Σε μια συνολική επιφάνεια 40 χιλ τ. χλμ που καλύπτουν περιοχές σ' όλη την έκταση της Σελήνης διαπιστώνεται η ύπαρξη ποσοτήτων νερού που εκτιμούνται στα 600 εκ. μετρικούς τόνους. 

Σε ανακοινώσεις επιστημονικών περιοδικών, όπως το Scientific American (October 26, 2020) αναφέρεται ότι: Observations by NASA’s SOFIA telescope and Lunar Reconnaissance Orbiter reveal signs of water in sun-baked lunar soil, as well as in small, dark craters.

Το μύχιο όνειρο της εποίκησης του δορυφόρου της Γης αρχίζει να παίρνει υλοποιήσιμη μορφή. Ενδεχόμενες τύψεις για την ανθρωπογενή συμβολή στην καταστροφή του πλανήτη μπορούν να κρίνονται ως αναχρονιστικές. Θα υπάρχει πλέον εναλλακτική. Τουλάχιστον για κάποιους εκλεκτούς. Δείτε στο video μια περίληψη για το θέμα:

Astronomers say the Moon has far more water than previously thought pic.twitter.com/g8sMWSX7VH

— China Xinhua News (@XHNews) October 27, 2020

Και όπως ήταν και παραμένει αναμενόμενο, η δολοφονία πριν 53 χρόνια του Τσε Γκεβάρα στα βουνά της Βολιβίας, ενός Αργεντινού αστού που φορούσε Rolex¹ , κάπνιζε ακριβά πούρα Αβάνας, παρείχε δωρεάν τις ιατρικές του υπηρεσίες και είχε αφιερωθεί στον αγώνα κατά της φτώχιας και της καταπίεσης, συνεχίζει να στοιχειώνει τους απανταχού έμμισθους υμνητές του μισάνθρωπου αυταρχισμού και της κατεστημένης εκμετάλλευσης.  Και επίσης όπως πάντα η απουσία στοιχειωδών ιστορικών γνώσεων και η ένδεια πολιτικών επιχειρημάτων συμπλρώνεται με χαρακτηρισμούς: Όσο βαθύτερο το γνωστικό κενό, τόσο αθλιότερα τα κοσμητικά επίθετα.

Σε κατάσταση εμπαθούς παραφροσύνης, αλλά και έχοντας επίγνωση των απειλών που εμπνέουν τέτοια άτομα για το σύστημα που υπηρετούν, άρα και για τη θέση τους, επιδίδονται σε γκροτέσκους χαρακτηρισμούς: Σαδιστής, αρχιρατσιστής, ακραία ομοφοβικός που φυλάκιζε ομοφυλόφιλους, βασανιστής ζώων, χλευαστής μαύρων. Τα διασκεδαστικά ψεύδη που διακινούν είναι ενδεικτικά ενός υφέρποντος φόβου, ίσως και πανικού. Αυτός προέρχεται από τη σταθερά διογκούμενη αγωνία τους για την ασφάλειά τους. Γνωρίζουν ότι τη στιγμή της κρίσης που εντείνεται θα υποδυθούν το ρόλο της Ιφιγένειας. Αυτοί θα είναι τα καθάρματα² που θα θυσιάσουν πρώτα τα αφεντικά τους. Στους πιο αφοσιωμένους, και άρα στους πιο χρήσιμους ηλίθιους ανάμεσά τους, μπορεί να ανατεθεί ο ρόλος του Πατρόκλου: Να υποδυθούν τον Αχιλλέα και να σφαγιαστούν από τον Έκτορα για να εξιλεωθεί το σύστημα και να εκκινήσει η επόμενη φάση της ιστορίας.

Στη ζωή μπορείς να πας μπροστά με τα ψέματα,

αλλά δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.

Ρωσική Παροιμία.

Οι ναυαγοί είναι σαν παιδιά, εξήγησε ο Κρούζο. Κάθε βράδυ, μετά την αναχώρηση του τελευταίου ατμόπλοιου, κατακλύζουν την παραλία, σαν να υπάρχει κάτι εκεί που στο τέλος της ημέρας θα τους υποδεχτεί στις αγκάλες του και θα τους νανουρίσει για να αποκοιμηθούν. Πιστεύουν σ’ αυτό όπως τα τζιτζίκια στο αιώνιο καλοκαίρι, μέχρι λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Εκείνη την ώρα οι επιθεωρητές των ακτών*αρχίζουν τους ελέγχους τους. Μόλις πέσει το σκοτάδι έρχονται και οι εθελοντές νησιώτες που για λεφτά ή ό,τι άλλο πηγαίνουν πάνω κάτω στους αμμόλοφους και ελέγχουν τις ψάθινες σκεπαστές πολυθρόνες της παραλίας. Φωτίζουν μάλιστα με τους ανακριτικούς φακούς τους τα κλειστά καγκελόφρακτα καλάθια, λες και θα μπορούσε κάποιος να τρυπώσει μέσα από το κάγκελο. Σίγουρα κάποιοι από αυτούς είναι μικρόσωμοι, πολύ μικρόσωμοι είναι η αλήθεια… Ο Κρούζο χαμογέλασε και πήρε μια ανάσα.

γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει

Η σύγκριση και ο παραλληλισμός με τον Μωυσή θα απαιτούσε εκτός από μια λεπτή αίσθηση του μέτρου και μια άκρα προσοχή. Παρ' όλα αυτά μπορεί έτσι να είναι και καλύτερα: η γλώσσα που κάνει λάθος λέει πάντα την αλήθεια. Η αμετροέπεια αποκάλυψε τον υπονοούμενο συμβολισμό: αν ο Έλληνας Πρωθυπουργός είναι ο Βιβλικός Προφήτης, τότε ο ελληνικός λαός βρίσκεται στην αρχή μιας σαραντάχρονης πορείας στην έρημο.

Αυτός ο συνειρμός βέβαια δεν αφορά τους εύπορους και διαχρονικούς υμνητές της κάθε φορά εξουσίας. Για αυτούς η ζωή ήταν και παραμένει ένα χαζοχαρούμενο happening κοντά στις πισίνες ή δίπλα στις παραλίες.

Όσον αφορά τον πραγματικό ή μυθικό Μωυσή να θυμίσω ότι η τέταρτη Πρωθυπουργός του Ισραήλ Γκόλντα Μέιρ (1898-1978), που μάλλον γνώριζε περισσότερα για την εβραϊκή μυθολογία και ιστορία από τους Έλληνες δημοσιογράφους, είχε σχολιάσει κάποτε, έστω και αστειευόμενη, ότι: Ο Μωυσής μας έσερνε σαράντα χρόνια στην έρημο για να μας φέρει στο μοναδικό μέρος της Μέσης Ανατολής που δεν έχει πετρέλαιο¹.

Ευτυχώς που κανείς δεν συνειδητοποιεί

πόσο ασήμαντος είναι.

Sherwood Anderson, Μαύρο Γέλιο,

Οδυσσέας, 1984, Σελ 55.        

Τότε μίλησε για τον παλιό άνθρωπο. Είπε ότι ο παλιός άνθρωπος ήξερε με τον πιο άμεσο τρόπο τι να κάνει και πώς να το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά ακριβώς όμως επειδή τα πήγαινε τόσο καλά, άρχισε να αναπτύσσει μια αίσθηση ατομικότητας που του έδινε την εντύπωση ότι μπορούσε να προβλέπει και να προγραμματίζει τις πράξεις που εκτελούσε. Κι έτσι εμφανίστηκε η ιδέα του ανεξάρτητου ατόμου που άρχισε να υπαγορεύει τη φύση και το σκοπό των πράξεων του ανθρώπου.

Όπως μεγάλωνε το αίσθημα της ατομικότητας, ο άνθρωπος έχασε τη φυσική του σύνδεση με τη σιωπηλή γνώση. Ο σύγχρονος άνθρωπος, κληρονόμος αυτής της ανάπτυξης είναι τόσο απελπιστικά απομακρυσμένος από την πηγή των πάντων που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκφράσει την απελπισία του με βίαιες και κυνικές πράξεις αυτοκαταστροφής. Ο δον Χουάν ισχυρίστηκε ότι η αιτία για να τον κυνισμό και την απελπισία του ανθρώπου είναι ένα κομμάτι σιωπηλής γνώσης που έχει απομείνει μέσα του, που κάνει δύο πράγματα: το ένα είναι να δίνει κάποια υποψία στον άνθρωπο γύρω από την αρχαία σύνδεση του με την πηγή των πάντων και το άλλο τον κάνει να αισθάνεται ότι χωρίς αυτήν τη σύνδεση, δεν έχει καμία ελπίδα ειρήνης, ικανοποίησης, επίτευξης.