας είναι η τήρηση των νόμων. Όχι η χρήση αλόγιστης βίας σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών. Μέρα μεσημέρι στις γειτονιές της Αθήνας. Χαλάνδρι. Νέα Σμύρνη. Οι ξυλοδαρμοί πολιτών είναι πολιτική απόφαση του Χρυσοχοΐδη για επιδειξη δύναμης.Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει υποχρέωση έναντι του Συντάγματος και του ελληνικού λαού να στείλει τον αδίστακτο Υπουργό του σήμερα κατευθείαν στο σπίτι του. Αν δεν το πράξει θα αναλάβει ολόκληρη την ευθύνη για την εκτροπή. Η οργή των Ελλήνων πολιτών δεν επιτρέπει ολιγωρία. 

Έτσι ξεκίνησαν να τον βαράνε φορούσε μάσκα συζητούσε μαζί τους. Και ξεκίνησαν να τον βαράνε pic.twitter.com/OgItiIegu7

— Rallou Krini (@Ralloukr) March 7, 2021

Κύριε, σώσε μας από τον διάβολο, τον Τούρκο και τον κομήτη¹.

Ουγγρική προσευχή του 15^ου αιώνα.

Ο τουρκικός ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός TGRT Haber δημοσίευσε πρόσφατα έναν χάρτη που δείχνει τις χώρες στις οποίες η γειτονική χώρα θα ασκεί καθοριστική επιρροή το 2050. Σε αυτόν περιλαμβάνονται η Ελλάδα, ο Καύκασος, η Νότια Ρωσία, η Μέση Ανατολή μέχρι και τον Περσικό Κόλπο, καθώς και τμήμα της Βόρειας Αφρικής, και ειδικότερα η Λιβύη και η Αίγυπτος.

Ο χάρτης αυτός, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2008, και θεωρήθηκε και τότε υπερβολικά φιλόδοξος, αντικατοπτρίζει τις νέο-οθωμανικές μεγαλοϊδεατικές φιλοδοξίες της γείτονος.

Η αναμετάδοση της είδησης προκάλεσε τους επικριτικούς σχολιασμούς των ρωσικών ΜΜΕ, όσο και σημαντικής μερίδας Ρώσων πολιτικών. Ωστόσο ο Αλεξάντρ Σέριν, πρώτος αναπληρωτής επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της Δούμα (Ρωσική Βουλή) κάλεσε το Κρεμλίνο να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη του αυτούς τους σχεδιασμούς. Με δεδομένη, όπως τόνισε, την αυτοπεποίθηση των τουρκικών αρχών μετά την επιτυχή εμπλοκή τους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, η Τουρκία πιστεύει απόλυτα στη δύναμή της και τώρα δηλώνει ανοικτά προς ποια κατεύθυνση θα βαδίσει στη συνέχεια.

Ο κόσμος πιστεύει μόνο σε όσα ήδη ξέρει. Οι γνωσιακές θεωρίες που υποστηρίζουν αυτήν την άποψη ονομάζονται αντιληπτικά περιγράμματα. (critical theory paradigm & interpretive/relativist/constructivist paradigm) Η κεντρική τους ιδέα συνοψίζεται στην πρόταση ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Το βασικό τους συμπέρασμα θεμελιώνεται στην πεποίθηση ότι ο κάθε άνθρωπος βιώνει και αντιλαμβάνεται τα γεγονότα με ένα μοναδικό και τελείως προσωπικό τρόπο.

Τις θεωρίες αυτές τις γνωρίζουν και τις αξιοποιούν οι επαγγελματίες της ενημέρωσης και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αυτοί προετοιμάζουν και προβάλλουν όσα θα πρέπει να ξέρει ο κόσμος. Οι εντολείς τους αποφασίζουν ποια θα είναι αυτά.

Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί, χωρίς αυτό να αποτελεί αξιολογική κρίση, ότι οι εντολείς ή αυτοί που κυρίως αποκαλούνται βαθύ κράτος δεν ταυτίζονται ούτε απαραίτητα, ούτε πάντα με την κάθε φορά κυβερνητική εξουσία και τις επιλογές της. Εννοείται ότι οι διαφοροποιήσεις δεν αφορούν αναγκαστικά ζητήματα ουσίας. Συχνά εξυπηρετούνται τυχοδιωκτικοί στόχοι με κάποιο ιδεολογικό επίχρισμα, συνήθως εθνικού – πατριωτικού περιεχομένου ή αποκατάστασης – βελτίωσης της κοινωνικής δικαιοσύνης και σκοπό τη διασφάλιση ή τη διεύρυνση διαχειριστικών προνομίων.

Οι δραματικές εξελίξεις στην αμερικανική πρωτεύσουσα δεν είναι εκπληκτικές. Σε μια συνέντευξή στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel στις 13 Ιουνίου 2020 ο Nuriel Roubini προειδοποιούσε επίμονα, και ήταν τόσο σίγουρος που χρησιμοποιούσε μάλιστα το επικίνδυνο ρήμα προφητεύω, ότι: εάν ο Donald Trump δεν ηττηθεί με μεγάλη διαφορά δεν θα εγκαταλήψει την Washington. Θα συμπεριφερθεί σαν δικτάτορας μιας Μπανανίας, ρίχνοντας το φταίξιμο στους Κινέζους, στους Ρώσους, στους μαύρους ή στους μετανάστες. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα. Και δεν θα ζητήσει επανακαταμέτρηση, ούτε και θα προσφύγει στη δικαιοσύνη. Θα κινητοποιήσει τους οπαδούς του. Άλλωστε κυκλοφορούν αρκετοί οπλισμένοι λευκοί φασίστες. 

Αυτό που σίγουρα είναι εκπληκτικά αποκαρδιωτικό και απομυθοποιεί για άλλη μια φορά την αίγλη της αμερικανικής υπερδύναμης είναι το γεγονός του πως μια χώρα που δαπανά ετησίως περί τα 716 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα της και διαθέτει έναν απροδιόριστο αριθμό φανερών και μυστικών υπηρεσιών καταρρέει σαν χάρτινος πύργος και μάλιστα στον πυρήνα του από την επίθεση μερικών εκατοντάδων άοπλων φανατικών. Θα ήταν η απόλυτη φαρσοκωμωδία, αν δεν υπήρχαν οι τουλάχιστον  τέσσερις ή πέντε νεκροί. Για μια χώρα που η οικονομία της πριν την κρίση έφτανε μετά βίας στο 15% του παγκόσμιου ΑΕΠ, το εμπόριο της μόλις στο 11%, αλλά το 50% των συναλλαγών παγκοσμίως διενεργούνται στο νόμισμά της αυτές οι εξελίξεις είναι ολέθριες· πολύ ολέθριες.