Ο διασυρμός μιας υπερδύναμης. Ο εξευτελισμός του χρηματιστικού καπιταλισμού και οι καταστροφικές κοινωνικές επιπτώσεις του σ' ένα γράφημα: οι μισοί πολίτες των ΗΠΑ είναι πλέον άνεργοι. (Ένθετη εικόνα) Για τους περισσότερους από αυτούς δεν υπάρχει ούτε το ελάχιστο δίχτυ ασφαλείας. Όπως τονίζει ο διακεκριμένος Nouriel Roubini σε συνέντευξή του στις 13 Ιουνίου 2020 το μεγαλύτερο μέρος όσων δεν εργάζονται σε μόνιμες θέσεις πλήρους απασχόλησης μετά απο ένα τρίμηνο δεν μπορεί να έχει καμία αξίωση για κρατική σσυμπαράσταση. Στην ίδια αυτή παρέμβασή του εξηγεί γιατί οι προσδοκίες της αναμενόμενης ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας από τη νέα χρονιά είναι ουτοπικές¹. Όσον αφορά την επιστημονική εγκυρότητα του Nouriel Roubini να θυμίσω ότι ήταν ο μοναδικός που είχε προβλέψει με ακρίβεια το χρόνο και την έκταση τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-8. Σύμφωνα με έρευνες της ομοσπονδιακής Fed το 40% των Αμερικανών δεν διαθέτει καταθέσεις ούτε 400 δολαρίων.  Η ιστορικά και πολιτικά καθυστερημένη χώρα μας, όπου υμνείται ακόμη το αόρατο χέρι της αγοράς, θα μπορούσε να πάρει ένα κεφαλαιώδες κοινωνικό μάθημα: Στην αμερικανική εκδοχή του, το αόρατο χέρι της αγοράς όντως διευθετεί και ρυθμίζει τα πάντα. Αυτό όμως συμβαίνει πάντα και μόνο προς όφελος εκείνων που το κινούν. Δηλαδή του εισοδηματικά ανώτερου, κυρίως λευκού, ~ 10%, το οποίο ελέγχει το 90% των μετοχικών κεφαλαίων.  Κι όλα αυτά σε μια χώρα, δηλαδή τις ΗΠΑ, όπου το 2018 το 18% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος ή 3,6 τρισεκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την υγεία. Πιο συγκεκριμένα για την υγεία και την περίθαλψη όσων κατέχουν ακριβοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Δηλαδή ενός διευρυμένου ~ 10%. Κυρίως όμως προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων υγείας, των φαρμακευτικών επιχειρήσεων και των ασφαλιστικών εταιριών².

Ex Oriente Lux

Μετά την απροσδόκητη (;) άρνηση της Καγκελαρίου Angela Merkel στις 30 Μαΐου να αποδεχτεί την πρόσκληση του Προέδρου Donald Trump να μετάσχει στην ετήσια σύνοδο κορυφής των G 7 που θα πραγματοποιούνταν στις ΗΠΑ από τις 10 έως τις 12 Ιουνίου 2020 και την απροθυμία και άλλων ηγετών να παραστούν προσωπικά, ο Αμερικανός Πρόεδρος αποφάσισε στις 31 Μαΐου να αναβάλει τη σύνοδο τουλάχιστον μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Η Γερμανίδα Καγκελάριος αιτιολόγησε την άρνησή της, επικαλούμενη την πανδημία. Σύμφωνα με την Alyssa Farah, διευθύντρια στρατηγικής επικοινωνίας του Λευκού Οίκου, την πανδημία επικαλέστηκαν και οι υπόλοιποι απρόθυμοι, τους οποίους δεν ανέφερε ονομαστικά.

Σίγουρα ενοχλημένος ο Πρόεδρος, δήλωσε περιφρονητικά ότι μεταθέτει τη σύνοδο, επειδή έχει την αίσθηση ότι πρόκειται για μια ομάδα πολύ ξεπερασμένων χωρών, που μάλλον δεν αντιπροσωπεύει αυτό που συμβαίνει στον κόσμο: "I'm postponing it because I don't feel as a G7 it probably represents what's going on in the world. It's a very outdated group of countries"

Everyone has a plan until they get punched in the face.

Mike Tyson.

Η ντροπή δεν θεμελιώνεται στα συνειδητά λάθη που έχουμε κάνει. Η ντροπή προέρχεται από την ταπείνωση που δοκιμάζουμε, επειδή είμαστε αυτό που είμαστε χωρίς να το έχουμε διαλέξει. Το αίσθημα της ντροπής βρίσκεται στην αφόρητη διαπίστωση ότι η ταπείνωση αυτή είναι ορατή από παντού.

Ο διασυρμός της ελληνικής κυβέρνησης δεν αφορά τη χώρα. Ενδιαφέρει τα στελέχη της και τους συνοδοιπόρους της. Αν και πολύ αμφιβάλλω ότι οι ίδιοι αντιλαμβάνονται τον διπλωματικό τους αποκλεισμό ως προσβλητικό. Όταν η πραγματικότητα χλευάζει την ηγεσία μιας χώρας, άσχετα αν το παραδέχεται η ίδια, οποιοιδήποτε άλλοι χαρακτηρισμοί και σχόλια είναι περιττά. Εκτός του ότι είναι ύποπτα χαιρεκακίας και νοσταλγίας.

Χαλεπόν ἐσθλόν ἔμμεναι¹.

Στο κείμενο που ακολουθεί εξιστορείται η καθοριστική συμβολή της ελληνικής αριστεράς στην πρωταρχική επιβολή της εγχώριας εκδοχής του νεοφιλελευθερισμού στην ελληνική κοινωνία. Το πραγματικό ύφος της, δηλαδή το περιεχόμενο της πολιτικής της, όπως αυτό αποτυπώθηκε στις θεμελιώδεις αποφάσεις της στα χρόνια της διακυβέρνησής της, δείχνει ότι παραμένει πιστή και συνεπής στην τότε επιλογή της. Κι μ’ αυτό δεν εννοείται μόνο η συγκυβέρνηση και η συνέχισή της με την ένταξη των ''υπερ''πατριωτών στελεχών στα ψηφοδέλτια του κυβερνητικού κόμματος.

Το άρθρο είναι μακροσκελές. Επιμένω στις λεπτομέρειες γιατί ο στόχος είναι η κατά το δυνατόν τεκμηριωμένη ενημέρωση και όχι η ύπουλη προπαγάνδα. Με την παράθεση των πηγών εξασφαλίζεται στον αναγνώστη η δυνατότητα, διασταυρώνοντας τα δεδομένα και αξιολογώντας τις αναφορές, να σχηματίσει τη δική του άποψη. Έτσι, αν και παίρνω θέση απέναντι στα γεγονότα, κανένας δεν χρειάζεται να παρασύρεται από τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματά μου.

Αντί ενός ακόμη ανιαρού ‘‘πολιτικού’’ σχολίου που θα εξηγεί τους κομματικούς τακτικισμούς ως το χρέος προς την πατρίδα, κι άλλα ηχηρά παρόμοια¹ παραθέτω ένα ποίημα του μεγάλου αλεξανδρινού, που ερμηνεύει επαρκώς την παρούσα κατάσταση και προλέγει ακριβώς ότι θ’ ακολουθήσει.

Μπορεί βέβαια να πέφτω έξω. Αλλά σε μια χώρα και σε μια εποχή, όπου κανείς και κυρίως ‘‘πολιτικός’’ δεν δεσμεύεται απ’ ότι λέει² , γιατί θα έπρεπε η εγκυρότητα μιας ‘‘πολιτικής’’ εκτίμησης να απασχολεί τον απλό πολίτη. Με μια άλλη διατύπωση η υποταγή των πολιτών στις απαιτήσεις της πολιτικής ορθότητας αποτελεί μια από τις πιο βασικές πηγές εισοδήματος και υπεροχής του πολιτικού προσωπικού. Η πολιτική ορθότητα δηλαδή συνιστά τη συνέχιση της θρησκοληψίας με πολιτικούς όρους.